Rishikesh deel 5

Dag 20

Ik werd vanochtend voor mijn wekker wakker, om 05:45 uur. Ik pakte alvast wat spullen in. Vandaag moest ik tenslotte een andere kamer vinden. De yoga practice begon weer met de Pranayamales. Hierna ging ik snel naar The Office voor een appel/spinaziejuice. Ik had gelukkig nog tijd over nog even langs de receptie te lopen van de Ashram. Het was nu nog vroeg dus misschien dat ik toch nog in mijn kamer mocht blijven. Misschien had iemand zijn reservering in de ashram wel geannuleerd. Dit zat er dus niet in, de man achter de balie gaf aan dat er een wachtlijst was. Ik moest dus toch op zoek naar een andere kamer. Voordat ik terug naar de yogashala liep stopte ik bij het winkeltje, van de man met de jampotglazenbril. Zijn zoon had het questhouse waar ik eerder al voor een beschikbare kamer was geweest . Hij gaf het telefoonnummer van zijn zoon zodat ik kon bellen en vragen of er een kamer vrij was. Al bellend liep ik terug naar de yogashala want het was inmiddels al tijd om de yogales te beginnen. Ik moest om 10:00 uur terug bellen, dan wist hij of er iemand had uitgecheckt. Hopen dan maar dat iemand zijn kamer uit zou gaan. Na de ashtanga practice liep ik weer naar de man met de jampotglazen bril. Ik vroeg of hij zijn zoon voor mij wilde bellen want de batterij van mijn telefoon was leeg. Hij belde voor me en zei dat ik zelf met hem kon spreken. Zijn zoon gaf aan dat er een kamer vrij was maar dan moest ik wel gelijk komen want er waren veel mensen die hij de kamer eigenlijk al had beloofd. Ik beloofde mijn tas snel in te pakken en dan direct te komen. Gelukkig had ik alles al ingepakt dus ik nam snel een douche en stopte alles in mijn tassen. Kennelijk was de Ashram echt druk aan het worden want er kwam al iemand van de ashram kijken of ik al ging uitchecken. Ik liep dus naar de receptie om de sleutel af te geven en te betalen. Ik had 10 nachten in de ashram verbleven. Ik vond het echt een super fijne plek om te overnachten. Vooral ook omdat je net iets meer midden in de Indiaanse cultuur zit dan in een gewoon questhouse. S'ochtends was ik vaak wakker geworden van de Puja's. De bellen die dan ringelde voor het ochtendritueel. Ondanks dat ik er wakker van werd vond ik het een fijn geluid. Ik liep met me backpack en me twee andere tassen richting Om Sai questhouse. Ik had echt te veel bagage. Normaal reisde ik met maximaal 10 kilo en nu was het minimaal 15 kilo. Dit kwam omdat ik toch net even meer kleding mee had genomen, me yogamat, meer camerasppullen en vooral ook het een en ander aan eten. Om bij Om Sai questhouse te komen moest ik aan de achterzijde van de ashram een stijle heuvel omhoog. Gelukkig had ik mijn wandelschoenen aan want op me slippers was dit toch niet zo fijn geweest met al die bagage op me rug. Er stopte nog een taxi die vroeg of hij me wilde brengen. Het bedrag in rupies wat ik moest betalen was belachelijk hoog, het was letterlijk 500 meter, dus sloeg ik het aanbod af. Toen ik de de heuvel over was had ik daar stiekem toch wel spijt van. Gelukkig was ik er zo en zette ik mijn spullen af bij de receptie. De kamer werd nog schoongemaakt dus ging ik eerst naar Moondance om te ontbijten. Moondance was nu lekker dichtbij. Net als healty cafe zat het langs dezelfde weg als het questhouse. Dit was ook direct het enige voordeel want ik vond het toch leuker om langs de Ganges te lopen als ik s'ochtens naar de yoga liep. Nu zou ik een andere route lopen en de baba's op de grond moeten missen. Maar goed, ik had ten minste een kamer. Wel een waar ik overigens te veel voor betaalde in vergelijking met de rest maar omgerekend in euro's was het nog steeds goedkoop. Bovendien zat alles redelijk vol en dat weet een eigenaar van een questhouse ook uiteraard. Na me ontbijt bij Moondance liep ik terug naar het questhouse en kreeg de sleutel van me kamer. Het was opzich een grote kamer en gelukkig lekker warm. Als je een kamer heb waar geen zon op schijn kan het behoorlijk koud zijn en heb je vaak schimmel langs de muren. Het enige nadeel was dat er geen westers toilet in zat, al was dat ook niet echt erg. Inmiddels was ik wel gewend boven een gat te hangen omdat dit bijna overal zo is haha. Ik pakte snel me spullen uit en maakte me klaar voor de yoga nidra en filosofieles.

Dag 21

Na de, inmiddels gebruikelijk, yoga ging ik voor ook de, inmiddels gebruikelijke, thee naar the Office. Hier kookte ik gelijk mijn quinoa, één van de granen die ik van huis had meegebracht. Lekker met wat walnoten en rozijnen (uiteraard) een gezond ontbijtje! De zus van Krishna vond de quinoa maar wat vreemd. Kirshna vertaalde dat ze zei dat ik net Kamal, de yogaleraar, was. Die at kennelijk ook dit soort dingen. Ttjaa quinoa is geen witte rijst dus is het al snel raar haha.. Overigens is de quinoa hier nog duurder dan in Nederland. Ik was dus blij dat ik wat van huis had meegenomen. Ik liep via de Parmath Ashram terug naar Om Sai questhouse. Ik had gisteren namelijk nog wat was aan de waslijnen laten hangen. Dit was nog niet droog geweest dus haalde ik dit op en liep vervolgens de heuvel op, terug naar mijn kamer. Na de yoga nidra en de filosophieles ging ik samen met Vik naar de zonsondergangplek. Het blijf hoe dan ook een mooie plek. Ik had er graag mijn eigen huisje gebouwd tegen één van de rotswanden. Opzich zou ik niet de enige zijn die dit dan gedaan zou hebben. Onderweg naar de zonsondergangsplek zijn er in de rotswand een paar grotten waar kennelijk echt een aantal baba's wonen. Als het gaat schemeren komt er licht achter het doek, wat voor de ingang van de grot, hangt vandaan. Ik had graag eens binnen willen kijken maar de baba's leken daar iets te veel voor opzich zelf. Het was inmiddels weer dinnertime.. Behalve in Dev Prayaq had ik nog niet het echte indiaans lokale eten gegeten. In de toeristen restaurants is het indiaanse eten soms best goed maar het blijft toch anders dan de mensen het thuis maken. Op de plekken waar de indiers komen smaakt het vaak toch net even beter of in ieder geval anders. Ik had eerder al eens gezocht naar de " Thali" ashram maar dit was, zoals eerder beshreven, niet echt een succes geworden haha. Vik wist wel waar de ashram was, dus besloten we hier te gaan eten. We liepen richting Vashishth questhouse, het questhouse waar ik in het begin verbleven had. Een stukje verder zat dus de "thali-ashram". Ik hoopte op ladyfingers ofte wel okra. Dit wilde ik zo graag eten en gelukkig hadden ze het. We bestelde nog wat andere gerechten en het indiaanse platte wiite brood; Paratha. Hmmm indiaans dinner op ze best. Ten minste, dat moest wel want iedereen had het over het goede eten hier. Al snel kregen we ons eten. Het was goed, alleen de ladyfingers waren waarschijnlijk niet echt vers want ze waren een beetje te zacht en zwommen in iets te veel vet. Tja, ook dat is typisch indiaans.Na het eten liepen we terug naar the office en hielden we Krishna en zijn zus nog wat gezelschap. De dag was weer voorbijgevlogen..

Dag 22

Het was vandaag de laatste dag van Vik in Rishikesh. Hij ging morgen naar huis, in Bangalore. Hij zou Dewali bij zijn familie daar vieren. Ik was de afgelopen week veel met Vik opgetrokken, het was leuk geweest dat hij de omgeving al redelijk kenden. We hadden samen veel ondernomen. Dev Prayaq was ook zeker gezellig geweest. Aangezien ik later nog naar het zuiden van India ga en daarom een vlucht naar Bangalore zal namen, hadden we afgesproken elkaar daar weer te ontmoeten. Altijd leuk als iemand zijn eigen stad kan laten zien! Ook voor mij zat mijn verblijf in Rishikesh er bijna op. Ik zou nog twee nachten in Rishikesh blijven, hierna de nachttrein naar Delhi nemen en de volgende morgen mijn vlucht naar Nepal. Vandaag zou ik niet naar de yoga nidra gaan. Ik zou namelijk een laat ontbijt/vroege lunch met Vik hebben bij Madras café. Ik wilde hier vanaf het begin dat ik in Rishikesh verbleef elk keer heen maar toch was het er niet van gekomen. Madras café was aan de overkant van brug en was een Zuid-Indiaans eetcafé. Omdat India zo groot is heeft elke regio dus zijn eigen keuken. Noord-India staat bekend om zijn Paratha's. De wat dikkere platte broden/pannenkoeken die ze vooral als ontbijt eten. Vaak gevuld met aardappel. Zuid-India staat bekend om de Dosa's. Een soort crepe van rijstmeel. Dit had ik al een keer gegeten bij Chotiwala restaurant maar deze waren niet zo lekker geweest als dat ik het vorig jaar in Zuid-India had gegeten. Op naar Madras café dus. Vanaf Swarg Ashram konden we de brug overlopen maar ik was lui vandaag. We namen dus één van de veerbootjes naar de overkant. Een paar honderd meter verder ws het café al. Het was druk dus dat was waarschijnlijk een goed teken. Ik zag de dosa's al voorbijkomen. De dosa's zijn behoorlijk groot, misschien wel 50 centimeter in diameter. Het zijn lichte, een beetje krokante "pannenkoeken". Ik was inmiddels erg hongerig dus bestelde ik naast de dosa ook een curry, van uiteraard kikkererwten (uiteraard haha) en wat rijst. De dosa was nog steeds niet zo goed als de dosa die ik vorig jaar in Kerala had gegeten. Toch een goede reden om nog eens naar Kerala te gaan, wie weet.. Hierna liepen we nog even langs de Ganges. Vanaf hier hadden we uitzicht op Swarg Ashram, de kant waar we dus verbleven. Ik zag nu pas hoe groot de Parmath Ashram was, de ashram waar ik had verbleven, maar ook hoe klein the Office eigenlijk was. Het balkontje wat als terrasje diende was haast niet te zien. Hierna namen we het bootje naar de bovenkant terug. Na een thee in the office ging ik naar de filosophieles. Die wilde ik zeker niet missen. Elke les was tot nu toe erg interessant geweest. S'avonds at ik met Vik nog onze favoriete salade in Pyramid. De dag was weer sneller voorbij dan ik wilde. Ik nam afscheid van Vik en ging snel slapen. Morgen zou de laatste dag van de intensive week zijn. Nog één keer vroeg op en dan kon ik de dag erna hopelijk een beetje langer slapen.

Dag 23

Vandaag stond ik om 06:25 uur weer bij de yogashala klaar voor de pranayamales. Ik zocht naar mijn kaartje om die op de balie neer te leggen. Hierna word door de assistent van Kamal een les afgekruisd. Na de les kun je het kaartje weer ophalen. Ik bedacht me dat ik het kaartje gisteren vergeten was mee te nemen. Toen ik zijn assisent, de jongen waar ik de eerste drie dagen les van had gehad., naar de kaart vroeg vertelde hij dat de kaart vol was. Vol? Ja, ik had dus betaald voor een intensive WEEK maar kennelijk was een week in India maar 6 dagen. Ik had dus geen lessen meer over. Het was in mini letters op het formulier geschreven maar dit had ik natuurlijk weer niet gezien. Lekker, stond ik daar terwijl ik ook nog in me bed had kunnen liggen. Dat was eigenlijk wel heel fijn geweest. Aangezien ik er toch al was besloot ik maar apart te betalen voor de pranayamales. Omdat ik gisteren niet naar de yoga nidra was geweest besloot ik deze dus mooi vandaag in te halen. Toen ik om 01;15 uur aan kwam bleek het programma een beetje omgegooid te zijn. De mensen die de docentenopleiding volgde hadden een speciale les over adem en hoe het ademen in het geheel werkt, met name de werking in je lichaam. Kamal gaf aan dat ik gewoon naar binnen kon en mocht aansluiten en hierna de yoga nidra kon doen. Dat was aardig. Had ik toch nog een intensive WEEK.. Na de les over ademen liep ik samen met één van de meiden van de docentenopleiding naar de juicebar. Ik had er niet opgerekend zo lang in de Shala te zijn. Ik had inmiddels een beetje trek gekregen dus bestelde ik maar even snel een carrot/ginger juice. Me darmen voelde vandaag niet zo best dus hoopte ik dat het lichte voedsel vandaag zou helpen. Vandaag was me laatste avond in Rishikesh. Morgen zou ik met de nachtrein naar Delhi gaan. De trein zou om 23:00 uur vanaf Haridwar vertrekken. Een stadje op een uur rijden van Rishikesh. Ik zou rond 20:00 uur naar de overkant van de brug lopen om daar een een auto te nemen naar het busstation van Rishkesh. Hier kon ik dan de bus naar Haridwar nemen. Ik was vandaag lekker vroeg op me kamer. Het was me eindelijk eens gelukt om niet overal te blijven hangen. Ik wilde echt een keer op tijd gaan slapen en wat voor deze bloq schrijven. Ik had bij een van de kraampjes langs de Ganges, geroosterde kikkererweten gekocht. Ja, daar zijn ze weer die kikkererweten! Ik lag lekker op me bed, las wat over Nepal, tikte wat voor deze bloq en at dus de gekochte kikkererwten. Ik had al snel door de kikkererweten niet echt goed vielen. Dat was niet voor het eerst geweest haha. Ik viel dus misselijk in slaap. Toen ik snachts wakker werd om naar het toilet te gaan was de misselijkheid alleen nog maar erger geworden. Hopelijk ging dit snel over want morgen wilde ik wel van me laatste dag in Rishikesh kunnen genieten...

