Dag 20

Ik werd vanochtend voor mijn wekker wakker, om 05:45 uur. Ik pakte alvast wat spullen in. Vandaag moest ik tenslotte een andere kamer vinden. De yoga practice begon weer met de Pranayamales. Hierna ging ik snel naar The Office voor een appel/spinaziejuice. Ik had gelukkig nog tijd over nog even langs de receptie te lopen van de Ashram. Het was nu nog vroeg dus misschien dat ik toch nog in mijn kamer mocht blijven. Misschien had iemand zijn reservering in de ashram wel geannuleerd. Dit zat er dus niet in, de man achter de balie gaf aan dat er een wachtlijst was. Ik moest dus toch op zoek naar een andere kamer. Voordat ik terug naar de yogashala liep stopte ik bij het winkeltje, van de man met de jampotglazenbril. Zijn zoon had het questhouse waar ik eerder al voor een beschikbare kamer was geweest . Hij gaf het telefoonnummer van zijn zoon zodat ik kon bellen en vragen of er een kamer vrij was. Al bellend liep ik terug naar de yogashala want het was inmiddels al tijd om de yogales te beginnen. Ik moest om 10:00 uur terug bellen, dan wist hij of er iemand had uitgecheckt. Hopen dan maar dat iemand zijn kamer uit zou gaan. Na de ashtanga practice liep ik weer naar de man met de jampotglazen bril. Ik vroeg of hij zijn zoon voor mij wilde bellen want de batterij van mijn telefoon was leeg. Hij belde voor me en zei dat ik zelf met hem kon spreken. Zijn zoon gaf aan dat er een kamer vrij was maar dan moest ik wel gelijk komen want er waren veel mensen die hij de kamer eigenlijk al had beloofd. Ik beloofde mijn tas snel in te pakken en dan direct te komen. Gelukkig had ik alles al ingepakt dus ik nam snel een douche en stopte alles in mijn tassen. Kennelijk was de Ashram echt druk aan het worden want er kwam al iemand van de ashram kijken of ik al ging uitchecken. Ik liep dus naar de receptie om de sleutel af te geven en te betalen. Ik had 10 nachten in de ashram verbleven. Ik vond het echt een super fijne plek om te overnachten. Vooral ook omdat je net iets meer midden in de Indiaanse cultuur zit dan in een gewoon questhouse. S'ochtends was ik vaak wakker geworden van de Puja's. De bellen die dan ringelde voor het ochtendritueel. Ondanks dat ik er wakker van werd vond ik het een fijn geluid. Ik liep met me backpack en me twee andere tassen richting Om Sai questhouse. Ik had echt te veel bagage. Normaal reisde ik met maximaal 10 kilo en nu was het minimaal 15 kilo. Dit kwam omdat ik toch net even meer kleding mee had genomen, me yogamat, meer camerasppullen en vooral ook het een en ander aan eten. Om bij Om Sai questhouse te komen moest ik aan de achterzijde van de ashram een stijle heuvel omhoog. Gelukkig had ik mijn wandelschoenen aan want op me slippers was dit toch niet zo fijn geweest met al die bagage op me rug. Er stopte nog een taxi die vroeg of hij me wilde brengen. Het bedrag in rupies wat ik moest betalen was belachelijk hoog, het was letterlijk 500 meter, dus sloeg ik het aanbod af. Toen ik de de heuvel over was had ik daar stiekem toch wel spijt van. Gelukkig was ik er zo en zette ik mijn spullen af bij de receptie. De kamer werd nog schoongemaakt dus ging ik eerst naar Moondance om te ontbijten. Moondance was nu lekker dichtbij. Net als healty cafe zat het langs dezelfde weg als het questhouse. Dit was ook direct het enige voordeel want ik vond het toch leuker om langs de Ganges te lopen als ik s'ochtens naar de yoga liep. Nu zou ik een andere route lopen en de baba's op de grond moeten missen. Maar goed, ik had ten minste een kamer. Wel een waar ik overigens te veel voor betaalde in vergelijking met de rest maar omgerekend in euro's was het nog steeds goedkoop. Bovendien zat alles redelijk vol en dat weet een eigenaar van een questhouse ook uiteraard. Na me ontbijt bij Moondance liep ik terug naar het questhouse en kreeg de sleutel van me kamer. Het was opzich een grote kamer en gelukkig lekker warm. Als je een kamer heb waar geen zon op schijn kan het behoorlijk koud zijn en heb je vaak schimmel langs de muren. Het enige nadeel was dat er geen westers toilet in zat, al was dat ook niet echt erg. Inmiddels was ik wel gewend boven een gat te hangen omdat dit bijna overal zo is haha. Ik pakte snel me spullen uit en maakte me klaar voor de yoga nidra en filosofieles.

