nathalia.reismee.nl

Dev Prayaq

Dag 14

Op naar Dev Preyag! Ik had er super veel zin in, alleen al omdat we op de motor gingen. Om 07:00 uur zouden we de motor ophalen en om 8 uur zouden we weg rijden. Vik had de motor geregeld bij één van de jongens uit de omgeving hier. We zouden een motor krijgen waar we relax op konden zitten zonder pijn in onze rug te krijgen. We moesten ten slotte toch een paar uur rijden. Dit ging helaas niet door. De vering was kapot en het zou geen goed idee zijn om op de motor te gaan rijden. Krishna had ons al verteld dat de weg behoorlijk "hobbelig" zou worden. We kregen dus een andere, meer een raceachtig ding. Nou goed, we hadden in ieder geval een motor. Na de dagelijkse smoothie, vandaag bestaande uit watermeloen met spirulina, in the Office reden we om 08:05 uur weg. Precies op tijd, wie had dat gedacht. Het was nog vroeg maar de zon was al heet aan het worden. Onderweg zouden we stoppen bij de Vashistha cave. Na een uurtje rijden kwamen we daar aan. Het was een kleine grot in mooi onderhoude omgeving. In de grot was een klein altaar gemaakt. De grot is speciaal in de hindoereligie. De grot is opgedragen aan de god Shiva. De geschiedenis zegt dat er een heilige man, Vashistha, in deze grot woonde en er mediteerde. Na een half uurtje reden we weer weg en zochten we naar een plek waar we konden ontbijten. Het zou sowieso een indiaans ontbijt worden. Na een paar onaantrekkelijke tentjes voorbij te zijn gereden kwamen we bij een laantje waar diverse eettentjes waren. Toen ik van de motor afstapte, werd het duidelijk dat hier niet vaak toeristen kwamen. We kozen één van de tentjes uit die het drukst was . Vik was bezorgd geweest over het eten voor de aankomende dagen. Hij was inmiddels gewend aan het feit dat ik mijn eten zorgvullidg uitkoos haha. We zouden in de deze omgeving alles behalve westers eten vinden. Gelukkig waren de problemen in mijn buik weg en zou ik de aankomende dagen gewoon gaan genieten van al het heerlijke indiaanse eten. Het ontbijt bestond dus uit paratha, een plat wit brood en een kikkererwtencurry. Het was heeerlijk! Dit was het echte indiaase eten, het geen wat de lokale bevolking dus ook elke dag eet. Zij krijgen er letterlijk geen genoeg van, wat ik opzich wel kan begrijpen! Na het ontbijt reden we verder. We moesten nog ongeveer 50 kilometer rijden. De weg naar Dev Preyag was geweldig! De uitzichten waren echt zo mooi. Ik had niet verwacht dat de bergen zo groen zouden zijn. Hier en daar waren de bomen geel en rood gekleurd. Het had iets weg van de kleuren die de bomen in Nederland krijgen tijdens de herfst. Het was hier duidelijk geen herfst was het was inmiddels ontzettend warm geworden, zelfs rijdend op de motor met de wind. De weg zelf was wat minder. Deze was behoorlijk stoffig en vol met gaten. Na een rit van ruim een uur kwamen we in Dev Preyaq aan. We kwamen vanaf een hoog punt en keken zo het dal in waar het dorpje lag. Het dropje ligt precies op een punt waar twee rivieren samen komen, de Alakananda rivier en de Bhagirathi rivier. Deze rivieren komen vanuit de bergen en stromen riching Rishikesh. Dit is dan dus ook duidelijk te zien. Precies boven dit punt dit punt zijn kleine gekleurde huisjes tegen de rotsen aangebouwd. De huisjes van Dev Prayaq dus. Dit zag er zo bijzonder uit. Alle huisjes waren een andere kleur. de een nog felller als de ander. We kwamen op een kruising. we wisten niet hoe we bij het dorpje konden komen. Of de weg links, of de weg rechts. Vik spreekt uiteraard hindi dus de weg vragen is niet zo moeilijk. We