24

De laatste dag in Rishikesh was niet goed begonnen. Vroeg in de ochtend was ik wakker geworden. Ik draaide me om maar besefte toen dat ik heel snel naar het toilet moest rennen omdat ik moest overgeven. Nee, de kikkerewten zijn niet echt succevol in dit verhaal! Het luchte op zich wel op, ik dacht daarom dus ook dat het na een aantal uurtjes vast wel over zou zijn. Nou na een nog een aantal uur slapen beseft ik dat dit niet zo was. Ik werd nog beroerder wakker dan toen ik weer in slaap gevallen was. Ik voelde dat ik griep had/kreeg. Das was lang geleden. Ik was nooit ziek en nu, op de laatste dag in Rishikesh, dus wel. Fijn.. De laatste yogales kon ik dus wel vergeten en vanavond moest ik toch echt met de nachttrein naar Delhi. Behalve dat was er nog een probleem. Ik moest op 10:00 uit de kamer. Ik zou s'avonds pas richting het treinstation gaan maar zou de rest van de dag me tassen in het questhouse laten. Uitchecken was alleen geen optie. Ik was namelijk blij dat het toilet anderhalve meter van me bed verwijderd was want daar kon ik om de 10 minuten heen rennen. Wat ik eerst nog als wat minder van de kamer had gezien, was nu in iets positief veranderd. Het toilet! Het was geen westers toilet, wat betekende dat ik niet over een toiletpot hoefde heen te hangen. Toch een voordeel, haha! Ik moest dus me bed uit en naar de receptie om te vragen of ik in de kamer mocht blijven. Het kosten me behoorlijk wat moeite om alleen al op te staan maar toen ik het idee had dat het ging, liep ik snel de trap naar de beneden naar de receptie. Santosh, degene die het questhouse runde, keek me al direct verschrikt aan toen ik met gebogen rug en me handen op me buik aankwam lopen. Tja, rechtop lopen ging niet. Ik legde uit dat ik echt niet uit kon checken omdat ik ziek was. Dit was kennelijk overduidelijk want Santosh kwam gelijk naar me toe en zei dat dit allemaal geen probleem was en of ik naar een dokter wilde. Nou een dokter hoefde nou ook weer niet maar ik vroeg hem of ik heet water kon krijgen. Ik had inmiddels ontzettende dorst. Snel liep ik terug naar me kamer en plofte op bed. Ik was echt vergeten hoe beroert je je kan voelen als je ziek bent! Na een tijdje kwam één van de jongen van het questhouse met het hete water. Ik vroeg of Santosh misschien bananen en ORS kon krijgen. ik had bijna nog niet gedronken dus het leek me goed om wat ORS te nemen. Ondanks dat ik redelijk anti-paracetamol ben besloot ik toch ook hier maar om te vragen. Santosh gaf aan dat ik beter zelf naar de dokter kon gaan want hij wist niet welke dosering juist was voor mij. Hallo.. we hebben het over paracetamol he.. Ik checkte dit maar even voordat ik opeens vage pillen zo krijgen. Nouja goed, hij ging het regelen. Eerst kwam de ORS, dit deed ik in het inmiddels lauwe water. Ik wist dat ik meer moest drinken. Hierna kwamen de banaantjes en de pillen. Het was toch paracetamol, met ipuproven. Ja fijn, ik had gelukkig nog geen last van me maag. Ik besloot toch maar een halve pil te nemen samen met twee van de mini-banaantjes. Aangezien ik inmiddels expert ben in het eten tijdens buikklachten hoopte ik dat in ieder geval goed zou vallen. Overigens was het al 12:00 uur en had ik nog niets gegeten. Ik viel vervolgens voor een uurtje in slaap. Ik voelde me in ieder geval al iets beter. Ik bleef nog even op bed en besloot toch maar naar Healty café te gaan om wat gekookte gierst te eten. Gierst is een graan en iets wat me lichaam goed kan hebben. Dit leek dus de beste optie voor nu. Ik moest er alleen nog komen. Het was maar 500 meter maar toen ik eenmaal vooor het questhouse stond voelde het alsof ik de marathon moest lopen. Toch moest ik wat eten dus besloot ik toch te lopen. Overigens voelde ik me al stukken beter dan sochtends. Ik bestelde snel een gierstpapje van gierst en gekookt water. Het viel direct al zwaar dus besloot ik maar snel terug te lopen naar het questhouse. Dat was precies op tijd. Inmiddels was het overgeven gestopt maar het rennen naar het toilet bleef waarschijnlijk nog wel even doorgaan. De rest van de middag lag ik dus nog op bed. Omdat ik al stukken beter had gevoeld dan s'ochtends dacht ik wel met de nachttrein te kunnen. Na een aantal uur kwam ik ook daar weer van terug. Hoe dichterbij de avond kwam, hoe beroerder ik me ging voelen. Ik zou eigelijk met de bus naar het busstation van Haridwar gaan. Dat zou betekenen dat ik met mijn tassen naar de overkant van de brug moest lopen en hier een auto moest nemen die me naar het busstation van Rishikesh zou brengen. Dit leek geen goed idee. Ik had via Krishna al een taxi chaffeur geregeld die me direct naar het treinstation van Haridwar zou brengen. De taxi kostte behoorlijk wat in vergelijking met de bus maar dit was de enige optie geweest. Toch besloot ik dit af te zeggen. Ik besefte dat het helemaal niet handig was om nu te gaan reizen. ik wist niet hoe me snachts zou gaan voelen en hoe de trein zou zijn. Vorig jaar was ik aleens met de nachttrein gereisd. Dit was prima geweest. Ik had alleen ook al eens verhalen gehoord over treinen vol met kakkerlakken en verschrikkelijke stank. Ik besloot dus me reis naar Nepal uit te stellen. Morgenochtend zou ik me vlucht annuleren. Het geld van de treinreis was ik kwijt maar die 14 euro kon me nu niet zoveel schelen. Ik vroeg Santosh of het goed was al ik snachts bleef. Dit was geen probleem alleen sochtends moest ik uitchecken omdat de kamer al gereserveerd was. De rest van de avond deed ik dus niet anders dan in me bed liggen. Ik had gehoopt vroeg in slaap te vallen. Ik was alleen even vergeten dat het Dewali was. Het hindoefeest wat vandaag gevierd werd. Dewali is ook voornamelijk een familiefeest. De kinderen krijgen snoep en geld. de hele dag worden rituelen, puja's, gedaan. Ennnn.. S'avonds wordt er vuurwerk afgestoken. Tjaa, dat was uiteraard goed te horen. Ook voor de ingang van het questhouse werd door de familie en vrienden van Santosh vuurwerk afgestoken. Uiteraard was mijn kamer precies boven de ingang van het questhouse. Ook in India hebben ze regels voor vuurwerk maar ook in India werd dit niet helemaal nageleefd. De knallen waren verschrikkelijk hard. Ik had heel graag naar beneden gelopen en willen vragen of ze misschien ergens konden gaan staan. Dat was natuurlijk belachelijk geweest. Het was het zelfde geweest als ik dat in Nederland met Oud&nieuw had gedaan. Daar lag ik dan.. ziek in bed met Dewali. Ondanks het vuurwerk was ik uiteindelijk toch wel erg blij niet in een bedje in de trein te liggen. Nu had in tenminste niet het gewieg van de trein, geluid van een rails, de schreeuwende verkopers van snacks en snurkende Indiers. Nee, het was goed geweest niet gaan reizen. Overigens moest ik nu nog wat langer in Rishikesh blijven, ook zeker geen straf. Het leek er op dat iets me nog niet in Nepal wilde hebben..

?

?

?

Dag 20

Ik werd vanochtend voor mijn wekker wakker, om 05:45 uur. Ik pakte alvast wat spullen in. Vandaag moest ik tenslotte een andere kamer vinden. De yoga practice begon weer met de Pranayamales. Hierna ging ik snel naar The Office voor een appel/spinaziejuice. Ik had gelukkig nog tijd over nog even langs de receptie te lopen van de Ashram. Het was nu nog vroeg dus misschien dat ik toch nog in mijn kamer mocht blijven. Misschien had iemand zijn reservering in de ashram wel geannuleerd. Dit zat er dus niet in, de man achter de balie gaf aan dat er een wachtlijst was. Ik moest dus toch op zoek naar een andere kamer. Voordat ik terug naar de yogashala liep stopte ik bij het winkeltje, van de man met de jampotglazenbril. Zijn zoon had het questhouse waar ik eerder al voor een beschikbare kamer was geweest . Hij gaf het telefoonnummer van zijn zoon zodat ik kon bellen en vragen of er een kamer vrij was. Al bellend liep ik terug naar de yogashala want het was inmiddels al tijd om de yogales te beginnen. Ik moest om 10:00 uur terug bellen, dan wist hij of er iemand had uitgecheckt. Hopen dan maar dat iemand zijn kamer uit zou gaan. Na de ashtanga practice liep ik weer naar de man met de jampotglazen bril. Ik vroeg of hij zijn zoon voor mij wilde bellen want de batterij van mijn telefoon was leeg. Hij belde voor me en zei dat ik zelf met hem kon spreken. Zijn zoon gaf aan dat er een kamer vrij was maar dan moest ik wel gelijk komen want er waren veel mensen die hij de kamer eigenlijk al had beloofd. Ik beloofde mijn tas snel in te pakken en dan direct te komen. Gelukkig had ik alles al ingepakt dus ik nam snel een douche en stopte alles in mijn tassen. Kennelijk was de Ashram echt druk aan het worden want er kwam al iemand van de ashram kijken of ik al ging uitchecken. Ik liep dus naar de receptie om de sleutel af te geven en te betalen. Ik had 10 nachten in de ashram verbleven. Ik vond het echt een super fijne plek om te overnachten. Vooral ook omdat je net iets meer midden in de Indiaanse cultuur zit dan in een gewoon questhouse. S'ochtends was ik vaak wakker geworden van de Puja's. De bellen die dan ringelde voor het ochtendritueel. Ondanks dat ik er wakker van werd vond ik het een fijn geluid. Ik liep met me backpack en me twee andere tassen richting Om Sai questhouse. Ik had echt te veel bagage. Normaal reisde ik met maximaal 10 kilo en nu was het minimaal 15 kilo. Dit kwam omdat ik toch net even meer kleding mee had genomen, me yogamat, meer camerasppullen en vooral ook het een en ander aan eten. Om bij Om Sai questhouse te komen moest ik aan de achterzijde van de ashram een stijle heuvel omhoog. Gelukkig had ik mijn wandelschoenen aan want op me slippers was dit toch niet zo fijn geweest met al die bagage op me rug. Er stopte nog een taxi die vroeg of hij me wilde brengen. Het bedrag in rupies wat ik moest betalen was belachelijk hoog, het was letterlijk 500 meter, dus sloeg ik het aanbod af. Toen ik de de heuvel over was had ik daar stiekem toch wel spijt van. Gelukkig was ik er zo en zette ik mijn spullen af bij de receptie. De kamer werd nog schoongemaakt dus ging ik eerst naar Moondance om te ontbijten. Moondance was nu lekker dichtbij. Net als healty cafe zat het langs dezelfde weg als het questhouse. Dit was ook direct het enige voordeel want ik vond het toch leuker om langs de Ganges te lopen als ik s'ochtens naar de yoga liep. Nu zou ik een andere route lopen en de baba's op de grond moeten missen. Maar goed, ik had ten minste een kamer. Wel een waar ik overigens te veel voor betaalde in vergelijking met de rest maar omgerekend in euro's was het nog steeds goedkoop. Bovendien zat alles redelijk vol en dat weet een eigenaar van een questhouse ook uiteraard. Na me ontbijt bij Moondance liep ik terug naar het questhouse en kreeg de sleutel van me kamer. Het was opzich een grote kamer en gelukkig lekker warm. Als je een kamer heb waar geen zon op schijn kan het behoorlijk koud zijn en heb je vaak schimmel langs de muren. Het enige nadeel was dat er geen westers toilet in zat, al was dat ook niet echt erg. Inmiddels was ik wel gewend boven een gat te hangen omdat dit bijna overal zo is haha. Ik pakte snel me spullen uit en maakte me klaar voor de yoga nidra en filosofieles.

Dag 21

Na de, inmiddels gebruikelijk, yoga ging ik voor ook de, inmiddels gebruikelijke, thee naar the Office. Hier kookte ik gelijk mijn quinoa, één van de granen die ik van huis had meegebracht. Lekker met wat walnoten en rozijnen (uiteraard) een gezond ontbijtje! De zus van Krishna vond de quinoa maar wat vreemd. Kirshna vertaalde dat ze zei dat ik net Kamal, de yogaleraar, was. Die at kennelijk ook dit soort dingen. Ttjaa quinoa is geen witte rijst dus is het al snel raar haha.. Overigens is de quinoa hier nog duurder dan in Nederland. Ik was dus blij dat ik wat van huis had meegenomen. Ik liep via de Parmath Ashram terug naar Om Sai questhouse. Ik had gisteren namelijk nog wat was aan de waslijnen laten hangen. Dit was nog niet droog geweest dus haalde ik dit op en liep vervolgens de heuvel op, terug naar mijn kamer. Na de yoga nidra en de filosophieles ging ik samen met Vik naar de zonsondergangplek. Het blijf hoe dan ook een mooie plek. Ik had er graag mijn eigen huisje gebouwd tegen één van de rotswanden. Opzich zou ik niet de enige zijn die dit dan gedaan zou hebben. Onderweg naar de zonsondergangsplek zijn er in de rotswand een paar grotten waar kennelijk echt een aantal baba's wonen. Als het gaat schemeren komt er licht achter het doek, wat voor de ingang van de grot, hangt vandaan. Ik had graag eens binnen willen kijken maar de baba's leken daar iets te veel voor opzich zelf. Het was inmiddels weer dinnertime.. Behalve in Dev Prayaq had ik nog niet het echte indiaans lokale eten gegeten. In de toeristen restaurants is het indiaanse eten soms best goed maar het blijft toch anders dan de mensen het thuis maken. Op de plekken waar de indiers komen smaakt het vaak toch net even beter of in ieder geval anders. Ik had eerder al eens gezocht naar de " Thali" ashram maar dit was, zoals eerder beshreven, niet echt een succes geworden haha. Vik wist wel waar de ashram was, dus besloten we hier te gaan eten. We liepen richting Vashishth questhouse, het questhouse waar ik in het begin verbleven had. Een stukje verder zat dus de "thali-ashram". Ik hoopte op ladyfingers ofte wel okra. Dit wilde ik zo graag eten en gelukkig hadden ze het. We bestelde nog wat andere gerechten en het indiaanse platte wiite brood; Paratha. Hmmm indiaans dinner op ze best. Ten minste, dat moest wel want iedereen had het over het goede eten hier. Al snel kregen we ons eten. Het was goed, alleen de ladyfingers waren waarschijnlijk niet echt vers want ze waren een beetje te zacht en zwommen in iets te veel vet. Tja, ook dat is typisch indiaans.Na het eten liepen we terug naar the office en hielden we Krishna en zijn zus nog wat gezelschap. De dag was weer voorbijgevlogen..

Dag 22

Het was vandaag de laatste dag van Vik in Rishikesh. Hij ging morgen naar huis, in Bangalore. Hij zou Dewali bij zijn familie daar vieren. Ik was de afgelopen week veel met Vik opgetrokken, het was leuk geweest dat hij de omgeving al redelijk kenden. We hadden samen veel ondernomen. Dev Prayaq was ook zeker gezellig geweest. Aangezien ik later nog naar het zuiden van India ga en daarom een vlucht naar Bangalore zal namen, hadden we afgesproken elkaar daar weer te ontmoeten. Altijd leuk als iemand zijn eigen stad kan laten zien! Ook voor mij zat mijn verblijf in Rishikesh er bijna op. Ik zou nog twee nachten in Rishikesh blijven, hierna de nachttrein naar Delhi nemen en de volgende morgen mijn vlucht naar Nepal. Vandaag zou ik niet naar de yoga nidra gaan. Ik zou namelijk een laat ontbijt/vroege lunch met Vik hebben bij Madras café. Ik wilde hier vanaf het begin dat ik in Rishikesh verbleef elk keer heen maar toch was het er niet van gekomen. Madras café was aan de overkant van brug en was een Zuid-Indiaans eetcafé. Omdat India zo groot is heeft elke regio dus zijn eigen keuken. Noord-India staat bekend om zijn Paratha's. De wat dikkere platte broden/pannenkoeken die ze vooral als ontbijt eten. Vaak gevuld met aardappel. Zuid-India staat bekend om de Dosa's. Een soort crepe van rijstmeel. Dit had ik al een keer gegeten bij Chotiwala restaurant maar deze waren niet zo lekker geweest als dat ik het vorig jaar in Zuid-India had gegeten. Op naar Madras café dus. Vanaf Swarg Ashram konden we de brug overlopen maar ik was lui vandaag. We namen dus één van de veerbootjes naar de overkant. Een paar honderd meter verder ws het café al. Het was druk dus dat was waarschijnlijk een goed teken. Ik zag de dosa's al voorbijkomen. De dosa's zijn behoorlijk groot, misschien wel 50 centimeter in diameter. Het zijn lichte, een beetje krokante "pannenkoeken". Ik was inmiddels erg hongerig dus bestelde ik naast de dosa ook een curry, van uiteraard kikkererwten (uiteraard haha) en wat rijst. De dosa was nog steeds niet zo goed als de dosa die ik vorig jaar in Kerala had gegeten. Toch een goede reden om nog eens naar Kerala te gaan, wie weet.. Hierna liepen we nog even langs de Ganges. Vanaf hier hadden we uitzicht op Swarg Ashram, de kant waar we dus verbleven. Ik zag nu pas hoe groot de Parmath Ashram was, de ashram waar ik had verbleven, maar ook hoe klein the Office eigenlijk was. Het balkontje wat als terrasje diende was haast niet te zien. Hierna namen we het bootje naar de bovenkant terug. Na een thee in the office ging ik naar de filosophieles. Die wilde ik zeker niet missen. Elke les was tot nu toe erg interessant geweest. S'avonds at ik met Vik nog onze favoriete salade in Pyramid. De dag was weer sneller voorbij dan ik wilde. Ik nam afscheid van Vik en ging snel slapen. Morgen zou de laatste dag van de intensive week zijn. Nog één keer vroeg op en dan kon ik de dag erna hopelijk een beetje langer slapen.