Dag 21

Na de, inmiddels gebruikelijk, yoga ging ik voor ook de, inmiddels gebruikelijke, thee naar the Office. Hier kookte ik gelijk mijn quinoa, één van de granen die ik van huis had meegebracht. Lekker met wat walnoten en rozijnen (uiteraard) een gezond ontbijtje! De zus van Krishna vond de quinoa maar wat vreemd. Kirshna vertaalde dat ze zei dat ik net Kamal, de yogaleraar, was. Die at kennelijk ook dit soort dingen. Ttjaa quinoa is geen witte rijst dus is het al snel raar haha.. Overigens is de quinoa hier nog duurder dan in Nederland. Ik was dus blij dat ik wat van huis had meegenomen. Ik liep via de Parmath Ashram terug naar Om Sai questhouse. Ik had gisteren namelijk nog wat was aan de waslijnen laten hangen. Dit was nog niet droog geweest dus haalde ik dit op en liep vervolgens de heuvel op, terug naar mijn kamer. Na de yoga nidra en de filosophieles ging ik samen met Vik naar de zonsondergangplek. Het blijf hoe dan ook een mooie plek. Ik had er graag mijn eigen huisje gebouwd tegen één van de rotswanden. Opzich zou ik niet de enige zijn die dit dan gedaan zou hebben. Onderweg naar de zonsondergangsplek zijn er in de rotswand een paar grotten waar kennelijk echt een aantal baba's wonen. Als het gaat schemeren komt er licht achter het doek, wat voor de ingang van de grot, hangt vandaan. Ik had graag eens binnen willen kijken maar de baba's leken daar iets te veel voor opzich zelf. Het was inmiddels weer dinnertime.. Behalve in Dev Prayaq had ik nog niet het echte indiaans lokale eten gegeten. In de toeristen restaurants is het indiaanse eten soms best goed maar het blijft toch anders dan de mensen het thuis maken. Op de plekken waar de indiers komen smaakt het vaak toch net even beter of in ieder geval anders. Ik had eerder al eens gezocht naar de " Thali" ashram maar dit was, zoals eerder beshreven, niet echt een succes geworden haha. Vik wist wel waar de ashram was, dus besloten we hier te gaan eten. We liepen richting Vashishth questhouse, het questhouse waar ik in het begin verbleven had. Een stukje verder zat dus de "thali-ashram". Ik hoopte op ladyfingers ofte wel okra. Dit wilde ik zo graag eten en gelukkig hadden ze het. We bestelde nog wat andere gerechten en het indiaanse platte wiite brood; Paratha. Hmmm indiaans dinner op ze best. Ten minste, dat moest wel want iedereen had het over het goede eten hier. Al snel kregen we ons eten. Het was goed, alleen de ladyfingers waren waarschijnlijk niet echt vers want ze waren een beetje te zacht en zwommen in iets te veel vet. Tja, ook dat is typisch indiaans.Na het eten liepen we terug naar the office en hielden we Krishna en zijn zus nog wat gezelschap. De dag was weer voorbijgevlogen..

Dag 22

Het was vandaag de laatste dag van Vik in Rishikesh. Hij ging morgen naar huis, in Bangalore. Hij zou Dewali bij zijn familie daar vieren. Ik was de afgelopen week veel met Vik opgetrokken, het was leuk geweest dat hij de omgeving al redelijk kenden. We hadden samen veel ondernomen. Dev Prayaq was ook zeker gezellig geweest. Aangezien ik later nog naar het zuiden van India ga en daarom een vlucht naar Bangalore zal namen, hadden we afgesproken elkaar daar weer te ontmoeten. Altijd leuk als iemand zijn eigen stad kan laten zien! Ook voor mij zat mijn verblijf in Rishikesh er bijna op. Ik zou nog twee nachten in Rishikesh blijven, hierna de nachttrein naar Delhi nemen en de volgende morgen mijn vlucht naar Nepal. Vandaag zou ik niet naar de yoga nidra gaan. Ik zou namelijk een laat ontbijt/vroege lunch met Vik hebben bij Madras café. Ik wilde hier vanaf het begin dat ik in Rishikesh verbleef elk keer heen maar toch was het er niet van gekomen. Madras café was aan de overkant van brug en was een Zuid-Indiaans eetcafé. Omdat India zo groot is heeft elke regio dus zijn eigen keuken. Noord-India staat bekend om zijn Paratha's. De wat dikkere platte broden/pannenkoeken die ze vooral als ontbijt eten. Vaak gevuld met aardappel. Zuid-India staat bekend om de Dosa's. Een soort crepe van rijstmeel. Dit had ik al een keer gegeten bij Chotiwala restaurant maar deze waren niet zo lekker geweest als dat ik het vorig jaar in Zuid-India had gegeten. Op naar Madras café dus. Vanaf Swarg Ashram konden we de brug overlopen maar ik was lui vandaag. We namen dus één van de veerbootjes naar de overkant. Een paar honderd meter verder ws het café al. Het was druk dus dat was waarschijnlijk een goed teken. Ik zag de dosa's al voorbijkomen. De dosa's zijn behoorlijk groot, misschien wel 50 centimeter in diameter. Het zijn lichte, een beetje krokante "pannenkoeken". Ik was inmiddels erg hongerig dus bestelde ik naast de dosa ook een curry, van uiteraard kikkererwten (uiteraard haha) en wat rijst. De dosa was nog steeds niet zo goed als de dosa die ik vorig jaar in Kerala had gegeten. Toch een goede reden om nog eens naar Kerala te gaan, wie weet.. Hierna liepen we nog even langs de Ganges. Vanaf hier hadden we uitzicht op Swarg Ashram, de kant waar we dus verbleven. Ik zag nu pas hoe groot de Parmath Ashram was, de ashram waar ik had verbleven, maar ook hoe klein the Office eigenlijk was. Het balkontje wat als terrasje diende was haast niet te zien. Hierna namen we het bootje naar de bovenkant terug. Na een thee in the office ging ik naar de filosophieles. Die wilde ik zeker niet missen. Elke les was tot nu toe erg interessant geweest. S'avonds at ik met Vik nog onze favoriete salade in Pyramid. De dag was weer sneller voorbij dan ik wilde. Ik nam afscheid van Vik en ging snel slapen. Morgen zou de laatste dag van de intensive week zijn. Nog één keer vroeg op en dan kon ik de dag erna hopelijk een beetje langer slapen.

