Dag 10

De afgelopen nacht was de eerste nacht in de Ashram. Ik kan wel zeggen, die was vreselijk geweest! Het was ernorm hard gaan waaien. Dat is opzich niet erg, alleen voor alle kamerdeuren is er een hoordeur geplaatst. Deze kon niet goed afgesloten worden waardoor hij dus de gehele nacht open en dicht bleef slaan. Zo hard dat elke keer als ik net in slaap leek te vallen, ik weer van het geluid wakker schrok. Ik had in totaal hooguit 4 uur geslapen. De volgende morgen, tijdens de yoga, was ik dus ookt niet vooruit te branden. Na de yoga ging ik voor mijn ontbijt naar healty café. Ik bestelde een pannenkoek van rijstmeel, ten minste dat dacht ik. Ik moest er lang opwachten want iedereen die de docentenopleiding bij Tattva Yoga volgt krijgt hier hun ontbijt ook. Na een tijdje kreeg ik de pannekoek alsnog. Het was eigenlijk niet zo lekker en viel direct al behoorlijk zwaar. Toen ik ging afrekenen vroeg ik of ze de pannenkoek met gemalen rijst of met rijst meel maakte. Nou, helemaal niet van rijst was het antwoord. Het werd van gewoon witmeel gemaakt, met gluten dus. Oke, fijn! Dat kon er ook nog wel bij, mijn darmen waren al van slag. Ik had daarom ook gevraagd of het van rijst werd gemaakt maar de man had me kennelijk verkeerd begrepen. Het was dus ook niet zo gek dat die pannenkoek gelijk al zwaar viel. Terug in mijn kamer van de ashram kreeg ik gelijk al weer pijn in mijn buik. Dat was dus wel het lastige hier. Het eten is zo onswijs lekker maar helaas niet allemaal fijn voor mijn darmen. Ik probeerde veel te drinken, hierna ging de meeste pijn gelukkig weg. Ik deed hierna mijn was. Naast mijn kamer was een groot dakterras waar ze waslijnen hadden gespannen, dat kwam mooi uit. Het was vandaag helder en warm weer. Ik besloot op het dakterras even in de zon te gaan zitten. Tot nu toe had ik de zon vermeden. Aangezien ik hier niet rondloop in een short en topje is de zon veels te warm. Opzich zou het wel kunnen. De Indiërs hier zijn inmiddels wel gewend aan de toeristen maar ik voel mij toch prettiger als ik naar de Indiaanse cultuur gekleed ben. Op het dakterras zette ik dus twee stoelen uit me kamer neer. Ik had mijn lakenzak ook gewassen dus deze hing ik op aan de waslijn. Ik kon dus mooi achter mijn lakezak gaan zitten. Kon ik toch nog even zonnen! Niet echt gebruikelijk in een ashram dus vandaar dat ik achter het laken zat. Hierna ging ik naar The office voor een verse ginger/lemon/honey thee. Deze thee is over in India wel te bestellen. Al heb ik geen idee of de Indiers het zelf ook drinken, die wijken waarschijnlijk niet af van hun dagelijkse Chai-thee. Ik vind de chai-thee echt alles behalve lekker, veels te zoet! Je krijg maar een klein glaasje maar er gaan waarschijnlijk 3 scheppen suiker in, tenminste zo proeft het. Veel indiers drinken het met een soort van koek van luchtigdeeg. Het lijkt een beetje op een kaasstengel maar dat zal het waarschijnlijk niet zijn haha. Vooral vroeg in de ochtend worden de chai-stalletjes druk bezocht. In de office sprak ik met Krishna. Ik was opzoek geweest naar avocado zodat ik smiddags zelf een salade kon maken. Dit was natuurlijk weer nergens te krijgen. Ik had er één gekocht maar die was helemaal verrot van binnen. Krishna zou naar de markt in Rishikesh stad gaan, hij zou me laten weten hoelaat hij ging. Ik zou met hem meegaan. Hier zouden ze zeker avocado hebben. Ik had er al niet te veel op gerekend want in India maken ze niet echt afspraken. Zoals ik had verwacht ging het dus ook niet door want iemand had Krishna's motor nog ofzo. Nouja best.. Ik had het met Krishna over indiaans eten. Hij vertelde dat ze moeder de beste kok van India was. Morgen zou ze bhindi voor me maken. Dit is een gerecht van okra wat ik super lekker vind. Ik praatte verder nog wat met een Engelsman. Hij zou gaan eten in een bekende Thali-Ashram. vlak bij