werden door een man de linkerkant opgestuurd. We kwamen langs een kleine markt met wat kleine eettentjes. Hierna leek alles op te houden. Misschien toch niet de goede weg dus. We besloten weer terug te rijden. Bij de marktkraampjes vroegen we opnieuw waar we heen moesten. Hier stuurde ze ons een smal weggetje langs kleine winkeltjes in. We reden behoorlijk stijl naar beneden. Bij het eettentje waar we het ontbijt hadden gegeten waren we al behoorlijk aangestaard maar hier keken ze helemaal op bij het voorbij rijden. Het gebeurde kennelijk niet echt vaak dat er westerse toeristen op een motor voorbij gereden kwamen. Vik is weleens waar Indiër maar dit is niet echt te zien. De mensen kijken dan ook vaak verrast op als hij hindi begint te praten. Toen we de weg langs de winkeltjes uitgereden waren kwamen we bij een hangbruggetje naar de overkant van het water. Het was onze bedoeling om naar de overkant te komen alleen over deze hangbrug konden we niet met de motor overheen. Vik vroeg aan een indier, in één van de winkeltjes, waar we een questhouse konden vinden. We moesten weer terug omhoog, terug naar de t-splitsing en dan dus naar rechts. Fijn! Terug bij de tsplisting zat de man, die ons de eerste keer de weg had gewezen, er nog steeds. Opnieuw vroegen we waar we een questhouse konden vinden. De man gaf aan dat we toch echt terug moesten en de weg moesten volgen, hier een grote brug overmoesten steken en dan aan de overkant van het water de weg moesten volgen. Dit besloten we dan toch maar te doen, veel anders konden we ook niet. We reden de weg uit naar de overkant van het water. We reden omhoog langs de gekleurde huisjes die we eerder van een afstand hadden gezien. We keken wat in het rond. Het zag er niet naar uit dat we hier een questhouse gingen vinden. Toch zag ik opeens een bord met "Toerist Paradise", dat klonk goed. Het bord gaf aan dat we een heuvel omhoog moesten. Boven was inderdaad een questhouse. Het zag er niet bepaald uit als een paradise maar we keken toch maar even hoe de kamers er uit zagen. Hiermee werd het niet veel beter. Het waren eerder kamers uit een horror film dan "paradise". We besloten toch maar even verder te kijken. Mochten we niets anders vinden, hadden we in ieder geval iets. We hoefden toch niet bang te zijn dat het vol zou zijn. We reden vervolgens weer terug. We reden voorbij wat huisjes die langs de weg stonden. Hier stonden wat mensen dus besloten we hen maar te vragen of we hier ergens een questhouse konden vinden. Ze praten wat tegen elkaar in het hindi en vertelde ons dat we de weg helemaal terug moesten rijden. Oftewel, terug naar waar we vandaan waren gekomen. Ze kwamen nogal overtuigend over dus besloten we dus maar te doen. Oke, daar gingen we weer. We waren als zovaak heen en weer gestuurd dat we inmiddels al een uur verder waren. We moesten een heel stuk terug, voorbij de tsplitsing. hier waren inderdaad twee motels tegen de heuvel aangebouwd. Hier waren we langs gekomen maar we hadden dit dus niet gezien. We vroegen bij één van de motels of nog plek vrij hadden. Vast wel, we waren namelijk de enige in heel het motel. Het was behoorlijk groot. We moesten een paar verdiepingen naar beneden lopen. Hier waren de kamers zonder airco, dit was namelijk niet nodig. Het uitzicht was echt perfect. We keken precies op het punt dat de twee rivieren samen komen. We legde onze spullen in de kamer en gingen vervolgens terug naar het dorpje. We waren inmiddels wel toe aan een lunch. We reden met de motor richting de andere kant van de rivier. De andere weg die we