Dag 23

Vandaag stond ik om 06:25 uur weer bij de yogashala klaar voor de pranayamales. Ik zocht naar mijn kaartje om die op de balie neer te leggen. Hierna word door de assistent van Kamal een les afgekruisd. Na de les kun je het kaartje weer ophalen. Ik bedacht me dat ik het kaartje gisteren vergeten was mee te nemen. Toen ik zijn assisent, de jongen waar ik de eerste drie dagen les van had gehad., naar de kaart vroeg vertelde hij dat de kaart vol was. Vol? Ja, ik had dus betaald voor een intensive WEEK maar kennelijk was een week in India maar 6 dagen. Ik had dus geen lessen meer over. Het was in mini letters op het formulier geschreven maar dit had ik natuurlijk weer niet gezien. Lekker, stond ik daar terwijl ik ook nog in me bed had kunnen liggen. Dat was eigenlijk wel heel fijn geweest. Aangezien ik er toch al was besloot ik maar apart te betalen voor de pranayamales. Omdat ik gisteren niet naar de yoga nidra was geweest besloot ik deze dus mooi vandaag in te halen. Toen ik om 01;15 uur aan kwam bleek het programma een beetje omgegooid te zijn. De mensen die de docentenopleiding volgde hadden een speciale les over adem en hoe het ademen in het geheel werkt, met name de werking in je lichaam. Kamal gaf aan dat ik gewoon naar binnen kon en mocht aansluiten en hierna de yoga nidra kon doen. Dat was aardig. Had ik toch nog een intensive WEEK.. Na de les over ademen liep ik samen met één van de meiden van de docentenopleiding naar de juicebar. Ik had er niet opgerekend zo lang in de Shala te zijn. Ik had inmiddels een beetje trek gekregen dus bestelde ik maar even snel een carrot/ginger juice. Me darmen voelde vandaag niet zo best dus hoopte ik dat het lichte voedsel vandaag zou helpen. Vandaag was me laatste avond in Rishikesh. Morgen zou ik met de nachtrein naar Delhi gaan. De trein zou om 23:00 uur vanaf Haridwar vertrekken. Een stadje op een uur rijden van Rishikesh. Ik zou rond 20:00 uur naar de overkant van de brug lopen om daar een een auto te nemen naar het busstation van Rishkesh. Hier kon ik dan de bus naar Haridwar nemen. Ik was vandaag lekker vroeg op me kamer. Het was me eindelijk eens gelukt om niet overal te blijven hangen. Ik wilde echt een keer op tijd gaan slapen en wat voor deze bloq schrijven. Ik had bij een van de kraampjes langs de Ganges, geroosterde kikkererweten gekocht. Ja, daar zijn ze weer die kikkererweten! Ik lag lekker op me bed, las wat over Nepal, tikte wat voor deze bloq en at dus de gekochte kikkererwten. Ik had al snel door de kikkererweten niet echt goed vielen. Dat was niet voor het eerst geweest haha. Ik viel dus misselijk in slaap. Toen ik snachts wakker werd om naar het toilet te gaan was de misselijkheid alleen nog maar erger geworden. Hopelijk ging dit snel over want morgen wilde ik wel van me laatste dag in Rishikesh kunnen genieten...