Dag 23

Vandaag stond ik om 06:25 uur weer bij de yogashala klaar voor de pranayamales. Ik zocht naar mijn kaartje om die op de balie neer te leggen. Hierna word door de assistent van Kamal een les afgekruisd. Na de les kun je het kaartje weer ophalen. Ik bedacht me dat ik het kaartje gisteren vergeten was mee te nemen. Toen ik zijn assisent, de jongen waar ik de eerste drie dagen les van had gehad., naar de kaart vroeg vertelde hij dat de kaart vol was. Vol? Ja, ik had dus betaald voor een intensive WEEK maar kennelijk was een week in India maar 6 dagen. Ik had dus geen lessen meer over. Het was in mini letters op het formulier geschreven maar dit had ik natuurlijk weer niet gezien. Lekker, stond ik daar terwijl ik ook nog in me bed had kunnen liggen. Dat was eigenlijk wel heel fijn geweest. Aangezien ik er toch al was besloot ik maar apart te betalen voor de pranayamales. Omdat ik gisteren niet naar de yoga nidra was geweest besloot ik deze dus mooi vandaag in te halen. Toen ik om 01;15 uur aan kwam bleek het programma een beetje omgegooid te zijn. De mensen die de docentenopleiding volgde hadden een speciale les over adem en hoe het ademen in het geheel werkt, met name de werking in je lichaam. Kamal gaf aan dat ik gewoon naar binnen kon en mocht aansluiten en hierna de yoga nidra kon doen. Dat was aardig. Had ik toch nog een intensive WEEK.. Na de les over ademen liep ik samen met één van de meiden van de docentenopleiding naar de juicebar. Ik had er niet opgerekend zo lang in de Shala te zijn. Ik had inmiddels een beetje trek gekregen dus bestelde ik maar even snel een carrot/ginger juice. Me darmen voelde vandaag niet zo best dus hoopte ik dat het lichte voedsel vandaag zou helpen. Vandaag was me laatste avond in Rishikesh. Morgen zou ik met de nachtrein naar Delhi gaan. De trein zou om 23:00 uur vanaf Haridwar vertrekken. Een stadje op een uur rijden van Rishikesh. Ik zou rond 20:00 uur naar de overkant van de brug lopen om daar een een auto te nemen naar het busstation van Rishkesh. Hier kon ik dan de bus naar Haridwar nemen. Ik was vandaag lekker vroeg op me kamer. Het was me eindelijk eens gelukt om niet overal te blijven hangen. Ik wilde echt een keer op tijd gaan slapen en wat voor deze bloq schrijven. Ik had bij een van de kraampjes langs de Ganges, geroosterde kikkererweten gekocht. Ja, daar zijn ze weer die kikkererweten! Ik lag lekker op me bed, las wat over Nepal, tikte wat voor deze bloq en at dus de gekochte kikkererwten. Ik had al snel door de kikkererweten niet echt goed vielen. Dat was niet voor het eerst geweest haha. Ik viel dus misselijk in slaap. Toen ik snachts wakker werd om naar het toilet te gaan was de misselijkheid alleen nog maar erger geworden. Hopelijk ging dit snel over want morgen wilde ik wel van me laatste dag in Rishikesh kunnen genieten...

24

De laatste dag in Rishikesh was niet goed begonnen. Vroeg in de ochtend was ik wakker geworden. Ik draaide me om maar besefte toen dat ik heel snel naar het toilet moest rennen omdat ik moest overgeven. Nee, de kikkerewten zijn niet echt succevol in dit verhaal! Het luchte op zich wel op, ik dacht daarom dus ook dat het na een aantal uurtjes vast wel over zou zijn. Nou na een nog een aantal uur slapen beseft ik dat dit niet zo was. Ik werd nog beroerder wakker dan toen ik weer in slaap gevallen was. Ik voelde dat ik griep had/kreeg. Das was lang geleden. Ik was nooit ziek en nu, op de laatste dag in Rishikesh, dus wel. Fijn.. De laatste yogales kon ik dus wel vergeten en vanavond moest ik toch echt met de nachttrein naar Delhi. Behalve dat was er nog een probleem. Ik moest op 10:00 uit de kamer. Ik zou s'avonds pas richting het treinstation gaan maar zou de rest van de dag me tassen in het questhouse laten. Uitchecken was alleen geen optie. Ik was namelijk blij dat het toilet anderhalve meter van me bed verwijderd was want daar kon ik om de 10 minuten heen rennen. Wat ik eerst nog als wat minder van de kamer had gezien, was nu in iets positief veranderd. Het toilet! Het was geen westers toilet, wat betekende dat ik niet over een toiletpot hoefde heen te hangen. Toch een voordeel, haha! Ik moest dus me bed uit en naar de receptie om te vragen of ik in de kamer mocht blijven. Het kosten me behoorlijk wat moeite om alleen al op te staan maar toen ik het idee had dat het ging, liep ik snel de trap naar de beneden naar de receptie. Santosh, degene die het questhouse runde, keek me al direct verschrikt aan toen ik met gebogen rug en me handen op me buik aankwam lopen. Tja, rechtop lopen ging niet. Ik legde uit dat ik echt niet uit kon checken omdat ik ziek was. Dit was kennelijk overduidelijk want Santosh kwam gelijk naar me toe en zei dat dit allemaal geen probleem was en of ik naar een dokter wilde. Nou een dokter hoefde nou ook weer niet maar ik vroeg hem of ik heet water kon krijgen. Ik had inmiddels ontzettende dorst. Snel liep ik terug naar me kamer en plofte op bed. Ik was echt vergeten hoe beroert je je kan voelen als je ziek bent! Na een tijdje kwam één van de jongen van het questhouse met het hete water. Ik vroeg of Santosh misschien bananen en ORS kon krijgen. ik had bijna nog niet gedronken dus het leek me goed om wat ORS te nemen. Ondanks dat ik redelijk anti-paracetamol ben besloot ik toch ook hier maar om te vragen. Santosh gaf aan dat ik beter zelf naar de dokter kon gaan want hij wist niet welke dosering juist was voor mij. Hallo.. we hebben het over paracetamol he.. Ik checkte dit maar even voordat ik opeens vage pillen zo krijgen. Nouja goed, hij ging het regelen. Eerst kwam de ORS, dit deed ik in het inmiddels lauwe water. Ik wist dat ik meer moest drinken. Hierna kwamen de banaantjes en de pillen. Het was toch paracetamol, met ipuproven. Ja fijn, ik had gelukkig nog geen last van me maag. Ik besloot toch maar een halve pil te nemen samen met twee van de mini-banaantjes. Aangezien ik inmiddels expert ben in het eten tijdens buikklachten hoopte ik dat in ieder geval goed zou vallen. Overigens was het al 12:00 uur en had ik nog niets gegeten. Ik viel vervolgens voor een uurtje in slaap. Ik voelde me in ieder geval al iets beter. Ik bleef nog even op bed en besloot toch maar naar Healty café te gaan om wat gekookte gierst te eten. Gierst is een graan en iets wat me lichaam goed kan hebben. Dit leek dus de beste optie voor nu. Ik moest er alleen nog komen. Het was maar 500 meter maar toen ik eenmaal vooor het questhouse stond voelde het alsof ik de marathon moest lopen. Toch moest ik wat eten dus besloot ik toch te lopen. Overigens voelde ik me al stukken beter dan sochtends. Ik bestelde snel een gierstpapje van gierst en gekookt water. Het viel direct al zwaar dus besloot ik maar snel terug te lopen naar het questhouse. Dat was precies op tijd. Inmiddels was het overgeven gestopt maar het rennen naar het toilet bleef waarschijnlijk nog wel even doorgaan. De rest van de middag lag ik dus nog op bed. Omdat ik al stukken beter had gevoeld dan s'ochtends dacht ik wel met de nachttrein te kunnen. Na een aantal uur kwam ik ook daar weer van terug. Hoe dichterbij de avond kwam, hoe beroerder ik me ging voelen. Ik zou eigelijk met de bus naar het busstation van Haridwar gaan. Dat zou betekenen dat ik met mijn tassen naar de overkant van de brug moest lopen en hier een auto moest nemen die me naar het busstation van Rishikesh zou brengen. Dit leek geen goed idee. Ik had via Krishna al een taxi chaffeur geregeld die me direct naar het treinstation van Haridwar zou brengen. De taxi kostte behoorlijk wat in vergelijking met de bus maar dit was de enige optie geweest. Toch besloot ik dit af te zeggen. Ik besefte dat het helemaal niet handig was om nu te gaan reizen. ik wist niet hoe me snachts zou gaan voelen en hoe de trein zou zijn. Vorig jaar was ik aleens met de nachttrein gereisd. Dit was prima geweest. Ik had alleen ook al eens verhalen gehoord over treinen vol met kakkerlakken en verschrikkelijke stank. Ik besloot dus me reis naar Nepal uit te stellen. Morgenochtend zou ik me vlucht annuleren. Het geld van de treinreis was ik kwijt maar die 14 euro kon me nu niet zoveel schelen. Ik vroeg Santosh of het goed was al ik snachts bleef. Dit was geen probleem alleen sochtends moest ik uitchecken omdat de kamer al gereserveerd was. De rest van de avond deed ik dus niet anders dan in me bed liggen. Ik had gehoopt vroeg in slaap te vallen. Ik was alleen even vergeten dat het Dewali was. Het hindoefeest wat vandaag gevierd werd. Dewali is ook voornamelijk een familiefeest. De kinderen krijgen snoep en geld. de hele dag worden rituelen, puja's, gedaan. Ennnn.. S'avonds wordt er vuurwerk afgestoken. Tjaa, dat was uiteraard goed te horen. Ook voor de ingang van het questhouse werd door de familie en vrienden van Santosh vuurwerk afgestoken. Uiteraard was mij kamer precies boven de ingang van het questhouse. Ook in India hebben ze regels voor vuurwerk maar ook in India werd dit niet helemaal nageleefd. De knallen waar verschrikkelijk hard. Ik had heel graag naar beneden gelopen en willen vragen of ze misschien ergens konden gaan staan. Dat was natuurlijk belachelijk geweest. Het was het zelfde geweest als ik dat in Nederland met Oud&nieuw had gedaan. Daar lag ik dan.. ziek in bed met dewali. Ondanks het vuurwerk was ik uiteindelijk toch wel erg blij niet in een bedje in detrein te liggen. Nu had in tenminste niet het gewieg van de trein, geluid van een rails, de schreeuwende verkopers van snacks en snurkende Indiers. Nee, het was goed geweest niet gaan reizen. Overigens moest ik nu nog wat langer in Rishikesh blijven, ook zeker geen straf. Het leek erop dat iets me kennelijk nog niet in Nepal wilde hebben..

?

Rishikesh deel 4

Dag 16

Ik was de afgelopen weken elke dag naar Tattva yoga gegaan voor de yogalessen. Omdat er ook een docentenopleiding bezig was, was het mogelijk een intensive week te volgen. Je doet dat een gedeelte van het schema van de docentenopleiding mee. Ik zou sochtend's om 06:30 uur beginnen met pranayama. Dit zijn, om het makkelijk uit te leggen, ademhalingsoefenigen. Dit duurde tot 08:00 uur. Om 08:30 uur begon de ashtanga yoga, wat ik de rest van de weken ook had al gedaan. In de middag, om 13:30 uur stond er yoga nidra op het programma, een soort van "slapende" meditatie. Dit duurt ongeveer 30 tot 45 minuten. Hierna een korte pauze en om 15:30 uur begon de filosofieles voor anderhalf uur. Ik had dus besloten deze intensive week te gaan volgen.

Vandaag ging de wekker dus om 06:00 uur. Snel maakte ik mij klaar en liep richting de yoga shala. Het was nog vroeg maar het leek erop dat de zon zou gaan schijnen vandaag! De pranayamales werd door iemand anders gegeven dan Kamal, degene die de Ashtanga yoga leidt. Na anderhalf uur ademhalingstechnieken en het zingen van Mantra's liep ik richting the Office voor mij dagelijkse smoothie. De pranayama had mij hongerig gemaak! Na de ashtanga les ontbeet ik en nam ik snel een douche. Hierna ging ik naar de receptie van de Ashram. Gisteren hadden ze een briefje tussen de deur gedaan of ik naar de receptie wilde komen. Ik gezegd tot maandag te blijven maar het was inmiddels al woensdag. Ik was nog niet naar de receptie geweest omdat ik bang was dat ik niet langer mocht blijven. Ik had inmiddels door dat de administratie niet top was dus had ik gehoopt onopgemerkt in de kamer te kunnen verblijven. Dit ging dus niet helemaal op haha. Bij de receptie gaven ze gelukkig aan dat het geen probleem was als ik tot 19 oktober bleef. Hierna moest ik wel uitchecken omdat het dan druk werd in de ashram. Op 22 en 23 oktober is het nameijk Dewali. Een hindoefeest. De ashram zou rond die dagen dus al volgeboekt zijn. Nouja, ik kon in ieder geval nog even blijven. Ik vond het wel jammer dat ik de kamer uit moest want nu moest ik weer opzoek naar een ander questhouse. Het was gelukkig lekker warm geworden vandaag. Ik besloot naar een strandje langs de ganges te gaan. Het strandje ligt net naast de brug en heeft mooi uitzicht op de rivier. Ik ging op één van de rotsen zitten. Na gisteren was het zo fijn om de warmte van de zon te voelen. Ik bleef hier even zitten en liep vervolgens naar de Shala voor de Yoga Nidra en de philosofieles. Yoga nidra is een vorm van meditatie. Na een korte pauze begon de filosofieles. Yoga is meer dan alleen de lichaamsbewegingen. De theorie achter yoga komt uit veel oude geschriften en is dan ook in veel boeken vastgelegd. Het gaat dan vooral over de manier van denken en over hoe je handeld. Dit word dus besproken in de filosophieles. Erg interessant! Iets later dan gepland stopte we met de les. Hierna liep ik naar de Vedniketan ashram. Dit is een ashram die je onderweg naar de plek voor zonsondergang tegen kom. Net voor een Ashram is een plateau. Veel mensen komen hier met zonsondergang en mediteren en of doen wat yoga. Vik was hier ook en we zagen hoe er aan de overkant diverse lijkverbrandingen plaatsvonden bij de Ghats aan de andere kant van de rivier. Hindoe's worden op deze manier gecremeerd. Een Ghat is dus de plek waar dit gebeurd. Het was apart om de rookpluimen vanaf de brandstapel te zien want je weet dat er een lichaam aan het verbranden is. Uiteraard konden we dit niet zien want daar was de overkant te ver voor weg. Later ga ik nog naar Varanasi, een stad in oost India. Dit ze Dé plek om de lijkverbrandingen te zien. Ook Varanasi is net als Rishikesh een heilige stad die aan de Ganges ligt. Ik ben benieuwd hoe dit zal zijn..

Dag 17

Vandaag waren er geen yogalessen. Iedereen die de docentenopleiding volgde zou vandaag een Kriyadag hebben. Kriya's zijn, om het makkelijk uit teleggen, reinigingstechnieken voor het lichaam. Omdat er dus geen les zou zijn hadden Vik en ik opnieuw een motor gehuurd. Vandaag zouden we naar de Kunjapuri Devi tempel gaan. Deze bevind zich op 15 kilometer van Rishikesh. De tempel ligt midden in de bergen op een hoogte van 1650 meter. De motor die we eigelijk naar Dev Prayaq mee zouden krijgen was inmiddels gemaakt. Deze was een stuk comfortabeler. Begin van de middag reden we weg uit Rishikesh. Onderweg vroegen we een aantal keer de weg om zeker te weten dat we goed reden. Het uitzicht onderweg was ontzettend mooi. De natuur was totaal anders dan langs de weg naar Dev prayaq. Omdat we stijl ophoog reden hadden we mooi uitzicht over heel Rishikesh. Hoe hoger we kwamen hoe beter je kon voelen dat we de bergen in reden. De lucht werd kouder en de wolken leken letterlijk dichterbij te komen. We reden door kleine dorpjes waar we later op een hoger punt weer ontzettend mooi uitzicht over hadden. Na aardig wat haarspelt bochten kwamen we aan bij de tempel. We moesten eerst nog 3 aardig stijlen strappen omhoog. De tempel zelf was niet echt bijzonder maar het uitzicht en de weg erna toe waren fantastisch! Af en toe kwamen er wolken voorbij die nog sneller weer verdwenen. De plek was zo dicht bij Rishikesh en we hadden maar ruim een uur hoeven rijden. Toch leek dit een totaal andere wereld. Er liep een oud vrouwtje in het complex rond die hier en daar aan het bezemen was. Ik wilde graag een foto van haar maken. Haar gezicht was vol rimpels, ze droeg een sjaal over haar hoofd en ze was echt als een oud vrouwtje gekleed. Af en toe keek ze naar ons en na een tijdje kwam ze naar ons toe. Ze was nieuwsgierig waar ik vandaan kwam. Uiteraard via Vik, praatte we wat met haar. Al ging dat soms ook wel lastig want Vik kon haar soms ook niet verstaan. Een kunstgebid droeg ze namelijk niet. Ze vroeg uiteindelijk of ik een foto van haar wilde maken. Dat wilde ik natuurlijk wel, alleen wist ook dat ik erna wat rupies zou moeten geven. Bij elke tempel of bezienswaardigheid loop er wel een oud vrouwtje die vraag om een foto van haar te maken. Ik doe hier nooit aan mee. Niet voor de rupies maar omdat ik het triest vind dat de vrouwtjes zich letterlijk op deze manier verkopen. Kennelijk bedoelde dit vrouwtje iets anders. Ze wilde dat Vik van haar en mij een foto maakte. Haha.. oke, dat deden we dus. Hierna mocht ik ook nog gratis en voor niets een foto van haar maken. Na een tijdje liepen we weer teug de trap naar beneden. We dronken een thee en gingen hierna weer terug naar de motor. We namen een iets andere weg terug en ook hier was het uitzicht ontzettend mooi. Na elke nieuw bocht werd ik weer verrast door een ander beeld van de uitzichten beneden aan de bergen. Het was inmiddels al laat in de middag. We reden naar het stadje van Rishikesh. We aten hier een late lunch in één van de eettentjes. Vervolgens reden we nog wat door de straatjes. Toen het donker begon te worden reden we terug naar de Ashram. Savonds aten we in Pyramid café. Uiteraard bestelde we de Pyramid salad. Het was fijn dat we de motor nog hadden. Het café ligt op een heuvel, toch fijn dat we die nu lekker niet omhoog hoefde te lopen. Laat in de avond reden we terug de Ashram. Ik ging snel me bed in. Morgen ging me wekker weer vroeg voor de tweede dag van de intensive week.