bij aankomst al een paar keer heen en weer waren gereden lag aan de linkerkant van de rivier en die hadden we nu inmiddels wel vaak genoeg gezien haha. We besloten nu de weg aan de rechterkant van de rivier te nemen en zo bij het dropje te komen. Vanaf deze weg was het uitzicht nog mooier op alle gekleurde huisjes van Dev Prayaq. We reden vervolgens één van de smalle straatjes in en parkeerde de motor voor de hangbrug waarmee we naar de overkant van het stadje kwamen. We liepen wat rond. Het zag er hier erg gezellig uit. Smalle straatjes met oude gebouwtjes. We dronken een verschrikkelijk zoete chai-thee in een soort van koffiehuisje. Tegenover ons zat een groepje mannen op straat te kaarten. De winkeltjes waren namelijk gesloten voor de lunch. Het was echt in alle opzichten een ouderwets dorpje. Zo leuk! We bleven hier even zitten. We waren best moe van de motorrit. We liepen vervolgens verder naar de andere hangbrug om bij de marktkraampjes te komen waar we dus eerder al 3 keer voorbij gereden waren toen we naar een questhouse zochten. Het was inmiddels al geen lunch tijd meer. Het bleek dat iedereen hier tussen 13:00 uur en 14:00 hun lunch at. Het was inmiddels al 15:30 uur. Toen we dus bij één van de eettentjes aankwamen schepte ze net de laatste thali op. De lunch bestaat hier uit thali en niets anders dan thali. Pas s'avonds zou er weer eten gemaakt worden. We werden naar een ander tentje gestuurd. Hopelijk had deze nog wel wat over. Dat was gelukkig zo. Ik at rijst met dhal, een soep achtig gerecht van linzen en een curry van aubergine. We werden ook blij verrast door de rijst. In Rishikesh hadden we alleen nog maar waterig rijst gegeten. Dit omdat ze rijst hier met te veel water koken. geen idee waarom maar deze rijst was lekker kleverig. Hierna liepen we via de hangbrug terug naar de andere kant van de rivier. We liepen via een trap naar beneden richting het water. Precies voor het punt dat de twee rivieren samen komen is een plateau waar je super mooi uitzicht heb. Door het samenkomen van de twee rivieren ontstaat er onzettend veel stroming in het water. Geen goede plek om te zwemmen dus. Precies aan de overkant, tegen een van de berghellingen aan, zagen we ons guesthouse. Vanaf het questhouse hadden we precies uitzicht gehad op het punt waar we nu stonden. Vanaf hier zagen we nog beter hoe mooi het questhouse gelegen was. De omgeving is super mooi. We bleven hier dus even om te genieten van het geluid van het wild stromende water, mooie rotsen, super mooie zwart-wit gestreepte vogels en het uitzicht dat uit niets anders bestaat dan mooi gekleurde bergen. De zon was inmiddels al onder aan het gaan. We besloten terug te lopen naar de motor. We reden dezelfde weg terug. In het motel bestelde we een thee en dronken deze op het grote balkon terras op. Het uitzicht was zo mooi. De zon was al achter de bergen verdwenen en langzaam werd het donker. Het uitzicht werd nog mooier door alle lichtjes die vanuit het dorpje kwamen. De lunch was laat en veel geweest. We hadden dus geen trek meer in nog een maaltijd. We haalde bij de marktkraampjes een zak met appels, dat was voldoende voor vandaag. De dag was voorbij gevlogen. We praten nog wat op het terras-balkon en gingen hierna ons bed in. Morgen zouden na het ontbijt terug rijden naar rishikesh. De rit zou waarschijnlijk wat langer gaan duren. Onderweg zouden we stoppen om foto's te maken. Dit had ik vandaag nog niet gedaan zodat we op tijd in Dev Prayaq zouden aankomen. De rit was ontzettend mooi geweest dus de foto's zouden zeker mooi worden.