Vastitht questhouse, waar ik eerder verblijven had. Ik had hier al meerder mensen overgesproken dus ik zou met hem meegaan. Thali is een grote plaat waar rijst en indiaans brood op ligt met allemaal kleine curry gerechtjes eromheen. Hier zouden ze ook Bhindi hebben dus daar had ik me al helemaal op verheugd. Iik had vandaag toch al pijn in me buik door de pannenkoek s'morgens dus het indiaanse eten kon er ook nog wel bij. Ik kwam terug van het toilet toen Krishna vertelde dat hij een verassing had; Zijn zus had bhindi gemaakt en zou het me komen brengen. Super lief! En ook super lekker! Ze was vertelde trots hoe ze het gemaakt had toen ik hier om vroeg. De engelsman was alvast naar de "Thali-Ashram" gelopen. ik zou nadat ik de bhindi op had ook komen. Het was namelijk niet zoveel dus ik moest nog wel wat meer eten (natuurlijk haha). Oke, op zoek naar de Ashram voor de thali dus. Toen ze me hadden uitgelegd waar waar ik heen moest lopen, had het makkelijk geleken om het te vinden. Ik liep één van de ashram poorten binnen. Het zag er niet echt uit of er een restaurant in de buurt was dus vroeg ik een indiaans gezin of ze Engels spraken. Dit bleek niet het geval dus probeerde ik met gebaren te vragen waar het restaurant van de Ashram was. Ze stonden op en ik maakte uit hun gebaren op dat ze me het gingen laten zien. Na een tijdje kwamen we aan we aan bij de ashram. Ik had al zoon gevoel dat dit niet de goede was. Ik wilde net als de rest van de indiërs naar binnen lopen toen er werd gezegd dat ik niet naar binnen mocht. Een man aan de zijkant gebaarde dat ik weg moest. Ik was onderweg ook geen andere westerse toerist tegen gekomen dus ik stond hier ook al enige westerse. Opzich zijn de Indiërs super vriendelijk maar nog niet iedereen wilt wennen aan de westerse toeristen. Er zijn Iindiers die graag willen dat de indiaanse cultuur blijft zoals hij is, zonder alle westerse invloeden. Een westerse toerist uit Nederland met blond haar moet dan ook vooral niet te dicht bij de indiaanse gewoontes komen. In dit geval dus niet de ashram binnen om te eten. Ergens kan ik het wel begrijpen. De westerse invloeden brengen nou eenmaal niet alleen maar positieve dingen met zich mee. Ik besloot dus maar terug te lopen. Net toen ik me omgedraaid had werd ik alweer terug geroepen door de familie die me er heen had gebracht. Ik mocht kennelijk toch naar binnen. Er was nog een discussie gaande tussen de man die had gezegd dat ik niet naar binnen mocht en een andere man. waarschijnlijk nog steeds over mij maar ik besloot toch lekker naar binnen te gaan. Binnen was eten.. Ik kwam vervolgens in een grote overdekte tent. Het was duidelijk dit niet de "thali-ashram" waar iedereen het over had. Er stond één grote lange tafel in het midden van de tent. Hier stonden een aantal grote metalen emmers op. Een aantal mannen die ook op de tafel zaten, schepte eten uit de metalen emmer op platen die mensen vasthielden. Het zag er niet echt uit of ik mijn eten kond kiezen. Het was eten uit de emmers of niets. ik besloot dus toch maar weer weg te gaan. Ik had niet echt de behoefte om uit de emmers te eten en vervolgens net als de Indiers in de tent op de grond te gaan zitten en hier met mijn handen van de plaat te eten. Ik wist namelijk van te voren al dat ik Dé bezienswaardigheid zou worden en een lepel of vork hoefde ik hier niet te vragen. Ik hou er erg van om mee te gaan in een cultuur maar hier voelde ik mij toch wel omgemakkelijk. Ik liep vervolgens terug naar de eetzaal van mijn eigen ashram. Hier zaten 2 gezinnen te eten. Dat voorspelde niet veel goeds. Ik besloot dus maar door te lopen naar Chotiwala. Hier had ik eerder gegeten , samen met de Duitse -Indiër Hussein. Ik bestelde een van de vele indiaanse platte brooden en een curry. Super lekkerwist alleen al dat ik daar morgen anders over zou denken...