Dag 18

Om 06:15 uur liep ik weer, met mijn yogamatje op me rug, richting de shala. Ik liep over het straatje langs de Ganges. Toen ik hier s'ochtends om 08:00 uur liep om naar de yoga te gaan zaten alle baba's op de grond voor hun ontbijt. Nu was het nog een stuk rustiger. Hier en daar stonden wat mensen bij de Chai-thee stalletjes. Door een jongen op een fietste, met rieten zijmanden, werden de stalletjes voorzien van melk. De jongen deelde de plasticzakken met melk uit vanaf zijn fiets. Ik bedacht me dat het toch wel jammer was dat ik over een aantal dagen weg zou gaan. Ondanks dat ik graag naar Nepal wilde zou ik Rishikesh gaan missen! Na de pranayama liep ik naar de the office voor een smoothie. Helaas was het een beetje druk. Papa G, de vader van Krishna staat sochtends alleen en is niet zo snel. Het leek me dus beter om naar de Juicebar te gaan aangezien ik nog maar 15 minuten had. Een soort gelijk tentje als the office wat gerund word door een aantal jonge Indiërs. Na de ashtanga les en een ontbijt in the office ging ik met Vik op pad voor een ander questhouse. Vik moest waarschijnlijk ook voor twee nachten een andere kamer vinden. ook hij kon waarschijnlijk niet in de Ashram blijven. We liepen naar de omgeving rondom healty café. DIt is niet langs de Ganges maar langs de weg die achter alle questhouses en hotels langs loopt. We vroegen hier en daar of ze kamers vrij hadden. Het was kennelijk druk want veel zat vol. We gingen ook langs bij Om sai questhouse. Dit is het questhouse wat gerund word door de zoon, van de man met de jampotglazenbril die het winkeltje langs de Ganges heeft. Misschien zou hij over twee nachten kamers vrij hebben. Hij noteerde onze telefoonnummers. ik hoefde pas over twee nachten de kamer in de ashram uit dus ik maakte me niet zo druk. Ik kon altijd nog naar Himalyan questhouse, waar ik eerder al twee nachten had verbleven. Het was wel echt basic maar een optie als de rest vol was. Voor ik wist was het al weer tijd voor de yoga nidra en de filosofieles. S'avonds at ik wat in Moondance met Vik. We praatten wat over de filosofie die tijdens de les aan bod gekomen was. Vik is zelf ook een yoga "leraar" in Kundalini yoga. Een yogasoort waar ik ook absoluut het fijne niet van weet. Het heeft onderandere te maken met de chakra's, energiepunten in je lichaam. Interessant allemaal, nog zoveel om mij in te verdiepen. De intensive week was ook zeker een goede keus geweest! Het was fijn om deze weken alleen maar met yoga bezig te zijn. Daar was Rishikesh ook wel de perfecte plek voor!

Dag 19

Na de inmiddels gebruikelijke thee in the office liep ik naar Healty cafe voor een ontbijt. Hier kon ik wifi gebruiken. In the office is er namelijk geen wifi en ik wilde mijn vliegticket naar Kathmandu gaan boeken. Ik vergelijkte de prijzen op wat website's. Ik besloot, uiteraard de goedkoopste te boeken. Dit leek alleen makkelijker dan gedacht. Eerst lukte het niet omdat internet wegviel, vastliep of gewoon niet op mijn laptop werkte. Toen ik eindenlijk bij de betaling was, was er volgens de website iets mis met mijn creditcard. Ik besloot dus snel naar een andere website te gaan. Ik moest namelijk opschieten want ik moest al bijna naar de yoga nidra en ik moest me nog douchen en omkleden. Ik betaalde hier wel iets meer maar het lukte gelukkig wel. Me vliegticket naar Kathmandu was geboekt! Alleen nog mijn treinticket terug naar Delhi regelen. Snel liep ik terug naar de Ashram. Binnen 15 minuten stond ik weer buiten en liep ik snel naar de Shala. Ik was precies op tijd. Het was niet nodig geweest om te haasten want iedereen liep nog wat rond. Pas na 10 minuten begon de Yoga nidra. S'avonds had ik in het restaurant Sanskriti. Een restaurant aan de overkant van het water. Ik had gedacht dat het een duur en luxe restaurant zou zijn maar dit bleek niet het geval. Bovenop het gebouw hadden ze een dakterras. vanaf hier keek ik uit over de andere kant van de Ganges, waar ik dus verbleef. Ze hadden een zelfde soort menukaart als Healty cafe alleen nog iets uitgebreider. Had ik dit maar eerder geweten. Ik at gierst met lijnzaad en in ghee gebakken bonen. Lekker slimpel eten en goed eten voor mijn darmen. Voordat ik terug naar de ashram liep nam ik nog een Chai-masala thea in The Office. Op de terug weg naar de Ashram stopte ik nog even bij het winkeltje van de man met de jampotglazenbril om water te kopen. Ik vertelde dat ik misschien in het questhouse van zijn zoon zou verblijven als er een kamer vrij kwam. Hij zou het gaan regelen voor me. Dit had hij de vorige keer ook gezegd en toen was het ook niet gelukt, dus ik ging er maar niet te veel van uit. De man is wel echt super lief. De man beloofde me, net als de vorige keer, dat als ik geen kamer kon vinden ik zeker bij zijn familie mocht komen slapen. Plek genoeg, zei hij. Haha. Ik moest er wel om lachen. Het was vast niet nodig, ergens zou wel een kamer vrij zijn. Maar.. super lief en fijn om te weten dat ik welkom was bij zijn familie. Ik zie het toch niet voor me dat ik dit bij de sigarenboer in Nederland mee zal maken. Dit soort dingen maken India nou zo fijn land om te zijn. Gelukkig maar dat ik hier voorlopig nog kan blijven..

Dev Prayaq

Dag 14

Op naar Dev Preyag! Ik had er super veel zin in, alleen al omdat we op de motor gingen. Om 07:00 uur zouden we de motor ophalen en om 8 uur zouden we weg rijden. Vik had de motor geregeld bij één van de jongens uit de omgeving hier. We zouden een motor krijgen waar we relax op konden zitten zonder pijn in onze rug te krijgen. We moesten ten slotte toch een paar uur rijden. Dit ging helaas niet door. De vering was kapot en het zou geen goed idee zijn om op de motor te gaan rijden. Krishna had ons al verteld dat de weg behoorlijk "hobbelig" zou worden. We kregen dus een andere, meer een raceachtig ding. Nou goed, we hadden in ieder geval een motor. Na de dagelijkse smoothie, vandaag bestaande uit watermeloen met spirulina, in the Office reden we om 08:05 uur weg. Precies op tijd, wie had dat gedacht. Het was nog vroeg maar de zon was al heet aan het worden. Onderweg zouden we stoppen bij de Vashistha cave. Na een uurtje rijden kwamen we daar aan. Het was een kleine grot in mooi onderhoude omgeving. In de grot was een klein altaar gemaakt. De grot is speciaal in de hindoereligie. De grot is opgedragen aan de god Shiva. De geschiedenis zegt dat er een heilige man, Vashistha, in deze grot woonde en er mediteerde. Na een half uurtje reden we weer weg en zochten we naar een plek waar we konden ontbijten. Het zou sowieso een indiaans ontbijt worden. Na een paar onaantrekkelijke tentjes voorbij te zijn gereden kwamen we bij een laantje waar diverse eettentjes waren. Toen ik van de motor afstapte, werd het duidelijk dat hier niet vaak toeristen kwamen. We kozen één van de tentjes uit die het drukst was . Vik was bezorgd geweest over het eten voor de aankomende dagen. Hij was inmiddels gewend aan het feit dat ik mijn eten zorgvullidg uitkoos haha. We zouden in de deze omgeving alles behalve westers eten vinden. Gelukkig waren de problemen in mijn buik weg en zou ik de aankomende dagen gewoon gaan genieten van al het heerlijke indiaanse eten. Het ontbijt bestond dus uit paratha, een plat wit brood en een kikkererwtencurry. Het was heeerlijk! Dit was het echte indiaase eten, het geen wat de lokale bevolking dus ook elke dag eet. Zij krijgen er letterlijk geen genoeg van, wat ik opzich wel kan begrijpen! Na het ontbijt reden we verder. We moesten nog ongeveer 50 kilometer rijden. De weg naar Dev Preyag was geweldig! De uitzichten waren echt zo mooi. Ik had niet verwacht dat de bergen zo groen zouden zijn. Hier en daar waren de bomen geel en rood gekleurd. Het had iets weg van de kleuren die de bomen in Nederland krijgen tijdens de herfst. Het was hier duidelijk geen herfst was het was inmiddels ontzettend warm geworden, zelfs rijdend op de motor met de wind. De weg zelf was wat minder. Deze was behoorlijk stoffig en vol met gaten. Na een rit van ruim een uur kwamen we in Dev Preyaq aan. We kwamen vanaf een hoog punt en keken zo het dal in waar het dorpje lag. Het dropje ligt precies op een punt waar twee rivieren samen komen, de Alakananda rivier en de Bhagirathi rivier. Deze rivieren komen vanuit de bergen en stromen riching Rishikesh. Dit is dan dus ook duidelijk te zien. Precies boven dit punt dit punt zijn kleine gekleurde huisjes tegen de rotsen aangebouwd. De huisjes van Dev Prayaq dus. Dit zag er zo bijzonder uit. Alle huisjes waren een andere kleur. de een nog felller als de ander. We kwamen op een kruising. we wisten niet hoe we bij het dorpje konden komen. Of de weg links, of de weg rechts. Vik spreekt uiteraard hindi dus de weg vragen is niet zo moeilijk. We werden door een man de linkerkant opgestuurd. We kwamen langs een kleine markt met wat kleine eettentjes. Hierna leek alles op te houden. Misschien toch niet de goede weg dus. We besloten weer terug te rijden. Bij de marktkraampjes vroegen we opnieuw waar we heen moesten. Hier stuurde ze ons een smal weggetje langs kleine winkeltjes in. We reden behoorlijk stijl naar beneden. Bij het eettentje waar we het ontbijt hadden gegeten waren we al behoorlijk aangestaard maar hier keken ze helemaal op bij het voorbij rijden. Het gebeurde kennelijk niet echt vaak dat er westerse toeristen op een motor voorbij gereden kwamen. Vik is weleens waar Indiër maar dit is niet echt te zien. De mensen kijken dan ook vaak verrast op als hij hindi begint te praten. Toen we de weg langs de winkeltjes uitgereden waren kwamen we bij een hangbruggetje naar de overkant van het water. Het was onze bedoeling om naar de overkant te komen alleen over deze hangbrug konden we niet met de motor overheen. Vik vroeg aan een indier, in één van de winkeltjes, waar we een questhouse konden vinden. We moesten weer terug omhoog, terug naar de t-splitsing en dan dus naar rechts. Fijn! Terug bij de tsplisting zat de man, die ons de eerste keer de weg had gewezen, er nog steeds. Opnieuw vroegen we waar we een questhouse konden vinden. De man gaf aan dat we toch echt terug moesten en de weg moesten volgen, hier een grote brug overmoesten steken en dan aan de overkant van het water de weg moesten volgen. Dit besloten we dan toch maar te doen, veel anders konden we ook niet. We reden de weg uit naar de overkant van het water. We reden omhoog langs de gekleurde huisjes die we eerder van een afstand hadden gezien. We keken wat in het rond. Het zag er niet naar uit dat we hier een questhouse gingen vinden. Toch zag ik opeens een bord met "Toerist Paradise", dat klonk goed. Het bord gaf aan dat we een heuvel omhoog moesten. Boven was inderdaad een questhouse. Het zag er niet bepaald uit als een paradise maar we keken toch maar even hoe de kamers er uit zagen. Hiermee werd het niet veel beter. Het waren eerder kamers uit een horror film dan "paradise". We besloten toch maar even verder te kijken. Mochten we niets anders vinden, hadden we in ieder geval iets. We hoefden toch niet bang te zijn dat het vol zou zijn. We reden vervolgens weer terug. We reden voorbij wat huisjes die langs de weg stonden. Hier stonden wat mensen dus besloten we hen maar te vragen of we hier ergens een questhouse konden vinden. Ze praten wat tegen elkaar in het hindi en vertelde ons dat we de weg helemaal terug moesten rijden. Oftewel, terug naar waar we vandaan waren gekomen. Ze kwamen nogal overtuigend over dus besloten we dus maar te doen. Oke, daar gingen we weer. We waren als zovaak heen en weer gestuurd dat we inmiddels al een uur verder waren. We moesten een heel stuk terug, voorbij de tsplitsing. hier waren inderdaad twee motels tegen de heuvel aangebouwd. Hier waren we langs gekomen maar we hadden dit dus niet gezien. We vroegen bij één van de motels of nog plek vrij hadden. Vast wel, we waren namelijk de enige in heel het motel. Het was behoorlijk groot. We moesten een paar verdiepingen naar beneden lopen. Hier waren de kamers zonder airco, dit was namelijk niet nodig. Het uitzicht was echt perfect. We keken precies op het punt dat de twee rivieren samen komen. We legde onze spullen in de kamer en gingen vervolgens terug naar het dorpje. We waren inmiddels wel toe aan een lunch. We reden met de motor richting de andere kant van de rivier. De andere weg die we bij aankomst al een paar keer heen en weer waren gereden lag aan de linkerkant van de rivier en die hadden we nu inmiddels wel vaak genoeg gezien haha. We besloten nu de weg aan de rechterkant van de rivier te nemen en zo bij het dropje te komen. Vanaf deze weg was het uitzicht nog mooier op alle gekleurde huisjes van Dev Prayaq. We reden vervolgens één van de smalle straatjes in en parkeerde de motor voor de hangbrug waarmee we naar de overkant van het stadje kwamen. We liepen wat rond. Het zag er hier erg gezellig uit. Smalle straatjes met oude gebouwtjes. We dronken een verschrikkelijk zoete chai-thee in een soort van koffiehuisje. Tegenover ons zat een groepje mannen op straat te kaarten. De winkeltjes waren namelijk gesloten voor de lunch. Het was echt in alle opzichten een ouderwets dorpje. Zo leuk! We bleven hier even zitten. We waren best moe van de motorrit. We liepen vervolgens verder naar de andere hangbrug om bij de marktkraampjes te komen waar we dus eerder al 3 keer voorbij gereden waren toen we naar een questhouse zochten. Het was inmiddels al geen lunch tijd meer. Het bleek dat iedereen hier tussen 13:00 uur en 14:00 hun lunch at. Het was inmiddels al 15:30 uur. Toen we dus bij één van de eettentjes aankwamen schepte ze net de laatste thali op. De lunch bestaat hier uit thali en niets anders dan thali. Pas s'avonds zou er weer eten gemaakt worden. We werden naar een ander tentje gestuurd. Hopelijk had deze nog wel wat over. Dat was gelukkig zo. Ik at rijst met dhal, een soep achtig gerecht van linzen en een curry van aubergine. We werden ook blij verrast door de rijst. In Rishikesh hadden we alleen nog maar waterig rijst gegeten. Dit omdat ze rijst hier met te veel water koken. geen idee waarom maar deze rijst was lekker kleverig. Hierna liepen we via de hangbrug terug naar de andere kant van de rivier. We liepen via een trap naar beneden richting het water. Precies voor het punt dat de twee rivieren samen komen is een plateau waar je super mooi uitzicht heb. Door het samenkomen van de twee rivieren ontstaat er onzettend veel stroming in het water. Geen goede plek om te zwemmen dus. Precies aan de overkant, tegen een van de berghellingen aan, zagen we ons guesthouse. Vanaf het questhouse hadden we precies uitzicht gehad op het punt waar we nu stonden. Vanaf hier zagen we nog beter hoe mooi het questhouse gelegen was. De omgeving is super mooi. We bleven hier dus even om te genieten van het geluid van het wild stromende water, mooie rotsen, super mooie zwart-wit gestreepte vogels en het uitzicht dat uit niets anders bestaat dan mooi gekleurde bergen. De zon was inmiddels al onder aan het gaan. We besloten terug te lopen naar de motor. We reden dezelfde weg terug. In het motel bestelde we een thee en dronken deze op het grote balkon terras op. Het uitzicht was zo mooi. De zon was al achter de bergen verdwenen en langzaam werd het donker. Het uitzicht werd nog mooier door alle lichtjes die vanuit het dorpje kwamen. De lunch was laat en veel geweest. We hadden dus geen trek meer in nog een maaltijd. We haalde bij de marktkraampjes een zak met appels, dat was voldoende voor vandaag. De dag was voorbij gevlogen. We praten nog wat op het terras-balkon en gingen hierna ons bed in. Morgen zouden na het ontbijt terug rijden naar rishikesh. De rit zou waarschijnlijk wat langer gaan duren. Onderweg zouden we stoppen om foto's te maken. Dit had ik vandaag nog niet gedaan zodat we op tijd in Dev Prayaq zouden aankomen. De rit was ontzettend mooi geweest dus de foto's zouden zeker mooi worden.