24

De laatste dag in Rishikesh was niet goed begonnen. Vroeg in de ochtend was ik wakker geworden. Ik draaide me om maar besefte toen dat ik heel snel naar het toilet moest rennen omdat ik moest overgeven. Nee, de kikkerewten zijn niet echt succevol in dit verhaal! Het luchte op zich wel op, ik dacht daarom dus ook dat het na een aantal uurtjes vast wel over zou zijn. Nou na een nog een aantal uur slapen beseft ik dat dit niet zo was. Ik werd nog beroerder wakker dan toen ik weer in slaap gevallen was. Ik voelde dat ik griep had/kreeg. Das was lang geleden. Ik was nooit ziek en nu, op de laatste dag in Rishikesh, dus wel. Fijn.. De laatste yogales kon ik dus wel vergeten en vanavond moest ik toch echt met de nachttrein naar Delhi. Behalve dat was er nog een probleem. Ik moest op 10:00 uit de kamer. Ik zou s'avonds pas richting het treinstation gaan maar zou de rest van de dag me tassen in het questhouse laten. Uitchecken was alleen geen optie. Ik was namelijk blij dat het toilet anderhalve meter van me bed verwijderd was want daar kon ik om de 10 minuten heen rennen. Wat ik eerst nog als wat minder van de kamer had gezien, was nu in iets positief veranderd. Het toilet! Het was geen westers toilet, wat betekende dat ik niet over een toiletpot hoefde heen te hangen. Toch een voordeel, haha! Ik moest dus me bed uit en naar de receptie om te vragen of ik in de kamer mocht blijven. Het kosten me behoorlijk wat moeite om alleen al op te staan maar toen ik het idee had dat het ging, liep ik snel de trap naar de beneden naar de receptie. Santosh, degene die het questhouse runde, keek me al direct verschrikt aan toen ik met gebogen rug en me handen op me buik aankwam lopen. Tja, rechtop lopen ging niet. Ik legde uit dat ik echt niet uit kon checken omdat ik ziek was. Dit was kennelijk overduidelijk want Santosh kwam gelijk naar me toe en zei dat dit allemaal geen probleem was en of ik naar een dokter wilde. Nou een dokter hoefde nou ook weer niet maar ik vroeg hem of ik heet water kon krijgen. Ik had inmiddels ontzettende dorst. Snel liep ik terug naar me kamer en plofte op bed. Ik was echt vergeten hoe beroert je je kan voelen als je ziek bent! Na een tijdje kwam één van de jongen van het questhouse met het hete water. Ik vroeg of Santosh misschien bananen en ORS kon krijgen. ik had bijna nog niet gedronken dus het leek me goed om wat ORS te nemen. Ondanks dat ik redelijk anti-paracetamol ben besloot ik toch ook hier maar om te vragen. Santosh gaf aan dat ik beter zelf naar de dokter kon gaan want hij wist niet welke dosering juist was voor mij. Hallo.. we hebben het over paracetamol he.. Ik checkte dit maar even voordat ik opeens vage pillen zo krijgen. Nouja goed, hij ging het regelen. Eerst kwam de ORS, dit deed ik in het inmiddels lauwe water. Ik wist dat ik meer moest drinken. Hierna kwamen de banaantjes en de pillen. Het was toch paracetamol, met ipuproven. Ja fijn, ik had gelukkig nog geen last van me maag. Ik besloot toch maar een halve pil te nemen samen met twee van de mini-banaantjes. Aangezien ik inmiddels expert ben in het eten tijdens buikklachten hoopte ik dat in ieder geval goed zou vallen. Overigens was het al 12:00 uur en had ik nog niets gegeten. Ik viel vervolgens voor een uurtje in slaap. Ik voelde me in ieder geval al iets beter. Ik bleef nog even op bed en besloot toch maar naar Healty café te gaan om wat gekookte gierst te eten. Gierst is een graan en iets wat me lichaam goed kan hebben. Dit leek dus de beste optie voor nu. Ik moest er alleen nog komen. Het was maar 500 meter maar toen ik eenmaal vooor het questhouse stond voelde het alsof ik de marathon moest lopen. Toch moest ik wat eten dus besloot ik toch te lopen. Overigens voelde ik me al stukken beter dan sochtends. Ik bestelde snel een gierstpapje van gierst en gekookt water. Het viel direct al zwaar dus besloot ik maar snel terug te lopen naar het questhouse. Dat was precies op tijd. Inmiddels was het overgeven gestopt maar het rennen naar het toilet bleef waarschijnlijk nog wel even doorgaan. De rest van de middag lag ik dus nog op bed. Omdat ik al stukken beter had gevoeld dan s'ochtends dacht ik wel met de nachttrein te kunnen. Na een aantal uur kwam ik ook daar weer van terug. Hoe dichterbij de avond kwam, hoe beroerder ik me ging voelen. Ik zou eigelijk met de bus naar het busstation van Haridwar gaan. Dat zou betekenen dat ik met mijn tassen naar de overkant van de brug moest lopen en hier een auto moest nemen die me naar het busstation van Rishikesh zou brengen. Dit leek geen goed idee. Ik had via Krishna al een taxi chaffeur geregeld die me direct naar het treinstation van Haridwar zou brengen. De taxi kostte behoorlijk wat in vergelijking met de bus maar dit was de enige optie geweest. Toch besloot ik dit af te zeggen. Ik besefte dat het helemaal niet handig was om nu te gaan reizen. ik wist niet hoe me snachts zou gaan voelen en hoe de trein zou zijn. Vorig jaar was ik aleens met de nachttrein gereisd. Dit was prima geweest. Ik had alleen ook al eens verhalen gehoord over treinen vol met kakkerlakken en verschrikkelijke stank. Ik besloot dus me reis naar Nepal uit te stellen. Morgenochtend zou ik me vlucht annuleren. Het geld van de treinreis was ik kwijt maar die 14 euro kon me nu niet zoveel schelen. Ik vroeg Santosh of het goed was al ik snachts bleef. Dit was geen probleem alleen sochtends moest ik uitchecken omdat de kamer al gereserveerd was. De rest van de avond deed ik dus niet anders dan in me bed liggen. Ik had gehoopt vroeg in slaap te vallen. Ik was alleen even vergeten dat het Dewali was. Het hindoefeest wat vandaag gevierd werd. Dewali is ook voornamelijk een familiefeest. De kinderen krijgen snoep en geld. de hele dag worden rituelen, puja's, gedaan. Ennnn.. S'avonds wordt er vuurwerk afgestoken. Tjaa, dat was uiteraard goed te horen. Ook voor de ingang van het questhouse werd door de familie en vrienden van Santosh vuurwerk afgestoken. Uiteraard was mijn kamer precies boven de ingang van het questhouse. Ook in India hebben ze regels voor vuurwerk maar ook in India werd dit niet helemaal nageleefd. De knallen waren verschrikkelijk hard. Ik had heel graag naar beneden gelopen en willen vragen of ze misschien ergens konden gaan staan. Dat was natuurlijk belachelijk geweest. Het was het zelfde geweest als ik dat in Nederland met Oud&nieuw had gedaan. Daar lag ik dan.. ziek in bed met Dewali. Ondanks het vuurwerk was ik uiteindelijk toch wel erg blij niet in een bedje in de trein te liggen. Nu had in tenminste niet het gewieg van de trein, geluid van een rails, de schreeuwende verkopers van snacks en snurkende Indiers. Nee, het was goed geweest niet gaan reizen. Overigens moest ik nu nog wat langer in Rishikesh blijven, ook zeker geen straf. Het leek er op dat iets me nog niet in Nepal wilde hebben..

?

?