Dag 11

Toen ik s'ohtends wakker werd, was het eerste wat ik deed inderdaad naar de wc rennen. Nouja, het eten was super lekker geweest dus ik had het ervoor over gehad. Voordat ik naar de yoga ging at ik snel een paar bananen, in de hoop dat dit zou helpen. In de yogashala was geen toilet. Hiervoor moest je naar buiten en het straatje oversteken. Zou dus wat worden.. Gelukkig hielpen de bananen goed. Na de yogales at ik mijn ontbijtje, van yoghurt met fruit, op mijn dakterras. Weer heerlijk in de warme zon. Ik bleef er even om wat te lezen. S'middags luisterde ik in mijn kamer naar de Hindi muziek die ik van Vik had gekregen en dronk ik nog een thee in The Office. Vervolgens liep ik richting de plek waar ik eerder al de zonsondergang had gezien. Ik had me voorgenomen hier elke middag heen te gaan maar soms was ik te lui om er heen te lopen. Vanaf de Ashram was het maar 10 minuutjes lopen maar toch..

Dag 12

Vandaag weer een nieuwe dag In Rishikesh. Na de yoga had ik trek in eieren dus ontbeet ik in Moondance café. Het café met eieren. Hierna ging ik terug naar mijn kamer om mijn was te doen. Het is erg fijn om in deze kamer te verblijven. Ik vind het iets weg hebben van een kamer in een klooster. Om naar de kamer te komen moet ik twee trappen omhoog lopen. Hierna kom ik bij twee houtenklapdeuren. Ik moet deze openen met een megagrote sleutel. Het slot zit helemaal bovenin in de deur, dit zal wel indiaanse logica zijn. Als ik de kamer binnen stap kom ik in de kamer waar twee bedden staan. Ook is er een ingebouwde kast waar foto's in staan. Geen idee wie de mensen op de foto's zijn maar het staat wel gezellig haha.. Er is een houten deur die leid naar de volgende ruimte. Dit is een half open ruimte. Aan de linkerkant is er namelijk een gat naar de kamer onder mij. Het lijkt op een trapgat alleen zonder trap. Ook dat zal wel Indiaase logica zijn? Aan de andere kant van de ruimte bevind zich een soort van keukenblad met een gootsteen. Ik mis alleen het gasfornuis, die staat er helaas niet! In deze ruimte is een deur naar de badkamer. De badkamer bestaat uit een westers toilet, een wasbak en een kraan waar koud en gelukkig ook warm water uit kom. En uiteraard de emmer om mee te douchen. De kamer is Lekker ruim en s'nachts lekker warm. Dat is erg fijn want de nachten worden hier ook steeds kouder. Overdag is het tussen de 30 en 35 graden maar rond 18:00 uur, als de zon zonder is, word het een stuk koeler. Niet echt koud maar een vestje heb ik toch wel nodig. S'avonds at ik weer, samen met Vik, in Moondance cafe. We zochten op internet naar informatie over Dev Prayaq. Een klein dorpje ten noorden van Rishikesh. Ten noorden van Rishikesh begint het himalaya gebergte. Er zijn in deze omgeving veel heilige plaatsen voor de Hindoe's. Ook in de bergen is er een gebied waar de bronnen van de heilige rivier de Ganges zouden moeten zijn. Om hier te komen ben je zeker wel een dag onderweg. Hier had ik eigenlijk niet zo zin in maar ik wilde nog wel iets van de omgeving zien. Dev Prayaq leek dus een goede optie. Dit was ongeveer 72 kilometer van Rishikesh. Vik had hier over gehoord en wilde hier graag heen. Ik besloot dus om mee te gaan. We besloten op de motor te gaan omdat dit een stuk goedkoper zou zijn. We zouden er een nacht te blijven. Het was wel maar 72 kilomter, alleen het zou toch wel een aantal uur rijden zijn. Op internet zagen we foto's van het kleine dorpje, het zag er super mooi uit. Dat zou waarschijnlijk mooie foto's op gaan leveren.. Ik had vandaag verder niet veel gedaan. Dat was nou juist zo fijn aan hier zijn. Ik moet hier helemaal niets, alleen maar wat ik wil..