Dag 15

We werden al weer vroeg wakker. Ik opende de deur van de kamer in de hoop opnieuw het mooie uitzicht van de bergen en de rivier te zien. Het regende! Dat had ik dus even niet verwacht en al helemaal niet gehoopt. Het uitzicht dat gisteren nog zo mooi was, zag er nu somber uit. We deden dus maar rustig aan, in de hoop dat de regen zou stoppen. We moesten toch een aantal uur rijden en echt warme kleding had ik niet meegenomen. Nadat we onze spullen hadden ingepakt was het al iets minder hard gaan regenen. We checkte uit bij het motel. We reden vervolgens naar een eettentje langs te weg waar ze eieren hadden. Ik at een omelet met tomaten die we zelf op de markt hadden gekocht. De regen was niet gestopt maar we besloten toch maar te gaan rijden. Het was een stuk kouder dan de dag ervoor en ik had spijt dat ik mijn fleecevest niet had meegenomen. Daar had ik gisteren nog niet aan moeten denken maar dat was nu toch wel fijn geweest. Ik had nog meer spijt dat ik gisteren geen foto's had gemaakt van alle mooie uitzichten, dat ging vandaag niet gebeuren. Er was teveel mist van de regen en mijn camera zou te nat worden. We waren allebei wel wat teleurgesteld door het weer. De rit was gisteren toch wel een stuk leuker geweest! Na bijna twee uur rijden kwamen we aan bij het laantje met de eettentje waren we gisteren hadden ontbeten. Ik kon wel een warme thee gebruiken! Ik was helemaal verkleumd. Vik moest lachen om mijn neus, die was inmiddels helemaal rood geworden door de koude wind. Na de thee bestelde we eten. De thali was net klaar gemaakt dus dat kwam goed uit. Vik bestelde de thali. Ik alleen paratha met een curry van zwarte bonen. Thali bestaat uit zoveel soorten gerechtjes dat dit een beetje te zwaar valt om allemaal door elkaar te eten. Het eten was weer heerlijk! Zo jammer dat dit restaurantje niet bij ons in de buurt was. Het werd inmiddels behoorlijk geworden in het eettentje. Diverse bussen stopte hier voor de gebruikelijke thali- lunchpauze. We werden een beetje jaloers op alle mensen die ons achter het glas van de bus aanstaarde. Zij zaten namelijk lekker droog en warm. Vik had als grapje gezegd de motor gewoon achter laten. We zouden bellen dat we pech hadden en lekker met de bus terug gaan. Dit deden we natuurlijk niet maar het zou zo fijn geweest zijn als het had gekund. Ik vond het nog rotter voor Vik, hij moest namelijk ook nog eens rijden. ik hoefde alleen maar achterop te zitten (gelukkig!). De rit ging gelukkig wel sneller dan gisteren. Er was namelijk nauwlijks verkeer dus we konden wat sneller doorrijden. Ik was zo ontzettend blij toen ik eindelijk een bord zag waarop stond dat Rishikesh nog 5 kilometer was. Dit betekende namelijk dat we erg echt bijna waren, Swarg Ashram ligt namelijk nog voor Rishikesh zelf. We reden de brug over richting the Office. Krishna was druk bezig met het maken van een fruitsalade, toen hij opkeek en ons zag begon hij hard te lachen. Opzich niet gek, we waren echt helemaal nat geregend. Vik had zijn sjaal over zijn hoofd gebonden tegen de kou en mijn make-up zat overal behalve op mijn ogen. Ook in Rishikesh had het heel de dag geregend dus veel warmer was het hier ook niet. Snel liepen we terug naar de Ashram. Het enige wat ik nu wilde was een mega warme douche. Ik weet niet hoeveel emmers met warm water ik heb gebruikt maar na een half uur kwam ik gelukkig een stuk warmer de douche uit. S'avonds was ik blij lekker warm eten te hebben. Ondanks dat de tempratuur redelijk was bleef ik het toch koud houden. S'nachts sliep ik dan ook met zoveel mogelijk lakens in de, gelukkig, warme kamer. Hopen dat de zon morgen weer zou gaan schijnen!

Ondanks de regen was Dev Preyaq een super leuk avontuur geweest!

Rishikesh deel 3

Dag 10

De afgelopen nacht was de eerste nacht in de Ashram. Ik kan wel zeggen, die was vreselijk geweest! Het was ernorm hard gaan waaien. Dat is opzich niet erg, alleen voor alle kamerdeuren is er een hoordeur geplaatst. Deze kon niet goed afgesloten worden waardoor hij dus de gehele nacht open en dicht bleef slaan. Zo hard dat elke keer als ik net in slaap leek te vallen, ik weer van het geluid wakker schrok. Ik had in totaal hooguit 4 uur geslapen. De volgende morgen, tijdens de yoga, was ik dus ookt niet vooruit te branden. Na de yoga ging ik voor mijn ontbijt naar healty café. Ik bestelde een pannenkoek van rijstmeel, ten minste dat dacht ik. Ik moest er lang opwachten want iedereen die de docentenopleiding bij Tattva Yoga volgt krijgt hier hun ontbijt ook. Na een tijdje kreeg ik de pannekoek alsnog. Het was eigenlijk niet zo lekker en viel direct al behoorlijk zwaar. Toen ik ging afrekenen vroeg ik of ze de pannenkoek met gemalen rijst of met rijst meel maakte. Nou, helemaal niet van rijst was het antwoord. Het werd van gewoon witmeel gemaakt, met gluten dus. Oke, fijn! Dat kon er ook nog wel bij, mijn darmen waren al van slag. Ik had daarom ook gevraagd of het van rijst werd gemaakt maar de man had me kennelijk verkeerd begrepen. Het was dus ook niet zo gek dat die pannenkoek gelijk al zwaar viel. Terug in mijn kamer van de ashram kreeg ik gelijk al weer pijn in mijn buik. Dat was dus wel het lastige hier. Het eten is zo onswijs lekker maar helaas niet allemaal fijn voor mijn darmen. Ik probeerde veel te drinken, hierna ging de meeste pijn gelukkig weg. Ik deed hierna mijn was. Naast mijn kamer was een groot dakterras waar ze waslijnen hadden gespannen, dat kwam mooi uit. Het was vandaag helder en warm weer. Ik besloot op het dakterras even in de zon te gaan zitten. Tot nu toe had ik de zon vermeden. Aangezien ik hier niet rondloop in een short en topje is de zon veels te warm. Opzich zou het wel kunnen. De Indiërs hier zijn inmiddels wel gewend aan de toeristen maar ik voel mij toch prettiger als ik naar de Indiaanse cultuur gekleed ben. Op het dakterras zette ik dus twee stoelen uit me kamer neer. Ik had mijn lakenzak ook gewassen dus deze hing ik op aan de waslijn. Ik kon dus mooi achter mijn lakezak gaan zitten. Kon ik toch nog even zonnen! Niet echt gebruikelijk in een ashram dus vandaar dat ik achter het laken zat. Hierna ging ik naar The office voor een verse ginger/lemon/honey thee. Deze thee is over in India wel te bestellen. Al heb ik geen idee of de Indiers het zelf ook drinken, die wijken waarschijnlijk niet af van hun dagelijkse Chai-thee. Ik vind de chai-thee echt alles behalve lekker, veels te zoet! Je krijg maar een klein glaasje maar er gaan waarschijnlijk 3 scheppen suiker in, tenminste zo proeft het. Veel indiers drinken het met een soort van koek van luchtigdeeg. Het lijkt een beetje op een kaasstengel maar dat zal het waarschijnlijk niet zijn haha. Vooral vroeg in de ochtend worden de chai-stalletjes druk bezocht. In de office sprak ik met Krishna. Ik was opzoek geweest naar avocado zodat ik smiddags zelf een salade kon maken. Dit was natuurlijk weer nergens te krijgen. Ik had er één gekocht maar die was helemaal verrot van binnen. Krishna zou naar de markt in Rishikesh stad gaan, hij zou me laten weten hoelaat hij ging. Ik zou met hem meegaan. Hier zouden ze zeker avocado hebben. Ik had er al niet te veel op gerekend want in India maken ze niet echt afspraken. Zoals ik had verwacht ging het dus ook niet door want iemand had Krishna's motor nog ofzo. Nouja best.. Ik had het met Krishna over indiaans eten. Hij vertelde dat ze moeder de beste kok van India was. Morgen zou ze bhindi voor me maken. Dit is een gerecht van okra wat ik super lekker vind. Ik praatte verder nog wat met een Engelsman. Hij zou gaan eten in een bekende Thali-Ashram. vlak bij Vastitht questhouse, waar ik eerder verblijven had. Ik had hier al meerder mensen overgesproken dus ik zou met hem meegaan. Thali is een grote plaat waar rijst en indiaans brood op ligt met allemaal kleine curry gerechtjes eromheen. Hier zouden ze ook Bhindi hebben dus daar had ik me al helemaal op verheugd. Iik had vandaag toch al pijn in me buik door de pannenkoek s'morgens dus het indiaanse eten kon er ook nog wel bij. Ik kwam terug van het toilet toen Krishna vertelde dat hij een verassing had; Zijn zus had bhindi gemaakt en zou het me komen brengen. Super lief! En ook super lekker! Ze was vertelde trots hoe ze het gemaakt had toen ik hier om vroeg. De engelsman was alvast naar de "Thali-Ashram" gelopen. ik zou nadat ik de bhindi op had ook komen. Het was namelijk niet zoveel dus ik moest nog wel wat meer eten (natuurlijk haha). Oke, op zoek naar de Ashram voor de thali dus. Toen ze me hadden uitgelegd waar waar ik heen moest lopen, had het makkelijk geleken om het te vinden. Ik liep één van de ashram poorten binnen. Het zag er niet echt uit of er een restaurant in de buurt was dus vroeg ik een indiaans gezin of ze Engels spraken. Dit bleek niet het geval dus probeerde ik met gebaren te vragen waar het restaurant van de Ashram was. Ze stonden op en ik maakte uit hun gebaren op dat ze me het gingen laten zien. Na een tijdje kwamen we aan we aan bij de ashram. Ik had al zoon gevoel dat dit niet de goede was. Ik wilde net als de rest van de indiërs naar binnen lopen toen er werd gezegd dat ik niet naar binnen mocht. Een man aan de zijkant gebaarde dat ik weg moest. Ik was onderweg ook geen andere westerse toerist tegen gekomen dus ik stond hier ook al enige westerse. Opzich zijn de Indiërs super vriendelijk maar nog niet iedereen wilt wennen aan de westerse toeristen. Er zijn Iindiers die graag willen dat de indiaanse cultuur blijft zoals hij is, zonder alle westerse invloeden. Een westerse toerist uit Nederland met blond haar moet dan ook vooral niet te dicht bij de indiaanse gewoontes komen. In dit geval dus niet de ashram binnen om te eten. Ergens kan ik het wel begrijpen. De westerse invloeden brengen nou eenmaal niet alleen maar positieve dingen met zich mee. Ik besloot dus maar terug te lopen. Net toen ik me omgedraaid had werd ik alweer terug geroepen door de familie die me er heen had gebracht. Ik mocht kennelijk toch naar binnen. Er was nog een discussie gaande tussen de man die had gezegd dat ik niet naar binnen mocht en een andere man. waarschijnlijk nog steeds over mij maar ik besloot toch lekker naar binnen te gaan. Binnen was eten.. Ik kwam vervolgens in een grote overdekte tent. Het was duidelijk dit niet de "thali-ashram" waar iedereen het over had. Er stond één grote lange tafel in het midden van de tent. Hier stonden een aantal grote metalen emmers op. Een aantal mannen die ook op de tafel zaten, schepte eten uit de metalen emmer op platen die mensen vasthielden. Het zag er niet echt uit of ik mijn eten kond kiezen. Het was eten uit de emmers of niets. ik besloot dus toch maar weer weg te gaan. Ik had niet echt de behoefte om uit de emmers te eten en vervolgens net als de Indiers in de tent op de grond te gaan zitten en hier met mijn handen van de plaat te eten. Ik wist namelijk van te voren al dat ik Dé bezienswaardigheid zou worden en een lepel of vork hoefde ik hier niet te vragen. Ik hou er erg van om mee te gaan in een cultuur maar hier voelde ik mij toch wel omgemakkelijk. Ik liep vervolgens terug naar de eetzaal van mijn eigen ashram. Hier zaten 2 gezinnen te eten. Dat voorspelde niet veel goeds. Ik besloot dus maar door te lopen naar Chotiwala. Hier had ik eerder gegeten , samen met de Duitse -Indiër Hussein. Ik bestelde een van de vele indiaanse platte brooden en een curry. Super lekkerwist alleen al dat ik daar morgen anders over zou denken...

Dag 11

Toen ik s'ohtends wakker werd, was het eerste wat ik deed inderdaad naar de wc rennen. Nouja, het eten was super lekker geweest dus ik had het ervoor over gehad. Voordat ik naar de yoga ging at ik snel een paar bananen, in de hoop dat dit zou helpen. In de yogashala was geen toilet. Hiervoor moest je naar buiten en het straatje oversteken. Zou dus wat worden.. Gelukkig hielpen de bananen goed. Na de yogales at ik mijn ontbijtje, van yoghurt met fruit, op mijn dakterras. Weer heerlijk in de warme zon. Ik bleef er even om wat te lezen. S'middags luisterde ik in mijn kamer naar de Hindi muziek die ik van Vik had gekregen en dronk ik nog een thee in The Office. Vervolgens liep ik richting de plek waar ik eerder al de zonsondergang had gezien. Ik had me voorgenomen hier elke middag heen te gaan maar soms was ik te lui om er heen te lopen. Vanaf de Ashram was het maar 10 minuutjes lopen maar toch..

Dag 12

Vandaag weer een nieuwe dag In Rishikesh. Na de yoga had ik trek in eieren dus ontbeet ik in Moondance café. Het café met eieren. Hierna ging ik terug naar mijn kamer om mijn was te doen. Het is erg fijn om in deze kamer te verblijven. Ik vind het iets weg hebben van een kamer in een klooster. Om naar de kamer te komen moet ik twee trappen omhoog lopen. Hierna kom ik bij twee houtenklapdeuren. Ik moet deze openen met een megagrote sleutel. Het slot zit helemaal bovenin in de deur, dit zal wel indiaanse logica zijn. Als ik de kamer binnen stap kom ik in de kamer waar twee bedden staan. Ook is er een ingebouwde kast waar foto's in staan. Geen idee wie de mensen op de foto's zijn maar het staat wel gezellig haha.. Er is een houten deur die leid naar de volgende ruimte. Dit is een half open ruimte. Aan de linkerkant is er namelijk een gat naar de kamer onder mij. Het lijkt op een trapgat alleen zonder trap. Ook dat zal wel Indiaase logica zijn? Aan de andere kant van de ruimte bevind zich een soort van keukenblad met een gootsteen. Ik mis alleen het gasfornuis, die staat er helaas niet! In deze ruimte is een deur naar de badkamer. De badkamer bestaat uit een westers toilet, een wasbak en een kraan waar koud en gelukkig ook warm water uit kom. En uiteraard de emmer om mee te douchen. De kamer is Lekker ruim en s'nachts lekker warm. Dat is erg fijn want de nachten worden hier ook steeds kouder. Overdag is het tussen de 30 en 35 graden maar rond 18:00 uur, als de zon zonder is, word het een stuk koeler. Niet echt koud maar een vestje heb ik toch wel nodig. S'avonds at ik weer, samen met Vik, in Moondance cafe. We zochten op internet naar informatie over Dev Prayaq. Een klein dorpje ten noorden van Rishikesh. Ten noorden van Rishikesh begint het himalaya gebergte. Er zijn in deze omgeving veel heilige plaatsen voor de Hindoe's. Ook in de bergen is er een gebied waar de bronnen van de heilige rivier de Ganges zouden moeten zijn. Om hier te komen ben je zeker wel een dag onderweg. Hier had ik eigenlijk niet zo zin in maar ik wilde nog wel iets van de omgeving zien. Dev Prayaq leek dus een goede optie. Dit was ongeveer 72 kilometer van Rishikesh. Vik had hier over gehoord en wilde hier graag heen. Ik besloot dus om mee te gaan. We besloten op de motor te gaan omdat dit een stuk goedkoper zou zijn. We zouden er een nacht te blijven. Het was wel maar 72 kilomter, alleen het zou toch wel een aantal uur rijden zijn. Op internet zagen we foto's van het kleine dorpje, het zag er super mooi uit. Dat zou waarschijnlijk mooie foto's op gaan leveren.. Ik had vandaag verder niet veel gedaan. Dat was nou juist zo fijn aan hier zijn. Ik moet hier helemaal niets, alleen maar wat ik wil..