?

Dag 20

Ik werd vanochtend voor mijn wekker wakker, om 05:45 uur. Ik pakte alvast wat spullen in. Vandaag moest ik tenslotte een andere kamer vinden. De yoga practice begon weer met de Pranayamales. Hierna ging ik snel naar The Office voor een appel/spinaziejuice. Ik had gelukkig nog tijd over nog even langs de receptie te lopen van de Ashram. Het was nu nog vroeg dus misschien dat ik toch nog in mijn kamer mocht blijven. Misschien had iemand zijn reservering in de ashram wel geannuleerd. Dit zat er dus niet in, de man achter de balie gaf aan dat er een wachtlijst was. Ik moest dus toch op zoek naar een andere kamer. Voordat ik terug naar de yogashala liep stopte ik bij het winkeltje, van de man met de jampotglazenbril. Zijn zoon had het questhouse waar ik eerder al voor een beschikbare kamer was geweest . Hij gaf het telefoonnummer van zijn zoon zodat ik kon bellen en vragen of er een kamer vrij was. Al bellend liep ik terug naar de yogashala want het was inmiddels al tijd om de yogales te beginnen. Ik moest om 10:00 uur terug bellen, dan wist hij of er iemand had uitgecheckt. Hopen dan maar dat iemand zijn kamer uit zou gaan. Na de ashtanga practice liep ik weer naar de man met de jampotglazen bril. Ik vroeg of hij zijn zoon voor mij wilde bellen want de batterij van mijn telefoon was leeg. Hij belde voor me en zei dat ik zelf met hem kon spreken. Zijn zoon gaf aan dat er een kamer vrij was maar dan moest ik wel gelijk komen want er waren veel mensen die hij de kamer eigenlijk al had beloofd. Ik beloofde mijn tas snel in te pakken en dan direct te komen. Gelukkig had ik alles al ingepakt dus ik nam snel een douche en stopte alles in mijn tassen. Kennelijk was de Ashram echt druk aan het worden want er kwam al iemand van de ashram kijken of ik al ging uitchecken. Ik liep dus naar de receptie om de sleutel af te geven en te betalen. Ik had 10 nachten in de ashram verbleven. Ik vond het echt een super fijne plek om te overnachten. Vooral ook omdat je net iets meer midden in de Indiaanse cultuur zit dan in een gewoon questhouse. S'ochtends was ik vaak wakker geworden van de Puja's. De bellen die dan ringelde voor het ochtendritueel. Ondanks dat ik er wakker van werd vond ik het een fijn geluid. Ik liep met me backpack en me twee andere tassen richting Om Sai questhouse. Ik had echt te veel bagage. Normaal reisde ik met maximaal 10 kilo en nu was het minimaal 15 kilo. Dit kwam omdat ik toch net even meer kleding mee had genomen, me yogamat, meer camerasppullen en vooral ook het een en ander aan eten. Om bij Om Sai questhouse te komen moest ik aan de achterzijde van de ashram een stijle heuvel omhoog. Gelukkig had ik mijn wandelschoenen aan want op me slippers was dit toch niet zo fijn geweest met al die bagage op me rug. Er stopte nog een taxi die vroeg of hij me wilde brengen. Het bedrag in rupies wat ik moest betalen was belachelijk hoog, het was letterlijk 500 meter, dus sloeg ik het aanbod af. Toen ik de de heuvel over was had ik daar stiekem toch wel spijt van. Gelukkig was ik er zo en zette ik mijn spullen af bij de receptie. De kamer werd nog schoongemaakt dus ging ik eerst naar Moondance om te ontbijten. Moondance was nu lekker dichtbij. Net als healty cafe zat het langs dezelfde weg als het questhouse. Dit was ook direct het enige voordeel want ik vond het toch leuker om langs de Ganges te lopen als ik s'ochtens naar de yoga liep. Nu zou ik een andere route lopen en de baba's op de grond moeten missen. Maar goed, ik had ten minste een kamer. Wel een waar ik overigens te veel voor betaalde in vergelijking met de rest maar omgerekend in euro's was het nog steeds goedkoop. Bovendien zat alles redelijk vol en dat weet een eigenaar van een questhouse ook uiteraard. Na me ontbijt bij Moondance liep ik terug naar het questhouse en kreeg de sleutel van me kamer. Het was opzich een grote kamer en gelukkig lekker warm. Als je een kamer heb waar geen zon op schijn kan het behoorlijk koud zijn en heb je vaak schimmel langs de muren. Het enige nadeel was dat er geen westers toilet in zat, al was dat ook niet echt erg. Inmiddels was ik wel gewend boven een gat te hangen omdat dit bijna overal zo is haha. Ik pakte snel me spullen uit en maakte me klaar voor de yoga nidra en filosofieles.