Dag 15

We werden al weer vroeg wakker. Ik opende de deur van de kamer in de hoop opnieuw het mooie uitzicht van de bergen en de rivier te zien. Het regende! Dat had ik dus even niet verwacht en al helemaal niet gehoopt. Het uitzicht dat gisteren nog zo mooi was, zag er nu somber uit. We deden dus maar rustig aan, in de hoop dat de regen zou stoppen. We moesten toch een aantal uur rijden en echt warme kleding had ik niet meegenomen. Nadat we onze spullen hadden ingepakt was het al iets minder hard gaan regenen. We checkte uit bij het motel. We reden vervolgens naar een eettentje langs te weg waar ze eieren hadden. Ik at een omelet met tomaten die we zelf op de markt hadden gekocht. De regen was niet gestopt maar we besloten toch maar te gaan rijden. Het was een stuk kouder dan de dag ervoor en ik had spijt dat ik mijn fleecevest niet had meegenomen. Daar had ik gisteren nog niet aan moeten denken maar dat was nu toch wel fijn geweest. Ik had nog meer spijt dat ik gisteren geen foto's had gemaakt van alle mooie uitzichten, dat ging vandaag niet gebeuren. Er was teveel mist van de regen en mijn camera zou te nat worden. We waren allebei wel wat teleurgesteld door het weer. De rit was gisteren toch wel een stuk leuker geweest! Na bijna twee uur rijden kwamen we aan bij het laantje met de eettentje waren we gisteren hadden ontbeten. Ik kon wel een warme thee gebruiken! Ik was helemaal verkleumd. Vik moest lachen om mijn neus, die was inmiddels helemaal rood geworden door de koude wind. Na de thee bestelde we eten. De thali was net klaar gemaakt dus dat kwam goed uit. Vik bestelde de thali. Ik alleen paratha met een curry van zwarte bonen. Thali bestaat uit zoveel soorten gerechtjes dat dit een beetje te zwaar valt om allemaal door elkaar te eten. Het eten was weer heerlijk! Zo jammer dat dit restaurantje niet bij ons in de buurt was. Het werd inmiddels behoorlijk geworden in het eettentje. Diverse bussen stopte hier voor de gebruikelijke thali- lunchpauze. We werden een beetje jaloers op alle mensen die ons achter het glas van de bus aanstaarde. Zij zaten namelijk lekker droog en warm. Vik had als grapje gezegd de motor gewoon achter laten. We zouden bellen dat we pech hadden en lekker met de bus terug gaan. Dit deden we natuurlijk niet maar het zou zo fijn geweest zijn als het had gekund. Ik vond het nog rotter voor Vik, hij moest namelijk ook nog eens rijden. ik hoefde alleen maar achterop te zitten (gelukkig!). De rit ging gelukkig wel sneller dan gisteren. Er was namelijk nauwlijks verkeer dus we konden wat sneller doorrijden. Ik was zo ontzettend blij toen ik eindelijk een bord zag waarop stond dat Rishikesh nog 5 kilometer was. Dit betekende namelijk dat we erg echt bijna waren, Swarg Ashram ligt namelijk nog voor Rishikesh zelf. We reden de brug over richting the Office. Krishna was druk bezig met het maken van een fruitsalade, toen hij opkeek en ons zag begon hij hard te lachen. Opzich niet gek, we waren echt helemaal nat geregend. Vik had zijn sjaal over zijn hoofd gebonden tegen de kou en mijn make-up zat overal behalve op mijn ogen. Ook in Rishikesh had het heel de dag geregend dus veel warmer was het hier ook niet. Snel liepen we terug naar de Ashram. Het enige wat ik nu wilde was een mega warme douche. Ik weet niet hoeveel emmers met warm water ik heb gebruikt maar na een half uur kwam ik gelukkig een stuk warmer de douche uit. S'avonds was ik blij lekker warm eten te hebben. Ondanks dat de tempratuur redelijk was bleef ik het toch koud houden. S'nachts sliep ik dan ook met zoveel mogelijk lakens in de, gelukkig, warme kamer. Hopen dat de zon morgen weer zou gaan schijnen!

Ondanks de regen was Dev Preyaq een super leuk avontuur geweest!

Reacties

Reacties

Kees

Fijn om weer wat van je te lezen, wat een verhaal die tocht naar Dev Prayaq, mooi man. Van die Vik heb je nog eens een hoop plezier... Genieten maar verder.

Marc Simmelink

Wat leuk dat je die plaatsen bezoekt. Ik ben benieuwd naar de foto's.
nu begrijp ik waarom je verkouden bent. Lekker een warme grog met bruine suiker, gember en een scheutje cognac(old munk)dat hebben ze daar wel. Een glas cola is ook geen luxe. Wordt gauw beter. Gr van marcus

leila

Leuk verhaal Naat, maar ik begrijp nu waardoor je een beetje verkouden bent geworden!!Veel plezier en geniet ervan!! Xxx

M schapkun

Ja wij snappen nu ook dat je de griep had
Maar gelukkig ben je weer beter!!!
Ook weer een leuk verhaal
Doei xxx

Nathalia

Dit verhaal is al van een tijdje terug hoor! haha..

Cobysintemaartensdijk

Hoi Nathalie.iederedag beleef je weer.andere dingen.wat zal het er mooi zijn.als ik je verhaal zoleest,kijk uit met. Al die kikker erwten .anders word je er ook nog een hahahaha.zo zie. Je dat het weer ook in eens om kan slaan maar ingenieur van je verhalen.echt mooi gedaan. Geniet er van Gr

frank

je moet mij toch eens uitleggen waarom je in dat verre land nog make-up gebruikt. dat heb jij toch helemaal niet nodig:-)

Dikke Dennis

Hoi Naat, wat een mooie verhalen. Fijn dat je iemand hebt ontmoet waar je zulke leuke dingen mee kunt doen trouwens. Blijf ook schrijven over de heerlijke gerechten, het water loopt me in de mond. Groetjes uit het intussen kouder wordende Nederland.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!