Dag 13

De dagen lijken toch wel een aardig vast ritme te hebben. De dag begint met yoga. Hierna een uitgebreid ontbijt waarbij je altijd weer nieuwe mensen ontmoet. De ochtend is dan alweer voorbij. Vervolgens terug naar mijn kamer voor een douche en vaak wat was. Ik lees wat, schrijf wat voor deze bloq, lunch, hierna vaak een "afternoon tea" met Vik in the Office en voor je het weet gaat de zon al weer onder. Soms naar de sunset plek. Soms zoek ik wat informatie, over van alles en nog wat, op internet en moet dan alweer nadenken over wat en waar ik wil eten. Ik kies één van de restaurantjes en besef dan elke avond weer dat het weer niet gelukt is om op tijd naar bed te gaan. Het kan misschien saai klinken maar elke dag is weer een nieuw avontuur waar ik kan er nog lang geen genoeg van kan krijgen!

In de namiddag was ik samen met Vik naar de Beatle Ashram gegaan. Dit is inmiddels een vervallen ashram die niet meer gebruikt wordt. De Beatles verbleven hier ooit, vandaar de bijnaam. De ashram moest ooit sluiten omdat deze er eigenlijk nooit gebouwd had mogen worden. Hij stond namelijk in een natuurgebied. De overheid besloot hem daarom dus te sluiten. De gebouwen die er voorheen waarschijnlijk prachtig uitzagen waar nu vervallen. Het was een goed idee geweest om in de namiddag te gaan. Door de lichtval en alle vervallen gebouwen heeft de plek iets speciaals. In de gebouwen zijn nog wat oude deuren, ramen waar alleen nog wat stukken van over zijn en vooral oud afval te vinden. De prachtige natuur heeft sommige delen van de vervallen gebouwen overgenomen. Overal was spinnenrag te zien, wat onwijs mooi was omdat de zonnestralen er precies op schenen. Een perfecte plek om foto's te maken! Dat de plek ooit een ashram was geweest was niet zo moeilijk te geloven. De plek straalt zoveel rust uit. In een van de vele gebouwen achteraan het complex liepen we een aantal trappen omhoog. Vik wist dat we hier mooi uitzicht hadden. Toen we boven kwamen was er een groepje gitaar aan het spelen wat nog meer sfeer gaf. Het uitzicht was inderdaad super mooi! De zonnenstralen, van de ondergaande zon die door de bomen heen kwamen, gaven super mooie kleuren aan de natuur. We bleven hier een tijdje en liepen vervolgens naar de sunset plek. Deze ligt precies aan de voorzijde van de Beatle ashram. De zon was al wel ondergegaan maar het uitzicht op de huizen aan de overkant van de rivier blijft bijzonder mooi. S'avonds pakte we onze tassen in. Morgen zouden Vik en ik naar Dev Preyaq gaan..

?

Rishikesh deel 2

Dag 4

Vandaag zou de yoga in een andere Shala zijn. Kamal zou de les geven. De les begon om 08:30 uur. Redelijk laat vond ik. Vaak word Ashtanga een stuk vroeger gegeven. Bij aankomst in de andere yogashala werd ik verrast hoe groot deze was. Zeker in vergelijking met de Shala waar ik de afgelopen dagen was geweest. Het was er ook een stuk drukker. Kamal gaf een docenten opleiding dus veel van de mensen die er waren volgde deze training. Ik werd verrast het niveau van de les. Ik had vorig jaar een aantal yoga lessen gevolgd die eigelijk niet veel voorstelde maar na deze was ik toch echt redelijk uitgeput. Voldaan liep ik de shala uit. Voordat ik terug liep naar het guesthouse nam ik eerst weer een thee bij The Office. Overdag deed ik niet echt veel, gewoon lekker relaxen. Savond's ging met Vik in een organic café eten, genaamd Peramid. Het was in de wijk Lasam Jhula dus we moesten hier eerst heen lopen. Het voordeel van de wijk Swarg Ashram is dat het er een stuk rustiger is en veel minde toeristen. Het nadeel is daarmee wel dat de meeste restaurantjes In Lakshman Jhula te vinden zijn. De Indiërs eten nou eenmaal het liefst Indiaas voedsel. Al wilt de nieuwe generatie het liefst sanwiches, pasta en alles wat maar westers is. Het café zag er super leuk uit. Om het restaurant te bereiken moesten we een stijl stuk omhoog lopen. Het uitzicht was daarom ontzettend mooi. De kruiden die ze gebruikte kwamen uit de tuin die om het restaurant heen liep. In het restauarant plofte we neer in de loungekussens. Het was een fijne plek. Tegenover ons zat de "DJ" haha. Dat is in ieder geval wat er op het bordje geschreven was wat naast hem lag. Hij had een laptop voor zich waar hij kennelijk de mooie en rustige muziek mee regelde. De man zelf had lang grijs haar en waarschijnlijk een kunstoog of iets. Eén van de twee ogen bewoog in ieder geval niet mee. Vriendelijk lachte hij naar ons. We bestelde de Pyramid salad. Dit was de reden dat we hier heen waren gekomen. Vik had me erover verteld en ik moest en zou de salade eten. Na een tijdje kregen we deze dus ook voorgeschoteld. De salade heet niet voor niets pyramid salad. Alle groentes waren opgestapeld in de vorm van een piramide. Leuk maar ook super lekker en gezond, zelf spirulina door de dressing! (voor degene die niet weten wat dat is, ik zal jullie verdere details besparen). Later bestelde we nog super lekker Palak. Mijn lievelingscurry gemaakt van spinazie. Laat in de avond liepen we terug over het pas was achter de questhouses langs loop. Je kon alle geluiden uit het bos horen. Wat was dit toch een mooie plek!

Dag 5

S'ochtend de tweede yogales bij Kamal. Hierna liep ik richting Moondance cafe voor mijn ontbijt. Vik had verteld dat ze hier eieren hadden. Omdat Rishikesh een heilige plek is wordt hier geen vlees en vis gegeten. In swargashram ook geen eieren. Dit café hadden ze dus we eierenl. Net op de menukaart maar wel als je erom vroeg. Sinds ik hier was had ik nog geen vlees, vis of eieren gegeten. Opzich mis ik er niets aan alleen als je veel beweeg moet je ook genoeg eiwitten binnen krijgen en aangezien de yogales behoorlijk zwaar was geweest, bestond mijn ontbijt dus uit eieren. Vandaag was een warme dag. De luchtvochtigheid was erg hoog. Ik had gedoucht en liep het hotel uit. Dat douchen had niet veel uitgemaakt want na 5 minuten was ik alweer bezweet. Smiddags ging ik weer terug naar Moondance cafe. Hier sprak ik met twee andere meiden over de yogalessen in de omgeving . Rishikesh is eigelijk zoon beetje dé yogahoofstad van de wereld. Bijna alles draait hier om yoga. Veel mensen komen hier dan ook voor docentenopleidingen. Waarschijnlijk ook daarom dat de sfeer hier zo relax is. Savonds at ik nog wat in een kleine restaurantje genaamd Tiptop, ook zij hadden super mooi uitzicht over de Ganges. Ik was nog niet zo lang in India maar de dagen leken alweer voorbij te vliegen. Ik heb zoon idee dat de aankomende 4 maanden bijzonder snel voorbij zullen gaan..

Dag 6

Na de yoga ontbijtte ik in The Office. Vik was hier ook, of eigelijk die is bijna altijd in The Office te vinden. Hij komt vaak in Rishikesh en Krishna is een vriend. Krishan is samen met zijn vader de eigenaar van the Office. Krishna is altijd vrolijk en hij maakt altijd grapjes. Het lijkt soms net of hij te veel gedronken heeft. Het is dat ik beter weet omdat er in Rishikesh moeilijk aan alcohol te komen is, maar zijn gedrag komt redelijk overeen haha! Ik praatte met Vik, en de andere toeristen die bij de office aan het ontbijtten waren, over het vrijwilligerswerk in India. Vik wist een weeshuis dichtbij de wijk Lakhsam Jhula. Hier is een restaurant bijgebouwd waar de kinderen in het weeshuis van onderhouden worden. Dat klonk zo goed dus besloten we hier geen te gaan om te lunchen en daarna naar watervallen te gaan.. We liepen de weg naar Lakshman jhula. Hier staken we doormiddel van één van de hangbruggen de Ganges over. Vervolgens liepen we een weg omhoog waardoor we geweldig uitzicht hadden over de brug en de andere kant van de het water. Alle gekleurde questhouses en tempels zagen er vanaf hier nog mooier uit. We liepen een tijdje door smalle straatjes langs de huisjes van de lokale bevolking. Toen we aankwamen keken we elkaar aan. Shit! De Orphange was dicht! Ik had er echt naar uitgekeken en precies nu was het dicht. Er kwam een man de tuin in gelopen. Hij vertelde dat ze pas volgende maand open gingen. Dat was balen! We liepen de weg weer terug. We zouden dus maar naar een andere restaurantje zoeken. Vik wist gelukkig nog een leuke aan de andere kant van het water. Het was een goed alternatief want het was mooie plek. Het restaurant was hoog tegen de rotsen van de Ganges gebouwd waardoor het uitzicht ontzettend mooi was. Het eten was ook nog eens goed dus dat kwam mooit uit. Doordat het behoorlijk warm was vandaag en de door wandeling naar het weeshuis hadden we eigelijk geen zin meer om naar de watervallen te gaan dus bleven we net voordat het donker werd in het restuarantje zitten. Hierna liepen we terug naar onze questhouse. Onderweg kwam ik twee meiden tegen die ook de yogalessen bij kamal volgde. Ze kwamen net uit een massage. Ik had de afgelopen maanden al last van mijn heup gehad. Waarschijnlijk overbelast/overstrekt tijdens de yoga. Elke keer als ik dacht dat het weg leek te gaan was te pijn weer terug gekomen. Ik was al bij de osteopaat geweest maar niets leek te helpen. Zeker omdat ik nu elke dag de yogalessen volgde en ontzettend veel wandelende was de pijn weer erger geworden. Eén van de meiden had een zelfde soort pijn en was daarom naar een masseur geweest. Ze adviseerde mij het zelfde te doen. Het was een goede massage geweest. Ik besloot dus ook een afspraak voor de volgende dag te maken. Een massage is nooit verkeerd natuurlijk. S'avonds wilde ik parotha eten. Eén van de indiaanse platte witte broden. Je dit eet uiteraard met een indiaanse curry. Tot nu toe had ik alleen nog maar in de vrij westerse restaurantjes gegeten dus vroeg ik Krishna, van The Office, waar de lokale indiërs paratha eten. Dit bleek in een mini restaurantje aan de overkant van het water. Ze hadden een kleine menukaart wat bestond uit rijst, indiaans brood en een paar indiaanse curry's. Ze waren kennelijk de enige in de omgeving die een kleioven gebruikte om de paratha in te maken. Ik bestelde de paratha en mattar paneer. Een curry met erwten en paneer, een indiaanse kaas. Ook voor Krishna nam ik paratha mee. We aten het op het terrasje van The Office. Krishna vertelde over zijn overleden broer. Hij had een hersenbeschadiging opgelopen tijdens een ongeval en hier een jaar geleden aan overleden. Hij was pas 31 jaar geweest. Ik zag dat Krishna het hier nog moeilijk mee had. Ik heb eigenlijk veel bewondering hoe hij leeft. Hij werkt misschien wel 12 uur op een dag, 7 dagen in de week maar nog steeds is een zo'n aardig en vrolijk persoon. Ik besefte maar weer hoeveel geluk ik had, dat ik hier kon zijn. We hadden laat gegeten dus na het eten ging ik terug naar het questhouse en me bed in. Morgen weer een nieuwe dag in Rishikesh..

Dag 7

Vandaag begon de dag uiteraard weer met yoga. Om 14:00 uur had ik de afspraak voor de massage gemaakt. Ik had geen zin om het stuk naar Lakshman jhula opnieuw te lopen dus besloot ik een taxi-jeep te nemen. De Taxistandplaats is tegenover Moondance café. Ik liep dus het straatje langs te Ganges over en vervolgens omhoog naar de standplaats. Ze vroegen 80 roepies voor een ritje van 3 minuten. Dit ging ik dus niet doen. Ik besloot een stukje verder te lopen en onderweg een taxi te krijgen. Dit was niet echt nodig want na een paar minuten stopte een taxi met dezelfde chauffeur en vroeg of 20 riepies wel goed was. Kijk, dat klonk beter! na een paar minuten stapte ik alweer uit de taxi. Het is namelijk maar 1,5 kilometer. Ik moest even zoeken waar de massagesaon ook alweer was. Tatva massage was de naam van de salon. Iedereen in de omgeving kende het kennelijk dus ik had het snel gevonden. Meestal is het de bedoeling dat een massage relaxed is. Deze was alles behalve relax! Alles deed pijn. Ik voelde nu weer hoeveel spieren ons lichaam eigenlijk heeft! Opzich ook niet zo gek dat alles vrij gespannen was. De afgelopen dagen was elke dagen naar de yoga geweest en veel gewandeld. Dat was goed te voelen want toen hij op de spieren in mijn kuiten drukte kwam ik misschien wel een meter van de massage tafel los! De massage zou me lichaam in ieder geval wel goed doen. Over twee dagen zou ik weer terug komen.

de zon gaat hier vrij vroeg onder. Rond 18:00 uur. Vik had verteld over een plek waar je mooi uitzicht bij zonsondergang had. Hier wilde ik graag heen om foto's te maken. Het was vlakbij het questhouse. Het was een beetje afgelegen en daarom ook zo mooi. Hier en daar waren wat mensen aan het mediteren en zaten de baba's langs de waterkant van de Ganges. Het uitzicht was ontzettend mooi! Ik keek uit op een stuk bos wat overliep in rotsen. Hier zat een hele apen familie. Toen ik heel stil zat kwamen deze super dichtbij zonder dat ze aandacht voor mij hadden. Het geluid van de stilte was geweldig. Helemaal stil was het niet want het geluid van de dieren uit het bos en het stroomende water van de ganges maakte de omgeving zo magisch. Nog magischer werd het toen aan de overkant van de Ganges de Puja's begonnen. Dit is een hindoe ritueel. Een offering naar god, dit kan van alles zijn. Er klonk geluid van een bel en er werden mantra's gezonden. De omgeving hier is zo puur en daar was dit moment absoluut een goed voorbeeld van..

savonds bestelde ik een salade in Moondance café. Het was een salade met kikkererwten. Kikkererwten eet ik thuis ook, alleen waren deze behoorlijk hard en leken nog rauw. Ik besloot ze toch op te eten. Ik weet niet of het alleen de kikkererwten waren of de gehele salade maar het was kennelijk geen goed idee geweest. Snachts kreeg ik ontzettend last van me buik en zat daardoor aardig vaak op het toilet!

Dag 8

Vandaag was een fijn yogales geweest. Ik wilde eigenlijk nog niet weg uit Rishikesh. Het was hier zo fijn. De gehele zweer, de yoga, het mooie uitzicht over de ganges! En waarom ook niet; Ik besloot gewoon langer te blijven! Ik had al wel mijn vliegicket naar Nepal geboekt maar Vik had verteld dat ik dit gewoon kon annuleren. Dit wist ik niet. Het zou me alleen 10 euro kosten. De vlucht was totaal 70 euro geweest dus dat viel mee. Als ik een week later zou vliegen zou de vlucht 60 euro zijn dus er was geen verschil. Het voelde goed dat ik hier nog wat langer kon blijven. Tijdens het ontbijt bij The Office had ik met Ruben gesproken. Een Duitser. Hij verbleef net als Vik in de Parmarth Neketan Ashram. een van de vele Ashram's in de omgeving. Ik was hier elke dag voorbijgelopen maar dacht eigenlijk dat hier alleen maar Indiërs verbleven. Het is echt een mega groot complex. Ze hebben misschien wel ruimte voor 1000 man. Voor de Ashram is een plek waar elke dag de Puja's gehouden worden. Dit gebeurd rond 18:00 uur. De Baba's doen dan trouwens allemaal een Puja en gaan hierna eten. Omdat ik langer zou blijven in Rishikesh leek me het leuk om ook in de ashram te verblijven. Het had toch meer indiaase sfeer dan het moderne questhouse waar ik nu verbleef en het was ook nog eens goedkoper. Vik had me een telefoonnummer gegeven wat ik kon bellen. Nomaal moet je via internet reserveren maar misschien zou het zo ook lukken. Een kamer in de ashram krijgen ligt allemaal een beetje ingewikkeld. Hoe belangerijker je bent en hoe meer invloed je heb, hoe betere kamer ze je geven. Of anders misschien helemaal niet. Een Nederlanse toerist vinden nu niet echt belangrijk. Toen ik het nummer belde en vroeg of ik een kamer kon krijgen vertelde de man dat ik gewoon kon komen en dat er genoeg kamers vrij waren. Dat leek simpel te gaan!