Dag 21

Na de, inmiddels gebruikelijk, yoga ging ik voor ook de, inmiddels gebruikelijke, thee naar the Office. Hier kookte ik gelijk mijn quinoa, één van de granen die ik van huis had meegebracht. Lekker met wat walnoten en rozijnen (uiteraard) een gezond ontbijtje! De zus van Krishna vond de quinoa maar wat vreemd. Kirshna vertaalde dat ze zei dat ik net Kamal, de yogaleraar, was. Die at kennelijk ook dit soort dingen. Ttjaa quinoa is geen witte rijst dus is het al snel raar haha.. Overigens is de quinoa hier nog duurder dan in Nederland. Ik was dus blij dat ik wat van huis had meegenomen. Ik liep via de Parmath Ashram terug naar Om Sai questhouse. Ik had gisteren namelijk nog wat was aan de waslijnen laten hangen. Dit was nog niet droog geweest dus haalde ik dit op en liep vervolgens de heuvel op, terug naar mijn kamer. Na de yoga nidra en de filosophieles ging ik samen met Vik naar de zonsondergangplek. Het blijf hoe dan ook een mooie plek. Ik had er graag mijn eigen huisje gebouwd tegen één van de rotswanden. Opzich zou ik niet de enige zijn die dit dan gedaan zou hebben. Onderweg naar de zonsondergangsplek zijn er in de rotswand een paar grotten waar kennelijk echt een aantal baba's wonen. Als het gaat schemeren komt er licht achter het doek, wat voor de ingang van de grot, hangt vandaan. Ik had graag eens binnen willen kijken maar de baba's leken daar iets te veel voor opzich zelf. Het was inmiddels weer dinnertime.. Behalve in Dev Prayaq had ik nog niet het echte indiaans lokale eten gegeten. In de toeristen restaurants is het indiaanse eten soms best goed maar het blijft toch anders dan de mensen het thuis maken. Op de plekken waar de indiers komen smaakt het vaak toch net even beter of in ieder geval anders. Ik had eerder al eens gezocht naar de " Thali" ashram maar dit was, zoals eerder beshreven, niet echt een succes geworden haha. Vik wist wel waar de ashram was, dus besloten we hier te gaan eten. We liepen richting Vashishth questhouse, het questhouse waar ik in het begin verbleven had. Een stukje verder zat dus de "thali-ashram". Ik hoopte op ladyfingers ofte wel okra. Dit wilde ik zo graag eten en gelukkig hadden ze het. We bestelde nog wat andere gerechten en het indiaanse platte wiite brood; Paratha. Hmmm indiaans dinner op ze best. Ten minste, dat moest wel want iedereen had het over het goede eten hier. Al snel kregen we ons eten. Het was goed, alleen de ladyfingers waren waarschijnlijk niet echt vers want ze waren een beetje te zacht en zwommen in iets te veel vet. Tja, ook dat is typisch indiaans.Na het eten liepen we terug naar the office en hielden we Krishna en zijn zus nog wat gezelschap. De dag was weer voorbijgevlogen..

Dag 22

Het was vandaag de laatste dag van Vik in Rishikesh. Hij ging morgen naar huis, in Bangalore. Hij zou Dewali bij zijn familie daar vieren. Ik was de afgelopen week veel met Vik opgetrokken, het was leuk geweest dat hij de omgeving al redelijk kenden. We hadden samen veel ondernomen. Dev Prayaq was ook zeker gezellig geweest. Aangezien ik later nog naar het zuiden van India ga en daarom een vlucht naar Bangalore zal namen, hadden we afgesproken elkaar daar weer te ontmoeten. Altijd leuk als iemand zijn eigen stad kan laten zien! Ook voor mij zat mijn verblijf in Rishikesh er bijna op. Ik zou nog twee nachten in Rishikesh blijven, hierna de nachttrein naar Delhi nemen en de volgende morgen mijn vlucht naar Nepal. Vandaag zou ik niet naar de yoga nidra gaan. Ik zou namelijk een laat ontbijt/vroege lunch met Vik hebben bij Madras café. Ik wilde hier vanaf het begin dat ik in Rishikesh verbleef elk keer heen maar toch was het er niet van gekomen. Madras café was aan de overkant van brug en was een Zuid-Indiaans eetcafé. Omdat India zo groot is heeft elke regio dus zijn eigen keuken. Noord-India staat bekend om zijn Paratha's. De wat dikkere platte broden/pannenkoeken die ze vooral als ontbijt eten. Vaak gevuld met aardappel. Zuid-India staat bekend om de Dosa's. Een soort crepe van rijstmeel. Dit had ik al een keer gegeten bij Chotiwala restaurant maar deze waren niet zo lekker geweest als dat ik het vorig jaar in Zuid-India had gegeten. Op naar Madras café dus. Vanaf Swarg Ashram konden we de brug overlopen maar ik was lui vandaag. We namen dus één van de veerbootjes naar de overkant. Een paar honderd meter verder ws het café al. Het was druk dus dat was waarschijnlijk een goed teken. Ik zag de dosa's al voorbijkomen. De dosa's zijn behoorlijk groot, misschien wel 50 centimeter in diameter. Het zijn lichte, een beetje krokante "pannenkoeken". Ik was inmiddels erg hongerig dus bestelde ik naast de dosa ook een curry, van uiteraard kikkererwten (uiteraard haha) en wat rijst. De dosa was nog steeds niet zo goed als de dosa die ik vorig jaar in Kerala had gegeten. Toch een goede reden om nog eens naar Kerala te gaan, wie weet.. Hierna liepen we nog even langs de Ganges. Vanaf hier hadden we uitzicht op Swarg Ashram, de kant waar we dus verbleven. Ik zag nu pas hoe groot de Parmath Ashram was, de ashram waar ik had verbleven, maar ook hoe klein the Office eigenlijk was. Het balkontje wat als terrasje diende was haast niet te zien. Hierna namen we het bootje naar de bovenkant terug. Na een thee in the office ging ik naar de filosophieles. Die wilde ik zeker niet missen. Elke les was tot nu toe erg interessant geweest. S'avonds at ik met Vik nog onze favoriete salade in Pyramid. De dag was weer sneller voorbij dan ik wilde. Ik nam afscheid van Vik en ging snel slapen. Morgen zou de laatste dag van de intensive week zijn. Nog één keer vroeg op en dan kon ik de dag erna hopelijk een beetje langer slapen.