Dag 13

De dagen lijken toch wel een aardig vast ritme te hebben. De dag begint met yoga. Hierna een uitgebreid ontbijt waarbij je altijd weer nieuwe mensen ontmoet. De ochtend is dan alweer voorbij. Vervolgens terug naar mijn kamer voor een douche en vaak wat was. Ik lees wat, schrijf wat voor deze bloq, lunch, hierna vaak een "afternoon tea" met Vik in the Office en voor je het weet gaat de zon al weer onder. Soms naar de sunset plek. Soms zoek ik wat informatie, over van alles en nog wat, op internet en moet dan alweer nadenken over wat en waar ik wil eten. Ik kies één van de restaurantjes en besef dan elke avond weer dat het weer niet gelukt is om op tijd naar bed te gaan. Het kan misschien saai klinken maar elke dag is weer een nieuw avontuur waar ik kan er nog lang geen genoeg van kan krijgen!

In de namiddag was ik samen met Vik naar de Beatle Ashram gegaan. Dit is inmiddels een vervallen ashram die niet meer gebruikt wordt. De Beatles verbleven hier ooit, vandaar de bijnaam. De ashram moest ooit sluiten omdat deze er eigenlijk nooit gebouwd had mogen worden. Hij stond namelijk in een natuurgebied. De overheid besloot hem daarom dus te sluiten. De gebouwen die er voorheen waarschijnlijk prachtig uitzagen waar nu vervallen. Het was een goed idee geweest om in de namiddag te gaan. Door de lichtval en alle vervallen gebouwen heeft de plek iets speciaals. In de gebouwen zijn nog wat oude deuren, ramen waar alleen nog wat stukken van over zijn en vooral oud afval te vinden. De prachtige natuur heeft sommige delen van de vervallen gebouwen overgenomen. Overal was spinnenrag te zien, wat onwijs mooi was omdat de zonnestralen er precies op schenen. Een perfecte plek om foto's te maken! Dat de plek ooit een ashram was geweest was niet zo moeilijk te geloven. De plek straalt zoveel rust uit. In een van de vele gebouwen achteraan het complex liepen we een aantal trappen omhoog. Vik wist dat we hier mooi uitzicht hadden. Toen we boven kwamen was er een groepje gitaar aan het spelen wat nog meer sfeer gaf. Het uitzicht was inderdaad super mooi! De zonnenstralen, van de ondergaande zon die door de bomen heen kwamen, gaven super mooie kleuren aan de natuur. We bleven hier een tijdje en liepen vervolgens naar de sunset plek. Deze ligt precies aan de voorzijde van de Beatle ashram. De zon was al wel ondergegaan maar het uitzicht op de huizen aan de overkant van de rivier blijft bijzonder mooi. S'avonds pakte we onze tassen in. Morgen zouden Vik en ik naar Dev Preyaq gaan..

?