Mijn lunch at ik in Healty Café. Ik had het bordje al een paar keer zien hangen en de naam klonk goed. Ik werd zo blij van de menukaart! Had ik dit maar eerder geweten, ze hadden hier veel van wat ik thuis ook at. Weleens waar met een indiaans tintje maar super fijn eten voor mijn darmen! Ik was daar blij mee omdat mijn darmen nog steeds niet in orde waren.

Ik ging weer naar de plek waar ik de dag ervoor ook de zonsondergang had gezien. Ik stopte iets eerder. dan de dag ervoor. Aan de overkant bleek een crematie plaats te vinden. Die gaan er uiteraard anders aan toe dan bij ons. Hier word een stapel van hout gemaakt en het lichaam opgelegd. De stapel wordt vervolgens in brand gestoken. Krishna had me de avond ervoor vertelde hoe hij dit bij de crematie van zijn broer had gedaan. Het moet toch raar zijn je eigen broer in brand te moeten steken en hem vervolgens te zien verbranden. Dit is voor de hindoe's een ritueel wat bij het leven hoort. Toen de zoon onderging liep ik naar de Parmarth Neketan Ashram waar Vik was. We zouden een jeep-taxi nemen en weer naar Peramid cafe gaan om daar te eten. Ik kon het goed vinden met Vik. Het is leuk dat hij zoveel kan uitleggen over de indiaanse cultuur. Al snapte hij soms ook niet waar sommige vreemde gewoontes vandaan komen. Omdat mijn darmen nog steeds niet in orde waren bestelde ik palak met gekookte aardappels. Het resultaat is dan een soort van spinazieprakkie! Toen het eten kwam keek ik vreemd naar het dienblad. Ik had gevraagd om gekookte aardappels. Het resultaat was 1 zielige gekookte aardappel in een mini kommentje. Ik leek net of ik in de maling genomen werd maar aan het gezicht van de seveerder te zien leek dit niet geval. Ik kon er niets aan doen maar ik moest er hard om lachen! Haha waarom 1 kleine zielige aardappel als je gewoon gekookte aardappels vraag in plaats van rijst. Vik legde in Hindi uit wat ik bedoelde en dit zouden ze gaan maken. Dit lukte uiteindelijk, weleens waar een mini portie dus ik bestelde een tweede. Het was dus gelukt om gekookte aardappels te eten! Na het eten liepen we weer terug naar het questhouse. Het was vanacht volle maan. De weg was eindelijk vrij donker maar de maan zorgde voor veel verlichting. Morgenochtend zou er geen yoga zijn. In de asthanga yoga heb je een rustdag op de dag na volle moon. Dit heeft met de energie te maken. Morgen zou ik dus proberen wat uit te slapen en vervolgens naar de Ashram te gaan voor een kamer.

Dag 9

Ik werd om 08:00 uur wakker. Ik had eindelijk wat langer kunnen slapen vandaag. Ik was elke dag vroeg wakker geworden en ik was inmiddels best moe door het te weinig slapen. Hierna liep ik naar The Office voor mijn dagelijkse smoothie en ging naar de ATM om geld te pinnen. In Delhi was het niet gelukt om geld te pinnen met mijn pinpas en had ik mijn creditcard moeten gebruiken. Hier werkte me andere pas gelukkig wel. Op de terug weg liep ik naar de Ashram voor een kamer. Ik liep de receptie binnen, die ik overigens niet direct kon vinden. Er stonden een aantal tafels waar wat mannen achter zaten. Ik sprak één van hen aan en gaf aan te komen voor een kamer. Er was één kort antwoord: We zijn vol. Ik keek de man aan. Deze was alweer voornemens iets anders te gaan doen. Ik zei gisteren gebeld te hebben en er was verteld dat ik kon komen en dat er meer dan genoeg kamers vrij waren dus ik niet hoefde te reserveren. Dan moest ik dat nummer nog maar is bellen was het antwoord. Nou dit was dus precies één van de vreemde gewoontes war Vik over had verteld. Er was geen logica voor het gedrag van de man, er waren absoluut vrije kamers. Ik besloot het telefoonummer inderdaad nog een keer te bellen. Er werd na de tweede keer bellen opgenomen. Ik legde het verhaal aan de man uit. De man gaf me een naam van één van de mannen achter de tafels, hij zou me helpen.. Terug in de receptie vroeg ik naar de naam. Ik gaf ook bij hem aan te komen voor een kamer. Hij vroeg waar mijn bagage was. Dit lag natuurlijk nog in het questhouse maar ik wist dat dit niet het goede antwoord zou zijn. Ik zei dat ik dit bij een vriend had gelegd en eerst kwam voor een kamer. ook vroeg hij voor hoelang ik wilde blijven. Ik zei ongeveer 4 nachten. ik wist helemaal nog niet hoelang ik zou blijven aangezien ik nog een nieuw vliegticket naar nepal moest boeken.Toch wist ik dat ook dit niet het goede antwoord zou zijn om een kamer te krijgen. De man keek mij even aan en gaf me hierna een formulier waar ik mijn gegevens op moest invullen. Het leek te zijn gelukt, een kamer in de Parmarth Neketan Ashram. Nadat alles was ingevuld en gecontroleerd, kreeg de man een andere houding. Opeens vertelde hij enthousiast over alle dingen waar ik gebruik van kon maken zoals het restaurant ,de yoga en de satsang. Satsang is een samenkomen waarbij er gesproken word over religie en /of mantra of gebeden gezongen worden. Een jongen kwam me ophalen om me naar mij kamer te brengen. Ik was benieuwd. Omdat het een mega complex is moesten we een stuk lopen. We liepen langs de mooie rustige tuin en langs de yogashala. We liepen in één van de vele gebouwen een trap omhoog. De jongen opende de deur. Oke, ik zag een twee bedden en.. geen deur voor de badkamer. Waar is de badkamer? Die bleek buiten en bleek een gezamelijke. Dat was niet de bedoeling geweest. Een goedkope kamer was fijn maar zoon goedekope kamer was niet nodig. We liepen terug naar de receptie. Ik was benieuwd hoe dit ging aflopen. Bij de receptie zat ook de man die me de eerste keer had weggestuurd. Nu maar hopen dat ik alsnog een andere kon krijgen. Er werd druk in het Hindi gepraat. Na 15 minuten gaf de man me een sleutel en legde uit waar deze kamer was. Ik moest maar kijken of ik deze wel wilde. Dit ging ik dus maar doen. Deze kamer was wel dicht bij de receptie. Deze kamer was prima! Eigenlijk beter dan verwacht! Snel liep ik met de sleutel terug naar het questhouse om daar me tassen op te halen. Gelukkig hoefde ik pas om 12:00 uur uit te checken. Het was inmiddels 11:15, een kamer krijgen was dus inderdaad niet zo makkelijk geweest. Snel legde ik mijn spullen in de kamer en liep richting Healty café. Ik had inmiddels honger gekregen dus zou daar mijn ontbijt eten. Hierna moest ik snel de jeep-taxi nemen om op tijd bij de massage te zijn. ik had een tweede afspraak gemaakt om 13:00 uur. Gelukkig was ik op tijd. De massage was beter! mijn spieren waren niet meer zo pijnlijk en kon ook relaxen. Toch fijn tijdens een massage..

De rest van de dag bleef ik in Healty café. Ik liep namelijk achter met deze bloq dus besloot ik dit wat bij de schrijven of nouja, tikken. Tergelijke tijd at ik wortelsoep, een gekookte wortel salade en gierst. Een van de granen die ik thuis ook at. Hier waren mijn darmen blij mee, het ging gelijk een stuk beter. Om 20:15 uur liep ik terug naar de Ashram. De eerste nacht in Parmarth Neketan Ashram..

Rishikesh deel 1

Dag1

Vandaag ging me wekker om 07:00 uur. De yoga les zou om 08:00 uur beginnen. Ik wilde de aankomende dagen yoga les volgen bij Tattva yoga. Ik wist niet precies waar de yogashala was dus ik wilde op tijd weg. De eigenaar van het questhouse had me verteld dat hij wist waar ik moets zijn en zou het me uitleggen. Toen ik beneden bij de receptie van het questhouse kwam zag ik dat de eigenaar er niet was. De jongen die er wel was wist niet waar de yogashala zou was. Snel ging ik terug naar me kamer om via google maps te kijken hoe ik moest lopen. Lang leven internet! Dit had ik eigenlijk de avond ervoor al willen doen alleen toen werkte de wifi niet goed. Gelukkig deed de wifi het nu wel en snel keek ik hoe ik moest lopen. Het leek niet zo ingewikkeld dus hoopte de route te kunnen onthouden. Ik liep het hotel uit. De straatjes in dit wijkje zijn erg smal. Langs alle muren zaten de baba's op de grond om hun ontbijt te eten. Dit bestaat voornamelijk uit rijst, chapati en wat groente.. Baba's zijn een beetje te vergelijken met moniken. Ze leven een simpel bestaan en hun eten word geschonken. Dit halen ze dan ook op bij één van de vele Ashrams. Ik had graag foto's willen maken maar daar had ik geen tijd voor. Dat zou een andere dag nog wel komen. Ik liep een heuvel omhoog om een pad te volgen wat achter de hotels langs liep. Een fijne wandeling want de omgeving was totaal anders dan de weg langs de Ganges. Hier en daar staan wat afgelegen questhouses en cafe's. Het was nog lekker rustig dus het geluid van de claxons, die de hele dag te horen zijn, was er nog niet echt. Ik kwam 08:05 uur aan bij de yogashala. 5 minuten te laat. Ik had niet echt het idee dat dit veel zou uitmaken, ik ben in India. De yogashala bleek een klein gebouwtje langs de Ganges. Ik zag ook direct dat ik een heel stuk om gelopen was. De yogashala was precies naast de opstapplaats van de bootjes waar ik gisteren mee over gevaren was. Ik wilde net de deur open toen een jongen in een yogaoutfit me vraag of hij me kon helpen. Op zijn shirt stond Tattva yoga dus hij hoorde ongetwijfeld bij de Shala. Dit bleek het geval. Hij gaf aan dat er vandaag geen les zou zijn omdat er niemand was. Daar baalde ik eigenlijk wel van dus ik vroeg hem of hij niet alleen voor mij wilde laten door gaan. Hij stelde voor dat ik de yogashala mocht gebruiken zodat hij iets kon regelen. Ook goed! Ashtanga yoga is een self-practice waarbij niet perce een leraar nodig hebt die zegt wat je moet doen. De jongen zou na anderhalf uur terug komen. De shala was een fijne ruimte voor de yoga. Het had een grote pui met uitzicht op de Ganges. Beter kon eigenlijk niet.. Na anderhalf uur wachtte ik op de jongen die me de shala had ingelaten. De jongen was er nog niet en na een tijd gewacht te hebben besloot ik de shaladeur maar gewoon dicht te doen en terug naar mijn questhouse te gaan. Ik moest namelijk ontzettend nodig plassen! Snel liep ik de weg langs de Ganges terug. Een gezellige weg met wat kleine "café-restaurantjes", supermarktachtige winkeltjes, Chai-thee kraampjes en zeker niet vergeten; De Koeien! Die lopen ook hier overal rond. Terug in het questhouse vertelde de man dat ik twee nachten in het questhouse kon blijven. Hierna moest ik voor twee dagen ergens anders heen. De kamers waren net via internet geboekt. Ik had gedacht dat de man de kamer al voor me vastgehouden had voor de aankomende dagen. Dit was een miscommunicatie en bleek dus niet het geval. Ik moest dus op zoek naar een andere questhouse. Ik was een beetje teleurgesteld geweest. Het was een fijne kamer voor een goede prijs. Eerst liep ik terug over de weg langs de ganges. Ik ging op zoek naar een plek om te ontbijten. Uit de informatie uit de reisgids bleek er een goed indiaans restaurant te zijn. Toen ik dit gevonden had moest dit ook wel het geval zijn, de hele zaak zat vol met indiers. Altijd een goed teken. Ik bestelde er dosa. Een soort crepé-pannenkoek gemaakt van rijstmeel. Dit word voornamelijk in het zuiden van India als ontbijt gegeten. Vorig jaar had ik dit gegeten in Varkala en vond het ontzettend lekker. Ook hier was het lekker maar niet zo als daar.

Vandaag wilde ik ook een Indiaanse simkaart kopen dus ging ik opzoek naar een plek waar ik dit kond kopen. Het is veel handiger om dit te hebben en ook goedkoper om naar Nederland te kunnen bellen. Ik liep opnieuw terug door het straatje langs de Ganges. Bij één van de supermarktactige winkeltjes zag ik een poster met telefoonproviders. Hier kon ik vast wel een simkaart kopen. Het was een verassing dat ze in het winkeltje allerlei biologische spulletjes verkochten. Zelf verkochten ze homemade pindakaas, 'yogibrood" en havermoutkoekjes. Trots liet de man die achter de kassa stond alles zien. Hij zag er grappig uit. Hij droeg een bril met echte jampot glazen haha. Hij deed was van alles aan het doen maar wat precies weet ik niet. Ik vroeg hem of hij iemand wist die nog vrije kamers in zijn questhouse had. De man reageerde direct enthousiast, volgens de man was ik bij het juiste adres. Zijn zoon had namelijk een questhouse. Deze lag langs de weg waar ik eerder overheen was gelopen om naar de yogashala te komen. Dat klonk dus goed! Ik hoefde me geen zorgen te maken, hij zou het regelen. Nou dat probleem leek opgelost. De man regelde dat mijn indiaanse simkaart werkte en ik zou later terug komen zodat zijn zoon mij het questhouse kon laten zien. In India krijg je overigens niet zomaar een simkaart. Je moet een formulier invullen met al je gegevens, een pasfoto en een kopie van je paspoort met visa. Zo weet de provider wie de simkaart gebruikt.

Ik ging terug naar het questhouse om daar mijn was te doen. Op het grote dakterras kon ik het mooi in de felle zon hangen. Het was vandaag erg warm. Hierna ging ik terug naar het supermarktwinkeltje van de man met de jampotglazenbril. De man belde zijn zoon voor me. Toen hij ophing zei hij dat hij slecht nieuws had; het questhouse van zijn zoon was ook vol geboekt. Alles was volgeboekt omdat het Dussehara was. Een nationaal hindoefeest waarbij de Indiers vrij zijn van hun werk. Veel mensen kwamen dus een lang weekend naar Rishikesh om dit te vieren. De man zou me alsnog helpen en vrienden bellen om te kijken wie er nog een kamer voor me zou hebben. Super lief!