Dag 23

Vandaag stond ik om 06:25 uur weer bij de yogashala klaar voor de pranayamales. Ik zocht naar mijn kaartje om die op de balie neer te leggen. Hierna word door de assistent van Kamal een les afgekruisd. Na de les kun je het kaartje weer ophalen. Ik bedacht me dat ik het kaartje gisteren vergeten was mee te nemen. Toen ik zijn assisent, de jongen waar ik de eerste drie dagen les van had gehad., naar de kaart vroeg vertelde hij dat de kaart vol was. Vol? Ja, ik had dus betaald voor een intensive WEEK maar kennelijk was een week in India maar 6 dagen. Ik had dus geen lessen meer over. Het was in mini letters op het formulier geschreven maar dit had ik natuurlijk weer niet gezien. Lekker, stond ik daar terwijl ik ook nog in me bed had kunnen liggen. Dat was eigenlijk wel heel fijn geweest. Aangezien ik er toch al was besloot ik maar apart te betalen voor de pranayamales. Omdat ik gisteren niet naar de yoga nidra was geweest besloot ik deze dus mooi vandaag in te halen. Toen ik om 01;15 uur aan kwam bleek het programma een beetje omgegooid te zijn. De mensen die de docentenopleiding volgde hadden een speciale les over adem en hoe het ademen in het geheel werkt, met name de werking in je lichaam. Kamal gaf aan dat ik gewoon naar binnen kon en mocht aansluiten en hierna de yoga nidra kon doen. Dat was aardig. Had ik toch nog een intensive WEEK.. Na de les over ademen liep ik samen met één van de meiden van de docentenopleiding naar de juicebar. Ik had er niet opgerekend zo lang in de Shala te zijn. Ik had inmiddels een beetje trek gekregen dus bestelde ik maar even snel een carrot/ginger juice. Me darmen voelde vandaag niet zo best dus hoopte ik dat het lichte voedsel vandaag zou helpen. Vandaag was me laatste avond in Rishikesh. Morgen zou ik met de nachtrein naar Delhi gaan. De trein zou om 23:00 uur vanaf Haridwar vertrekken. Een stadje op een uur rijden van Rishikesh. Ik zou rond 20:00 uur naar de overkant van de brug lopen om daar een een auto te nemen naar het busstation van Rishkesh. Hier kon ik dan de bus naar Haridwar nemen. Ik was vandaag lekker vroeg op me kamer. Het was me eindelijk eens gelukt om niet overal te blijven hangen. Ik wilde echt een keer op tijd gaan slapen en wat voor deze bloq schrijven. Ik had bij een van de kraampjes langs de Ganges, geroosterde kikkererweten gekocht. Ja, daar zijn ze weer die kikkererweten! Ik lag lekker op me bed, las wat over Nepal, tikte wat voor deze bloq en at dus de gekochte kikkererwten. Ik had al snel door de kikkererweten niet echt goed vielen. Dat was niet voor het eerst geweest haha. Ik viel dus misselijk in slaap. Toen ik snachts wakker werd om naar het toilet te gaan was de misselijkheid alleen nog maar erger geworden. Hopelijk ging dit snel over want morgen wilde ik wel van me laatste dag in Rishikesh kunnen genieten...