Ik ging in de tussentijd naar een " smoothie/ontbijt/thee-cafétje" die een soort van terrasje boven de ganges hebben. Je heb er mooit uitzicht over Ganges! Het heetThe Office, geen idee waarom want het heeft niets met een office te maken, maar goed.. Ik ging hier heen om even thee te drinken. Hier raakte ik in gesprek met twee 2 britse meisjes. Ook zij kwamen hier voor de yoga. Ik vertelde dat ik op zoek was naar een questhouse die nog plek zou hebben. Zij hadden twee dagen geleden het zelfde probleem gehad. Ook zij hadden een reservering bij een questhouse gedaan maar ook deze had hun kamer aan een ander gegeven. Ze wisten dat een hotel, dichtbij waar zij nu verbleven, nog vrije kamers hadden gehad. Ik besloot met ze mee te lopen zodat zij mij het hotel kunnen laten zien. het was inmiddels gaan regenen. Fijn, mijn was hing buiten.. Het hotel bleek ook geen vrije kamers meer te hebben. Snel liep ik terug naar mijn eigen questhouse via het pad aan de achterzijde van alle questhouses en hotels. Vervolgens liep via één van de vele straatjes richting mijn questhouse, toen ik opeens een bord zag met "Himalayan questhouse" . Dit was het questhouse waar het meisje, wat mij eerder de weg naar mijn questhouse had gewezen, woonde. Ik besloot ook hier te gaaan vragen of ze nog een vrije kamer had. Het was een klein questhouse met maar een aantal kamers. Toen ik de poort binnen kwam werd ik begroet door een aardige indaanse vrouw. Ik vertelde dat ik haar dochter gesproken had over haar questhouse en dat ik op zoek was naar een kamer. Ze gaf aan dat ze die wel had. De kamer waren super goedkoop dus ik besloot ze eerst maar even te bekijken. Ze bleken niet super schoon maar ik had weleens in slechtere questhouses geslapen. Ik belsoot de aankomende dagen dus in dit questhouse te verblijven. Toch nog gelukt! Ik was haast al bang geweest naar de andere wijk van Rishikesh te moeten. Terug in het questhouse bleek het personeel mijn was binnen gehaald te hebben toen het was begonnen met regenen, super lief! Mijn kleding was alleen nog niet droog. De luchtvochtigheid is redelijk hoog, alles blijf dus wat klam. Het was inmiddels donker geworden en ik had inmiddels ook trek gekregen. Ik besloot bij een indiaans restaurant te gaan eten dat werd aanbevolen door de reisgids. Het was het restaurant, naast het restaurant waar ik s'ochtends dosa had gegeten. Onderweg hier naar toe ontmoette ik Hussein. Ik zag al direct dat hij geen lokale Indiër was. Hij droeg gelakte schoenen en een nette broek. Dat viel behoorlijk op in deze omgeving. Hij had een westers accent. Hij bleek de eigenaar van een bedrijf wat in diamanten handelde, vandaar waarschijnlijk ze opvallende nette kleding. We bleken allebei richting het zelfde restaurant te lopen dus besloten we samen te gaan eten. Onderweg dronken we chai-thee bij een van de vele kraampjes. Hussein kwam uit Mumbai maar woonde al een tijdje in Duitsland. Zijn vader was het bedrijf ooit begonnen en dit had hij hierna overgenomen. We praatte wat over de indiaanse cultuur. Hij gaf aan naar Rishikesh te zijn gekomen voor wat rust. Opzich bijzonder want om de 5 minuten ging zijn telefoon. Ik had het irritant kunnen vinden maar ik had eerder medelij met hem. Ik vroeg me namelijk af of hij wel echt van deze mooie plek kon genieten. Na het eten liep ik weer terug naar mijn questhouse. Het uitzicht op de Ganges is zo mooi als het donker is. Aan de overkant zie je alle lichtjes branden. Ik snap wel dat de indiers hier graag hun vrije tijd door brengen.

Dag 2

Vandaag ging ik weer naar de yoga. Dit keer ging de les wel door. Ook hoefde ik nu niet om te lopen aangezien ik de weg inmiddels wel wist. Na de yogales maakte ik zelf een ontbijt van yoghurt, appel en rozijnen. Hierna pakte ik mijn spullen bij elkaar. Checkte ik uit bij Vastitht questhouse en checkte ik in bij Himalayan questhouse.

Hierna besloot ik een stuk te gaan wandelen naar de andere wijk, Lakshman Jhula. Ik liep langs een pad met uitzicht op de Ganges. Ontzettend mooie omgeving. Ik maakte ondertussen wat foto's van het uitzicht en van de baba's die langskwamen. Ik had van te voren gezocht naar een leuk restaurantje. Toen ik in de wijk aankwam was ik blij dat ik hier geen questhouse had uitgekozen. Het was er ontzettend druk met jeeps die de mensen heen en weer brengen voor het raften. Dat wordt in deze omgeving veel gedaan. Het geluid van de claxons was nog meer aanwezig en alles was alleen maar gericht op westerse toeristen. Ik vond het restaurantje gelukkig snel. Het was een restaurantje met uitzicht over de ganges. Er waren hier geen stoelen. Je had er lage tafels met kussens. Ik bleef hier heel de middag. Schreef een stuk van deze bloq, praatte wat met de eigenaar van de plek en met een stel uit Chili over yoga. Het word hier vroeg donker dus ik besloot op tijd terug te lopen naar mijn questhouse. Het was ongeveer 30 minuten lopen. Ik at wat in het restautant van het questhouse. Hier maakte ze speciaal voor mij eten. Ze kookte hier bijvoorbeeld me Quinoa en boekweit. Granen die ik van huis had meegenomen. Veel anders dan rijst of platwit brood eten de Indiërs niet dus had ik dit meegnomen om mijn darmen rustig aan het indiaanse eten te laten wennen. Het personeel wist uiteraard niet wat dit precies was en vonden het wel interresant.

Dag 3

S'ochtends nam ik na de derde yogales bij tattva yoga. De oprichter en eigenaar van de yogaschool heet Kamal Singh. Hij zou vanaf morgen de lessen gaan geven. Tot nu had ik les gevolgd bij zijn assistent.

Na de yoga besloot ik eerst thee te drinken bij The Office. Ik raakte ingesprek met Vik. Hij had een brits accent maar bleek wel indiër te zijn. Hij was in India opgegroeid maar had een lange tijd in London gewoond. S'avonds zou er een festival in Rishikesh zelf zijn. Het was een festival voor Dussehara, een hindoe feest. Ik besloot hier samen met Vik heen te gaan. Aangezien hij veel van het hindoëisme afwist leek me dit erg leuk. We spraken om 17:30 af in de Office. Smiddags boekte ik mijn treinticket terug naar Delhi. Ik zou de nachtrein nemen zodat ik gelijk door kon naar het vliegveld voor mijn vlucht naar Kathmandu, Nepal.

Om 17:30 uur nam ik samen met Vik de auto richting Rishikesh. Het was mega druk. Het was duidelijk dat alle Indiërs uit de omgeving naar het festival gingen. We werden door de auto-chauffeur afgezet en moest hierna nog een stuk lopen naar het festival. We wisten niet precies waar we heen moesten maar we volgde de menigte maar gewoon. Uiteindelijk kwamen we op een groot plein uit wat behoorlijk druk was. De Indiërs hadden zich duidelijk naar het festival gekleed. Ze droegen allemaal hun beste kleding, nog kleurrijker dan normaal. Overal stonden kraampjes met eten, zelf suikerspin was te koop. Op het het veld tegenover een plein stonden drie mega grote poppen. De poppen moest de God Ravana voorstellen.Ravanais een krijger/demon. Volgens Vik zouden de poppen in de brand gestoken worden. Vik vertelde verder veel over het hindoeïsme. Ik vind het zoon interessante religie. Ik denk een religie die mensen vrijlaat in wat ze wel en niet geloven en hoe ze het in hun leven intergreren. Na een aardige tijd werd de poppen dan eindelijk in de brand gestoken. Dit was hét hoogtepunt, iedereenjuichten en filmde met hun mobieltjes hoe de poppen afbrandden. Ik vond het grappig ook hier de mobieltjes in de lucht te zien. Maar ook hier is dit niet meer dan normaal. Net voordat de laatste pop afbrandde liepen we het plein af, net voordat de rest van de menigte dit ook zou gaan doen. Onderweg kochten we wat 'snacks" bij één van de kraampjes, geroosterde linzen en geroosterde groene bonen. Hierna namen we een auto terug naar onze questhouses. Het festival was een leuke ervaring geweest!

Op naar Rishikesh

Ik werd vandaag op tijd wakker om de bus naar Rishikesh te nemen. Ik pakte me spullen in en checkte uit. Het hotel had een auto voor me geregeld die me naar het busstation zou brengen. Ik zou de bus van 10:00 uur nemen. In het hotel hadden ze rijst met komkommer voor me gemaakt. Dit was vandaag me ontbijt en zou ik op het busstation eten. ik durfde het nog niet aan om me darmen direct te veel Indiaans voedsel te geven. Al was de verleiding groot, alles wat op straat verkocht wordt ziet er zo lekker uit! Ik had verwacht op het busstation in een lange rij terecht te komen om een busticket te kopen. Dit was niet het geval. Dat was erg fijn want ik kon me nog maar al te goed herinneren hoe het vorig jaar in Delhi was gegaan op het treinstation. Ik kon het ticket zelfs gewoon in de bus kopen. Ik liep naar de entreehal en ging daar zitten. Ik moest nog 30 minuten wachten. Uiteraard kwamen de bedelende kinderen direct op me af. Als je ze negeerd gaan ze vanzelf weg. Ik zal niet zeggen dat deze kinderen omkomen in het geld maar zo arm als ze zich voordoen zijn ze vaak niet. Vaak worden deze kinderen op pad gestuurd, door ouders of een georganiseerd bende, om te gaan bedelen. De vegen op hun gezicht lijken soms zelfs "geschminkt". Na 25 minuten liep ik naar de halte waar de bus naar Rishikesh moest komen. Hij was er al. Dat viel mee! Ik kocht een kaartje en laadde mijn tas in. Het was lekker rustig in de bus en voor indiaanse begrippen een aardig luxe bus. We vetrokken vrij snel. Eerst het centrum van delhi uit, vervolgens langs de sloppenwijken die buiten het stadcentrum liggen en dit ging weer over in het platteland. We kwamen door kleine dorpjes waar moslim gemeenschappen leven en overal stalletjes met groente en fruit stonden. Ik was nog steeds best moe dus ik sliep de halve rit. De tijd ging hierdoor wel lekker snel. Na 7 uur kwamen we aan bij het busstation van Rishikesh. Ik stapte uit de bus en er werd direct door twee autochauffeurs gevraagd waar ik heen moest. Ik zou naar de wijk Swarg ashram gaan. Rishikesh is een heilige stad voor de Hindoe's. Dit omdat de heilige rivier de Ganges er doorheen loopt. Het ligt aan de voet van het Himalaya gebergte. Iets ten noorden van de stad zelf lig het gebied met hotels, questhouses en Ashrams. Een Ashram is een indiaanse naam voor een plek waar je samen komt. Het is een breed begrip maar vaak word deze plek gebruikt voor het bestuderen van religie en/of spirutuele doeleinden zoals yoga, meditatie en het zingen van mantra's. Een mantra is dan weer een soort van gebed, om het allemaal maar even makkelijk uit te leggen. Het toeristische gebied van Rishikesh heet Lakshman Jhula. Ik zou dus naar de iets zuiderlijker gelegen wijk Swarg Ashram gaan. Hier zou namelijk een yoga school zijn waar ik elke ochtend Ashtanga yoga wilde gaan volgen. Ik vroeg de auto chauffeur me hier heen te brengen. Hij bracht me in 10 minuutjes naar een aanlegsteiger voor "veerbootjes" om in de wijk Swarg Ashram te komen moest ik de rivier oversteken. Dit kan met een loopbrug en overdag ook met kleine veerbootjes. In het bootje kreeg ik van een indiaanse familie kleine witte balletjes in mijn handen gedrukt. Ik dacht eerst dat het snoep was maar het bleek visvoer te zijn. Maar goed dat ik niet gelijk in mijn mond stopte haha.. Iedereen gooide het visvoer in het water tijdens het varen. Ik dus ook. Toen ik bij steiger aankwam werd ik aangesproken door een meisjes. Ze vroeg me waar ik heen moest. Ik vertelde dat ik naar Vashishth questhouse moest. Ik kon met haar mee lopen zei ze. Haar questhouse was vlakbij. Ze vertelde dat haar moeder een questhouse had en dat ze daar met haar twee zusjes woonde. Ze vroeg of ik misschien naar haar questhouse wilde komen. Ik had al twee nachten in het andere questhouse gereserveerd dus zei haar dat ik misschien na twee dagen wel even kon komen kijken. We liepen langs een straatje langs de ganges. het zag er gezellig uit. We liepen vervolgens een straat in, weg van de Ganges. Het meisjes wees me mijn questhouse aan en liep vervolgens de straat verder door. Bij aankomst in het questhouse werd ik vriendelijk ontvangen. De kamer bleek ook nog eens ontzettend modern en leek erg schoon. Ik pakte mijn spullen wat uit en ging naar het restaurant van het questhouse om daar wat te eten. Hierna ging ik lekker terug naar mijn kamer en op tijd me bed in. Morgen zou ik eerst naar de yogales gaan en dan Rihiskesh verkennen...

Yoga of Enjera

Vandaag ging de wekker al weer veel te snel. Het was weleens waar 10:30 uur maar ik had niet echt lang geslapen. Ik wilde ook niet te lang op mijn bed blijven liggen want vanmiddag wilde ik nog wel iets van Delhi zien. Lang zou ik niet in Delhi verblijven. Morgen zou ik naar Rishikesh gaan. Een stad ten noorden van Delhi. Ik bestelde een ontbijtje in het hotel, lekker westers; Gekookte eieren met tomaat. In de tussentijd regelde ik een hotel in Rishikesh. De volgende morgen zou ik een bus hierheen nemen. De rit zou volgens de reisgids 5 tot 7 uur duren. Ik ging dus maar van dat laatste uit. Ik was ten slotte in India. S'middags nam ik een "tuktuk" richting een markt gebied genaamd Chandni Chowk. De tuktuks noemen ze hier trouwens auto's. Het klinkt bijna het zelfde zoals wij auto zeggen maar uiteraard met een hindi accent. Ik liep wat rond en maakte wat foto's. Op internet had ik een yogaschool gevonden. Ze gaven Ashtanga yoga, de yoga die ik thuis ook beoefen. 18:00 uur zou de les beginnen. Ik was er achter gekomen dat ik toch niet alles bij me had. Ik was me SD-kaartje voor mijn camera vergeten met 132 GB. Ik was opzoek gegaan naar soon soort gelijk kaartje maar dit was op deze markt kennelijk niet te krijgen. Dan maar 64 GB. Bijna net zo duur als in Nederland maar goed.. Ik vroeg het personeel van het winkeltje/marktkraam hoe ik het snelste bij de yogaschool kon komen. Het was in een andere wijk dus moest sowieso een stukje reizen. Ze adviseerde de metro te nemen. Dit was kennelijk een stuk goedkoper. Ik besloot dit dus te doen en dit bleek ook het geval. Ik betaalde 20 roepies voor een metrokaartje. Na 9 haltes stapte ik uit. Al snel werd ik aangesproken door een jongen. Hij zag er niet echt uit als een Indiër en ook had hij alles behalve een hindi accent. Het bleek een Etiopische student te zijn, Shishay. Hij vroeg me of hij mij ergens mee kon helpen. Dit kwam mooi uit want ik had geen idee welke kant ik op moest voor de yoga studio. Hij liet het adres, wat ik bij mij had, aan een van de auto chaffeurs zien. Er werd wat in het hindi gezegd en wat gewezen. Het bleek dichtbij te zjn. De yogales zou om 18:00 beginnen en het was pas 17:00 uur. Shishay vroeg me af ik nog even een chai thee met hem wilde drinken. Nouja, waarom ook niet. Ik moest toch nog even wachten. We praten wat over Ethiopië en over zijn studie. Thuis maak ik vaak een Ethiopisch pannenkoek van Teffmeel. Dit noemen ze Enjera. Toen ik dat vertelde keek Shishay me erg verbaast aan. Jij kent Enjera! Hij had nooit iemand, buiten Ethiopië, gesproken die wist wat Enjera was. Hij vertelde dat bij de Ethiopische Ambassade een cultuureel centrum was en dat hier ook een restaurant was. Hier konden we Enjera gaan eten als ik wilde. Toen moest ik dus kiezen. Yoga of Enjera, Yoga of Enjera? Ik besloot toch voor de Enjera te gaan. Yoga zou ik de aankomende maanden nog wel vaker gaan doen. Die Enjera zou toch wat lastiger worden hier in India. Op naar de Ethiopische ambassade dus. We moesten er met de auto heen, het was spits dus het duurde aardig lang. Toen we aankwamen liet Shishay het cultuureelcentrum zien. Hij vertelde wat over de foto's die er hingen en de ethiopische gebruiken. Erg leuk! Hierna gingen we het restaurant binnen. Shishey legde uit wat de gerechten allemaal inhielden en we bestelde een kikkererwten curry, met Enjera natuurlijk! Het was erg lekker! De Enjera was alleen van rijst en gierstmeel gemaakt in plaats van teff, dit hadden ze in India niet. Toen ik Shisley vroeg hoe ze de Enjera in Ethiopië maakte vroeg hij of ik anders naar de keuken wilde om te zien hoe ze het maakte. Nou dat wilde ik natuurlijk wel! In de keuken was de kok,een Ethiopische vrouw, net een Enjera aan het maken. Ze vond het super leuk dat ik wilde komen kijken en legde dan ook super enthousiast uit hoe je de pannenkoek moet maken. Het is een heel proces van een aantal dagen waarbij het deeg moet gisten. Aangezien ze alles in een beetje gebrekkig Engels vertelde schreef Shisley het voor mij op. Mooi, dat ging ik thuis dus ook zo doen! De avond was snel voorbij gegaan. Ik nam afscheid van Shisley en nam een auto richting het hotel.Hier snel me bed in want de volgende morgen wilde ik op tijd de bus nemen richting Rishikesh. Het was in ieder geval een zeer geslaagde eerste avond geweest..