24

De laatste dag in Rishikesh was niet goed begonnen. Vroeg in de ochtend was ik wakker geworden. Ik draaide me om maar besefte toen dat ik heel snel naar het toilet moest rennen omdat ik moest overgeven. Nee, de kikkerewten zijn niet echt succevol in dit verhaal! Het luchte op zich wel op, ik dacht daarom dus ook dat het na een aantal uurtjes vast wel over zou zijn. Nou na een nog een aantal uur slapen beseft ik dat dit niet zo was. Ik werd nog beroerder wakker dan toen ik weer in slaap gevallen was. Ik voelde dat ik griep had/kreeg. Das was lang geleden. Ik was nooit ziek en nu, op de laatste dag in Rishikesh, dus wel. Fijn.. De laatste yogales kon ik dus wel vergeten en vanavond moest ik toch echt met de nachttrein naar Delhi. Behalve dat was er nog een probleem. Ik moest op 10:00 uit de kamer. Ik zou s'avonds pas richting het treinstation gaan maar zou de rest van de dag me tassen in het questhouse laten. Uitchecken was alleen geen optie. Ik was namelijk blij dat het toilet anderhalve meter van me bed verwijderd was want daar kon ik om de 10 minuten heen rennen. Wat ik eerst nog als wat minder van de kamer had gezien, was nu in iets positief veranderd. Het toilet! Het was geen westers toilet, wat betekende dat ik niet over een toiletpot hoefde heen te hangen. Toch een voordeel, haha! Ik moest dus me bed uit en naar de receptie om te vragen of ik in de kamer mocht blijven. Het kosten me behoorlijk wat moeite om alleen al op te staan maar toen ik het idee had dat het ging, liep ik snel de trap naar de beneden naar de receptie. Santosh, degene die het questhouse runde, keek me al direct verschrikt aan toen ik met gebogen rug en me handen op me buik aankwam lopen. Tja, rechtop lopen ging niet. Ik legde uit dat ik echt niet uit kon checken omdat ik ziek was. Dit was kennelijk overduidelijk want Santosh kwam gelijk naar me toe en zei dat dit allemaal geen probleem was en of ik naar een dokter wilde. Nou een dokter hoefde nou ook weer niet maar ik vroeg hem of ik heet water kon krijgen. Ik had inmiddels ontzettende dorst. Snel liep ik terug naar me kamer en plofte op bed. Ik was echt vergeten hoe beroert je je kan voelen als je ziek bent! Na een tijdje kwam één van de jongen van het questhouse met het hete water. Ik vroeg of Santosh misschien bananen en ORS kon krijgen. ik had bijna nog niet gedronken dus het leek me goed om wat ORS te nemen. Ondanks dat ik redelijk anti-paracetamol ben besloot ik toch ook hier maar om te vragen. Santosh gaf aan dat ik beter zelf naar de dokter kon gaan want hij wist niet welke dosering juist was voor mij. Hallo.. we hebben het over paracetamol he.. Ik checkte dit maar even voordat ik opeens vage pillen zo krijgen. Nouja goed, hij ging het regelen. Eerst kwam de ORS, dit deed ik in het inmiddels lauwe water. Ik wist dat ik meer moest drinken. Hierna kwamen de banaantjes en de pillen. Het was toch paracetamol, met ipuproven. Ja fijn, ik had gelukkig nog geen last van me maag. Ik besloot toch maar een halve pil te nemen samen met twee van de mini-banaantjes. Aangezien ik inmiddels expert ben in het eten tijdens buikklachten hoopte ik dat in ieder geval goed zou vallen. Overigens was het al 12:00 uur en had ik nog niets gegeten. Ik viel vervolgens voor een uurtje in slaap. Ik voelde me in ieder geval al iets beter. Ik bleef nog even op bed en besloot toch maar naar Healty café te gaan om wat gekookte gierst te eten. Gierst is een graan en iets wat me lichaam goed kan hebben. Dit leek dus de beste optie voor nu. Ik moest er alleen nog komen. Het was maar 500 meter maar toen ik eenmaal vooor het questhouse stond voelde het alsof ik de marathon moest lopen. Toch moest ik wat eten dus besloot ik toch te lopen. Overigens voelde ik me al stukken beter dan sochtends. Ik bestelde snel een gierstpapje van gierst en gekookt water. Het viel direct al zwaar dus besloot ik maar snel terug te lopen naar het questhouse. Dat was precies op tijd. Inmiddels was het overgeven gestopt maar het rennen naar het toilet bleef waarschijnlijk nog wel even doorgaan. De rest van de middag lag ik dus nog op bed. Omdat ik al stukken beter had gevoeld dan s'ochtends dacht ik wel met de nachttrein te kunnen. Na een aantal uur kwam ik ook daar weer van terug. Hoe dichterbij de avond kwam, hoe beroerder ik me ging voelen. Ik zou eigelijk met de bus naar het busstation van Haridwar gaan. Dat zou betekenen dat ik met mijn tassen naar de overkant van de brug moest lopen en hier een auto moest nemen die me naar het busstation van Rishikesh zou brengen. Dit leek geen goed idee. Ik had via Krishna al een taxi chaffeur geregeld die me direct naar het treinstation van Haridwar zou brengen. De taxi kostte behoorlijk wat in vergelijking met de bus maar dit was de enige optie geweest. Toch besloot ik dit af te zeggen. Ik besefte dat het helemaal niet handig was om nu te gaan reizen. ik wist niet hoe me snachts zou gaan voelen en hoe de trein zou zijn. Vorig jaar was ik aleens met de nachttrein gereisd. Dit was prima geweest. Ik had alleen ook al eens verhalen gehoord over treinen vol met kakkerlakken en verschrikkelijke stank. Ik besloot dus me reis naar Nepal uit te stellen. Morgenochtend zou ik me vlucht annuleren. Het geld van de treinreis was ik kwijt maar die 14 euro kon me nu niet zoveel schelen. Ik vroeg Santosh of het goed was al ik snachts bleef. Dit was geen probleem alleen sochtends moest ik uitchecken omdat de kamer al gereserveerd was. De rest van de avond deed ik dus niet anders dan in me bed liggen. Ik had gehoopt vroeg in slaap te vallen. Ik was alleen even vergeten dat het Dewali was. Het hindoefeest wat vandaag gevierd werd. Dewali is ook voornamelijk een familiefeest. De kinderen krijgen snoep en geld. de hele dag worden rituelen, puja's, gedaan. Ennnn.. S'avonds wordt er vuurwerk afgestoken. Tjaa, dat was uiteraard goed te horen. Ook voor de ingang van het questhouse werd door de familie en vrienden van Santosh vuurwerk afgestoken. Uiteraard was mij kamer precies boven de ingang van het questhouse. Ook in India hebben ze regels voor vuurwerk maar ook in India werd dit niet helemaal nageleefd. De knallen waar verschrikkelijk hard. Ik had heel graag naar beneden gelopen en willen vragen of ze misschien ergens konden gaan staan. Dat was natuurlijk belachelijk geweest. Het was het zelfde geweest als ik dat in Nederland met Oud&nieuw had gedaan. Daar lag ik dan.. ziek in bed met dewali. Ondanks het vuurwerk was ik uiteindelijk toch wel erg blij niet in een bedje in detrein te liggen. Nu had in tenminste niet het gewieg van de trein, geluid van een rails, de schreeuwende verkopers van snacks en snurkende Indiers. Nee, het was goed geweest niet gaan reizen. Overigens moest ik nu nog wat langer in Rishikesh blijven, ook zeker geen straf. Het leek erop dat iets me kennelijk nog niet in Nepal wilde hebben..

?